Sameiningin - 01.01.1908, Síða 10

32Ó
lífiS úr heljarfjötrum grét.
Hjálp aS veita heimi Þyrstr,
heilagt líf á dómsins met
leggja’, og krossins kvalabaðmi
kaupa’ oss griS i drottins faðmi.
Friöarbogi skær í skýjum
skín nú fram á yzta kvöld
manna’ og tíma; sólarsíum
sundr rífr dauSans tjöld;
kærleiksgeislum himinhlýjum
heiminn vermir dag og öld;
vegrinn, lífið, sannleiks sólin,
söm í ár og fyrstu jólin.
Yfir gleymdum gröfum svifr
guSsmanns andi’ á Nebós tind;
vonarfylling hugann hrífr,
herför ljóss gegn dauSa’ og synd.
Engla’ aS vöggu ungbarns drífr
elsku’ að veita, — dýrSarmynd!
Sólarlandsins lýöir hylla
ljóssins herra’ og gígjur stilla.
Heimr, gleSst viS hljóminn skæra
hörpustrengjum engla frá!
Kominn er þér frelsi’ aS fœra
frelsari þinn jöröu á,
kærleik þig og krafti nœra,
kveikja hjá þér himin-þrá,
veita til þín lífsins lindum,
lækna þig af eymd og syndum.
Kom þú honum móti, maftr!
mild og björt er ásýnd hans;
fall þú til hans fóta glaör,
fœrSu honum þakkar krans.