Sameiningin - 01.03.1929, Blaðsíða 7

þess að sá, sem líður af kærleika vegna annars og ber hans böl,
eignast vald yfir þeim er þess nýtur? Hver getur dæmt um mátt
hins líSanda frelsara á líf mannanna, nema sá er það reynir?
Svipað er um þá kenningu að Jesús hafi gengið í staði mann-
anna á krossferli sínum, sem það Guðs lamb, er burt bar heimsins
synd. Margir hafna henni og telja svo merkingu krossins hindur-
vitni. Þó er það eðli kærleikans að setja sig í spor þess, sem
hann er auðsýndur, og því fullkomnari sem hann er, því nær
verður lcomist því takmarki að einn geti borið það, sem öðrum
tilheyrir, eins og það tilheyrði honum sjálfum. Og reynslan hef-
ir staðfest að enginn getur orðið öðrum verulega að liði siðferðis-
lega og andlega, nema hann komist svo nærri honum að hann beri
með honum hans byrði.
Friðþægingu er hafnað, en eftir sem áður er þörf mannlífs-
ins brýn, að máttur syndarinnar þverri og að syndarar geti orðið
að nýjum mönnúm. Ýmislegt hefir verið reynt, svo sem hegning,
uppfræðsla siðferðislega og fl., en ekki verið fullnægjandi. Snert-
ir sjaldan nema yfirborðið. En andspænis honum, sem einn hefir
verið Guði fullkomlega þóknanlegur, sein einn bar á hjarta sínu
syndaböl alls mannkynsins og fann til angistar útaf því, eins og
það tilheyrði honum' sjálfum, hefir fjöldi á öllum öldum orðið
fráhverfur lífi syndarinnar, fengið óbeit á því, qrðið nýir menn,
sem eignast hafa hlutdeild í anda Jesú Krists. Þeim hefir orðið
ljóst að fórnandi kærleikur Guðs í Jesú Kristi, sem endurspeglast
hjá þeim er hann aðhyllast af hjarta, er það eina sem nægir mönn-
unurn til viðreisnar. Krossinn er sigurmerki hins guðlega kær-
leika. Hinn krossfesti Kristur er kraftur Guðs, sem mönnum er
sterkari, og speki Guðs, sem mönnum er vitrari.
—K. K. Ó■
Postuli œskunnar
Eitt af því, sem mjög tiðrætt er um innan kristninnar, er
með hverju móti sé hægt að leiða æskulýðinn nær kirkju og
kristindómi. Að sjálfsögðu er þetta mesta alvörumál hverrar
hynslóðar, því framtíðin er í höndum æskunnar. Það vekur þvt
að jafnaði athygli, er einhver hreyfing gerir vart við sig, sem
rniðar að því að leiða hina ungu í kristilega átt, ekki sízt ef greini-
legur árangur er af viðleitninni.
Ein slík hreyfing hefir vakið allmikiS athygli í síðustu tíð,
þó hreyfingin sjálf og starfsaðferðir hennar sækist alls ekki eftir