Sameiningin - 01.08.1899, Qupperneq 3

67
um hérmeS hina lútersku játningu safnaSa vorra, er vér, sem
meðlimir hinnar lútersku kirkju höfum áður gjört, og skuld-
bindum oss hátíSlega til aS starfa á þessu þingi og heima í
söfnuSum vorum aS þeim málum, sem hér verSa samþykt,
samkvæmt grundvallarlögum kirkjufélagsins og tilgangi þeirra ‘
þar á eftir las hinn setti forseti, séra N. S. þorláksson,
upp ársskýrslu forseta, þannig hljóSandi:
Ársskýrsla forseta.
Eins og sjá má á safnaðarskránni, sem fram heflr verið lögð, eru nú
taldir í kirkjufélaginu 25 söfnuðir. Eru það hinir sömu söfnuðir og
taldir voru í hyrjun síðasta kirkjuþings, og svo einn nýr, Melanktons-
söfnuður í N.-I)ak., sem á því þingi var tekinn inn í kirkjufólagið.
Jðliannesar söfnuður í Pipestone-hygð, Man., sem myndaður var í
fyrra, heflr 22. marz síðastl. samþykt að heiðast inngöngu í kirkjufélag-
ið, og kemur umsókn um það fyrir þetta þing.
Prestarnir hinir sömu 7 og áður, og svo einn enn, sem viðhefirhæát.
séra Rúnólfur Marteinsson, prestvígður af forseta kirkjufélagsins í
Eyrstu lút. kirkjunni í Winnipeg, sunnud. þ. 7. maí síðastl,—Séra N.
Steingrímur Þorláksson þjónar nú, síðan á útmánuðum, söfnuðinum i
Selkirk, Man., ásamt söfnuðum sinum (norskum) í Park River, N.-Dak.
og þar í grendinni, sem hann undanfarandi hefir þjónað. Nýtur því
kirkjufélag vort starfs hans nú meir en áður. Tveir prestarnir eru nú
fjarlægir, séra Jön Bjarnason, forseti kirkjufélagsins, og séra Friðrik J.
Bergmann, varafoi seti þess, háðir í Islandsferð. Séra Eriðrik J. Berg-
mann fðr aðallega í þá ferð sökum heilsulasleika, sem hann heflr þjáðst
af undanfarandi ár. Biðjum vér þess allir og vonum, að drottinn láti
honum verða heilsuhðt að ferðinni og hvíldinni. Eru þessú* tveir prest-
ar væntanlegir aftur úr ferð sinni í haust. Séra Búnðlfur Marteinsson
þjðnar Fyrsta lút. söfnuðinum í “Winnipeg í fjarveru prests þess safnað-
ar, séra Jóns Bjarnasonar. I fjarveru séra Friðriks J. Bergmanns veita
prestar kirkjufélagsins prestakalli hans væntanlega þá þjðnustu, sem
þeir geta í té látið. Séra Jónas A. Sigurðsson kom seint í októher í haust
eð var, úr Islandsferð sinni, sem hann hðf í maí í fyrra.
Missiónarstarfsemi kirkjufélagsins, á umliðnu ári, hefir líklega verið
meiri en nokkurntíma undanfarandi. Er missiðnar-meðvitundin vafa-
laust að glæðast hjá safnaðar fólki voru. Er það ekki all-lítið fagnað-
arefni. Því meir sem tilfinningin hjá söfnuðunum vex fyrir kristindóm-
inum og því betur sem þeir kunna að meta hina öumræðilegu blessun
hans fyrir sjálfa sig, því meiri verður áhuginn fyrir því, að öðrum, sem
kringumstæðna vegna fara á mis við þá blessun, gefist kostur á að njðta
hennar. Svo meigum vér ekki gleyma því, að vér sjálfir og söfnuðir
vorir höfum andlegan hag af því, sem vér leggjum í sölurnar málefni
drottins til eflingar. Eins og það er lögmál líkamlegt, að manninum
fer fram líkamlega með því að leggja á sig hæfilega vinnu, eins er það
andlegt lögmál, að maðurinn tekur andlegum þroska með því að starfa