Sameiningin - 01.03.1929, Blaðsíða 23

85
Mig langar að fullvissa þig umi þaS, ati eg hefi nú enga löng-
un til að stytta líf mitt. Mín hjartankg löngun er nú aö lifa, lifa eins
yel og lengi og GuS gefur mér náö til. Eg sikrifa ékki mitt eigiö
nafn undir línur þessar, en eg 'bi® þig aö muna mig sem
Fátæklega klædda manninn fram viö> dyr.
Næsta dag heimsóttu Patters-hjónin prestinn, þökkuöu þau hon-
um ræöuna er hann fluttiá sluinnudagsmorgu(ninin, sögöu >þau aö
þeim hefði komið saman um aö gefa listmálað gler í gluggann þar
sem sólin skein svo fagurlega inn á sunmudaginnj var.
Með lempni benti presturinn iþeim á annan glugga, sem vel ætti
viö aö prýöa þannig,—enda gat hann þess aö óglevmanlegar minn-
ingar væru tengdar viö innri gluggann. þar sem björtustu geislarn-
ir féllu inn um, á sunnudagsmorguninn var.
Sig. Ólafsson þýddi.
Er trúin vísindaleg?
Siöan eg man eftir mér hafa hinir og aö'rir látiö það í veðri vaka
aö eitthvert mikið og ógurlegt str.íð ætti sér staö á milli kristin-
dómsins og vísindanna En all-mörg áramót hafa liöið hjá síðan
þessi ímyndaöa styrjöld hefir bakað mér hinnar minstu áhyggju.
Auðvitað hefir hún aldrei veriö til nema í heilabúum þeirra, sem
hafa viljað með öllu móti ófrægja hina kristnu trú. 1 nokkra manns-
aldra hafa vísindin skipað> virðuglegan heiðurs-sess í áliti manina út
um allan hinn mentaða heim og það að veröugu; og féndur kristn-
innar hafa reynt á allar lundir að telja fólki trú um aö þessi mikil-
fenglega, nytsamlega og vinsæla hreyfiing væri andstæð trúnni á
'Xrist. Á þennan hátt hefir fjöldi af lítilsigldum og hégómlegum
inönnum veriö táldregnir, og margir af þeim hafa með öllu liðið
skipbrot á trú sinni fyrir þessa iblekkingu.
Ekki skal eg neita því að misskilningur af ýmsu tægi á svæði
vísiindanna og jafn skaðvænlegur misskilningur á sviöi gúðfræð-
innar hafa stundum rekist á og háö hina >blóðugústu bardaga; en á
hinn bóginn þegar hvorutveggja er rétt skiliö getur enginin árekstur
átt sér stað—alls enginn. Þessu til sönnunar mætti vitna í alla
helztu forustumenn bæði vísindanna og guðfræðinnar út um gjör-
vallan heiminn.
Kristindómurinin og vísindin eru bjartir geislar frá sömu sólinni
—sterkir straumar frá sömu uppsprettunni—opinberun frá sömu ver-
unni þ. e. a. s. frá Guði. Þetta vtent liggur hliö við hlið hér í heimi
eins og járnbrautarteinar, sem aldrei mætast; en á þessum teinum
brunar áfram mannkynslestin aðj aðfangastað fullkomleikans, bæði
í tíma og eilífð. En kristindómurinn er þó öllum öðrum vísindum
æðri. Mannkynið gæti komist af án flestra náttúruvísinda, en það
mundi tortýmast án kristindómsins.