19. júní - 01.10.1995, Síða 10

þar bjuggu, t.d. þegar niðurföll stífluðust,
og skólpvatn lék um fætur íbúa með litlum
ilmi. Sumar konurnar þorðu varla að
leggja frá sér fatnað svo óhreint var á her-
bergjunum. En við vorum heppin, vöknuð-
um í staðinn eldsnemma á morgnanna,
klukkan sex til að vera búin að borða
morgunmatinn áður en lagt var af stað til
Huariou. Okkur leyst ekki allt of vel á rút-
una fyrsta morguninn, hún rétt hékk sam-
an, enda höfðum við ekki ekið lengi þegar
hún gafst upp. En Kínverjarnir voru fljótir
að gangsetja hana á ný og leiðin lá til Hu-
ariou. Þessi rúmlega klukkustundarakstur
á morgnanna og kvöldin var fljótur að líða,
oftar en ekki notuðum við tímann til að
undirbúa okkur fyrir daginn, kynnast öðr-
um konum og skiptast á gögnum og upp-
lýsingum.
Hjólandi Kínverjar
í regnkápum
Þó að skipulagið hafi verið til mikillar fyr-
irmyndar virtist ekki vera gert ráð fyrir því
að það gæti rignt. Strax fyrsta daginn hellt-
ist rigningin yfir ráðstefnugesti. Konurnar
létu það þó ekki á sig fá, örkuðu leiðar
sinnar með regnhlífar að vopni og brynj-
aðar marglitum regnkápum og regnhlífar
og regnkápur seldust upp á tímabili. Það-
an í frá var fyrst verk okkar á morgnanna
að líta út um gluggann á 18. hæðinni og gá
til veðurs. Ef rigndi gat að líta hjólandi
Kínverja í marglitum regnkápum niðri á
10