Sameiningin - 01.04.1960, Blaðsíða 4

2
Sameiningin
í Vestur-Landeyjum í Rangárvallasýslu. Foreldrar hans
voru Ólafur Erlendsson, bóndi og smiður, og Guðríður Þor-
steinsdóttir, kona hans. Þau áttu stóran barnahóp, og var
Sigurður elztur þeirra. Varð hann því snemma að vinna
íyrir sér og hjálpa til með framfærslu fjölskyldunnar. Þrá
hans til menntunar og frama varð því að lúta í lægra haldi
um sinn. En er hin börnin komust á legg, tók hann að
starfa utan heimilisins, og var þá um tíma sjómaður á þil-
skipum við ísland. Nítján ára gamall afréði hann að leita
fyrir sér um framtíðarmöguleika vestan hafs, og fluttist
til Manitoba. Þar átti hann þó ekki langa viðdvöl í það sinn.
Fluttist hann bráðlega vestur til Seattle, og þar og í Port-
land, Oregon gekk hann á skóla næstu árin, jafnframt því
sem hann stundaði margvísleg störf. Árið 1914 útskrifaðist
hann í guðfræði frá lúterska prestaskólanum í Portland.
Prestsvígslu hlaut hann 14. febrúar 1915. Vildi svo til, að
vígsludagur hans var sunnudagurinn í föstuinngangi, og
var hann minntur á það, að hann væri nú vígður til kross-
ins, að bera hann og boða, prestsstarfið útheimti sjálfsaga,
fórnarlund, stöðuga iðjusemi og þolinmæði í bæninni, en
gæfi lítið í aðra hönd af gæðum þessa heims. Prestar nú-
tímans búa yfirleitt við hin glæsilegustu kjör í saman-
burði við frumbýlingsprestana á þeim árum. En honum
var íullkunnugt um allt þetta. í niðurlagsorðum ævisögu
sinnar, sem, eins og og venja er til, var lesin við vígsluna,
segir hann: „Á þessum merkisdegi í sögu lífs míns finn ég
sárt til þess hversu margt og mikið mig skortir, sem geri
mann hæfan til starfsins helga, sem mér er nú falið á
hendur. En ég hyl mig bak við Drottinn minn og treysti
því, að hann leiði mig og styrki og gefi mér náð til að beina
einhverri þreyttri sál til hans, og þá er takmarki mínu náð.“
Þarna koma strax fram þeir eiginleikar, sem vér dáðum svo
mjög í fari hans: auðmýkt, hæverska, kærleikur, von og
trú. Hann vildi aldrei troða sér fram, og hafði óbeit á öllu
skrumi og yfirlæti. Það mun óhætt að fullyrða, að hann
náði því takmarki, sem hann talar um á vígsludegi sínum,
langt fram yfir það, sem hann gjörði sér vonir um eða
vissi af. Guð einn veit hversu margar þreyttar sálir hann