Sameiningin - 01.04.1960, Blaðsíða 15

Sameiningin
13
tíu ár, og dýrasta hnossið er mæða og hégómi, því að þeir
líða í skyndi og vér fljúgum burt.“ (Sálm. 90:10).
Þannig mælir höfundur Davíðssálma af mikilli alvöru.
Tímamót sem þessi minna manninn á takmörk hans og
eðli. Hann finnur þá svo átakanlega vel, að hann er hluti
af fallinni sköpun, sköpun, sem er vita vonlaus, og á sér
ekki viðreisnar von án frelsara. Slík tilfinning er hin ömur-
legasta og grátlegasta. Þá er það, sem hann ósjálfrátt gerir
sér upp gleði og heldur hátíð, til að blinda sjálfan sig fyrir
hinu óþægilega. Oft er það einnig, sem þessu fylgja nýárs-
heit, mörg og fögur; hann hugsar sem svo: „í nótt ætla
ég að þjóna lund minni og eðli, á morgun byrja ég nýtt
líf.“ Við látum það liggja milli hluta, hve lengi nýársheitin
endast.
En hver er nú afstaða hins kristna manns í þessum
heimi á tímamótum sem þessum?
Jesús Kristur frelsari okkar gaf það mjög svo greini-
lega til kynna, að heimurinn, sem við lifum í, er fallin sköp-
un, og að kristnir menn, sem hafa meðtekið fyrirgefningu
synda sinna fyrir hann, búa við þær aðstæður að lifa í
þessari föllnu veröld, þó án þess að vera hluti af henni.
Kæru vinir í Kristi! Minnist þessa, að við erum í heim-
inum, þó án þess að vera heimsins. Við verðum að haga
lífi okkar í samræmi við þessa staðreynd. Við skulum þó
varast að ofmetnast ekki af þessi vitneskju, því að okkur
ber ekkert hrós fyrir það, þetta er gjöf Guðs, sem við með-
tökum í auðmýkt, og sem við eigum að lifa með í auðmýkt.
Og eitt ber okkur svo sannarlega að gera, það er að vera
glaðir yfir þessu, og gleðjast þakklátsamlega, því að gjafari
allra góðra gjafa hefir gefið okkur þau fríðindi að mega
gleðjast sannri gleði. Það er að vera glaður í Kristi, glaður
yfir því að vera laus undan óvissunni og óttanum, sem
heimurinn gefur. „Frið læt ég eftir hjá yður, minn frið
gef ég yður, ekki gef ég yður eins og heimurinn gefur.
Hjarta yðar skelfist ekki né hræðist.“ Þannig kemst Jesús
að orði í textanum, og þannig ávarpar hann okkur, þegar