Sameiningin - 01.04.1960, Blaðsíða 26

24
Sameiningin
reiðin. Þeir láta sér fátt um finnast alla menningu og
tækni nútímans og bera djúpa fyrirlitningu fyrir bænda-
lýð og bæjarmönnum, telja þá hafa fætur fasta við jörð,
en sjálfa sig frjálsa sem fugla loftsins. Fjöldi Araba er einnig
iðnaðar- og verzlunarmenn og hafa fyrir löngu samið sig að
siðum og háttum vestrænna manna. En þrátt fyrir útilok-
unarstefnu fyrri alda og innbyrðis deilur eru Arabar nú
betur sameinaðir en nokkru sinni fyrr. Þjóðerniskennd
þeirra hefir vaknað fyrir alvöru, einmitt í sambandi yið
hið umdeilda föðurland. Þeir eru einnig sameinaðir um trú
og tungu. Flestir eru þeir Múhameðstrúar og tala arabísku
eða afbrigði hennar. Þó eru víða stórir hópar af kristnum
Aröbum, svo sem í Líbanon, Sýrlandi, Egyptalandi og í
Jerúsalem, Betlehem og Nazaret í Gyðingalandi. Það er
talið, að um fimmtíu milljónir Araba eigi heima í löndunum
austan og sunnan við Miðjarðarhafið.
Arabar neita því harðlega, að Gyðingar eigi nokkur
sérréttindi í Palestínu, telja þá ekki eiga neitt sögulegt til-
kall til landsins. Þeir gera lítið úr sérsamningi þeim, sem
talið er að Drottinn hafi gert við þá grein fjölskyldunnar,
sem frá ísak er sprottin. Hafi slíkur sérsamningur verið
gerður, þá hafi þeir sjálfir brotið hann af sér og hlotið
makleg málagjöld. Þeir benda á, að Gyðingar hafi aftur og
aftur reynt að ná landinu á vald sitt, en það hafi aldrei
tekizt nema um stundarsakir. Þeir benda á, að fyrsta inn-
rásin af hálfu Gyðinga var gerð á dögum Jósúa. Hann náði
að vísu hálendi Júdeu á sitt vald, en frumbyggjar landsins,
forfeður þeirra sjálfra, héldu strandlengjunni og sléttunum
cg bjuggu þar í friði öld fram af öld. Fyrst lengi voru þeir
sjálfstæðir, en síðan undir stjórn Rómverja og byzantíska
keisaradæmisins. Gyðingum var hins vegar stökkt úr land-
inu aftur og aftur, og svo mun enn verða, segja þeir. í
fornöld voru þeir herleiddir, fyrst til Egyptalands, síðan
til Babylon. Loks flýðu þeir land fyrir fullt og allt, að
undanteknum smáhópum, sem eftir urðu hér og þar fyrir
hart nær tveim þúsundum ára, þegar Títus jafnaði Jerú-
salem við jörðu. Þeir héldu ekki þann samning, sem þeir
töldu Drottin hafa gert við sig. Þeir hafa sopið syndagjöldin,