Sameiningin - 01.04.1960, Blaðsíða 30

28
Sameiningin
hæfa, að Gyðingar, sem dveljast í milljónatali í Bretlandi,
Frakklandi, Ameríku og víðar, séu „landlaust“ fólk eða
utlendingar, sem séu að bíða eftir tækifæri til að komast
heim? Allur þorri Gyðinga víðs vegar um heim myndu alls
ekki flytjast til Palestínu, þótt þeir ættu þess kost. Hvers
vegna á að flytja þá Gyðinga til Palestínu, sem eru rótlausir
eða „illa séðir“ í ýmsum löndum, þar sem það er öllum ljóst
að mestur hluti þessa fólks vill ekki líta við landnámi í
Palestínu?
4) Enda þótt Bretar færu með umboðsvald í Palestínu,
frá því er fyrra heimsstríðinu lauk, höfðu þeir engin rétt-
indi í alþjóðalögum til þess að fá landið í hendur einhverjum
þjóðflokki, á kostnað þeirra, sem í landinu búa, og að þeim
forspurðum. Bretar hafa heldur ekki gengizt inn á að
leyfa Gyðingum að stofna þjóðríki í Palestínu, heldur það
að stuðla að stofnun „þjóðheimilis“ fyrir þá, þó þannig, að
ekki sé troðið á rétti þeirra, sem fyrir eru í landinu. En
jafnvel til þessa hafa þeir heldur ekki siðferðislegan eða
lagalegan rétt.
Eftir Balfour yfirlýsinguna harðnaði deilan um Pal-
estínu ár frá ári. Stórveldin daufheyrðust við málaflutningi
Araba, enda höfðu sum þeirra heitið Gyðingum fylgi, beint
og óbeint. Gekk nú lengi vel á uppþotum, verkföllum og
launvígum í löndum Araba, einkum Palestínu. Jafnframt
tóku Gyðingar að streyma inn í Palestínu úr ýmsum lönd-
um heims. Á síðustu árunum, sem Bretar fóru með „um-
boðsvald“ sitt í landinu, höfðu um 75 þúsundir Gyðinga
flutzt þangað. Vesturveldin gerðu sér vonir um, að mót-
spyrna Araba mundi réna með tímanum og allt falla í
ljúfa löð, en sú von hefir brugðizt.
Bretar lögðu niður umdæmisvald sitt í Palestínu 15.
maí 1948. Skömmu áður höfðu þeir lagt deilumálið í heild
sinni fyrir Sameinuðu þjóðirnar. Var þar gerð samþykkt
þess efnis, að landinu skyldi skipt á milli Araba og ísraels-
manna, en að Jerúsalem skyldi vera óháð hvorumtveggja,
undir landstjóra, skipuðum af Sameinuðu þjóðunum. Araba-
ríkin stóðu fast á móti þessari úrlausn og neituðu því að