Sameiningin - 01.03.1954, Qupperneq 11

Sameiningin
9
hin sömu . áhrif. Sú skoðun fullnægir alls ekki trúarþörf
mannshjartans. Það þarfnast annað meira og guðdómlegra
til að styðjast við. Mannleg sál þarfnast fölskvalausrar
trúarfullvissu, sem er bygð á því, sem aldrei getur brugðist
í gleði eða sorg, í lífi eða dauða. Þrá þessi er föðurlegur
arfur Guðs. Þessari þörf er fullnægt með tilkomu og anda
Guðs sonar, sem er lífgjafari alls holds.
Skoðun þessu gag'nstæð getur því alls ekki fullnægt
trúarþörf manna, getur því ei náð miklum viðgangi. „Án
mín getið þér alls ekkert gjört“. (Jóh. 15, 5).
Skoðun þessu gagnstæð líkist urðarmánanum, sem sagt
er að leiði afvega þá, sem ganga eftir leiðsögn hans.
„Já, hver er þessi? Hann sem er orðið, sem var í upphafi
hjá Guði. Allir hlutir eru gjörðir fyrir það, og án þess varð
ekkert til, sem til er orðið.“ Jóh. 1, 3.
Ég minnist litlu Crocus-blómanna, sem fyrst allra blóma
rísa upp undan hinni válegu martröð vetrins. Ég man vel,
hve við glöddumst á leiðinni í skólan, þegar við litum
blóm þetta; við vissum að þetta smáa yfirlætislausa blóm
var þó til prýðis í hinni dýrðlegu kórónu og sköpunarkerfi
frelsara vors.
Hver er þessi, sem gaf heyrnarlausum heyrn, sjón-
lausum sjón og framliðnum líf?
Hinn dásamlegi sköpunarmáttur frelsara vors er enn-
fremur tilfærður með orðum skáldsins:
„Þótt kongar fylgdust allir að
með auð og veldi háu.
Þeir megnuðu ei hið minsta blað
að mynda á blómi smáu.“
Af hinum mikla múg, sem veraldarsagan hefir skráð
gullnu letri er ekki nokkurs þeirra getið að því, að skapa
eitt smálauf eða blómstur.
Ekki hélt Drottinn vor sig ríkmannlega meðan hann
dvaldi líkamlegum, sýnilegum návistum hér í heimi. Þótt
hann væri eígandi alls. „Hann rann upp eins og viðartein-
ungur, og sem rótarkvistur úr þurri jörð. Hann var hvorki
fagur né glæsilegur, svo að oss gæfi á að líta, né álitlegur,