Sameiningin - 01.03.1929, Blaðsíða 21

83
undirbúið ræSu sina. Og nú félst honum hugur í bili, yfir því, hve
fáir hefSu komiS til aS hlusta á hana.
MeS þetta í huga athugaSi hann sem snöggvast áheyrendur sína.
í einum af fremri bekkjunum sátu tvær ungar stúlkur, sem hann
vel vissi aS þegar messan væri á enda, yrSi þeim fylgt heim, af tveim-
ur piltum á líkum aldri, er sátu utarlega i kirkjunni annarsvegar og
töluSust viS í hálfum hljóSum. Margsinnis hafSi presturinn reynt
til aS laSa þessa ungliinga nær GuSi; og sérstaklega var sú tilfinn-
ing sárbitur i huga hans, einmitt á þessum morgni, aS þaö hefSi meS
öllu mistekist.
Velklæddu hjónin, er sátu innarlega til annarar hliSar, var mat-
vörusalinn og frú hans.
Presturinn hafSi heyrt eftir honum aS hann teldi kirkjugöngu
mjög arðvænlega fyrir atvinnugrein sina; það Ibenti til þess aS maður
væri ábyggilegur og viðskiftavinir myndu 'bera enn meira traust til
verslunarinnar. Fólkiö er gegnt þeim sat, hkium megin i kirkjunni
voru Patters-hjónin. Þau voru ríkasta fólkið í allri sókninni, en
jafnframt hiö erfiöasta að komast af við. Ríkmannlega gáfu þau
aS sönnu, en mikiö vildu þau láta til sin taka. Auk þeirra sem þeg-
ar er á minst voru í kirkjunni nokkrir eldri unglingar úr sunnu-
dagsskólanum,—og þar að auki tötralega klæddur maSur, sýnilega
öllum ókunnugur; kom hann inn rétt þegar messa var aö byrja, og
settist einn sér, rétt út viS dyr.
Hvergi var mikinn áhuga aS sjá. Fátt fólk í kirkju, og fáir i
söngflokknum, og þeir fáu, sem þar voru, virtust kvefaðir og illa
fyrirkallaöir tij lofgjöröar og söngs.
Presturinn gekk aS prédikunarstólnum; fyrri hluti guSsþjónust-
unnar var búinn, og röðin var komin að honum. Á prédikunarstóln-
um lá æSan, sem hann; haf'Si vandað sig mest til að undirbúa!
En nú, er á hólminn var komið, fanst honum sem að umtalsefni
ræðunnar hefði mist öll tök á <sálu siinni. í kyrSinni á skrifstofunni
hafði veriö hægt um þetta að hugsa og skrifa, en að eiga að flytja
ræðuna yfir þessum fáu áheyrendum fanst honum algerlega vera
ofurefli sitt. Eigin 'áhugi hans virtist sem sé að hverfa. Hann var
sem drukknandi maöur, með hálmstrá eitt sér til bjargar.
HvaSa þýðingu hefir þaS, hugsaSi hann, aS tala fyrir fólki, sem
hefir fyrirfram ákveðdS aS1 ætla ekki aS hlusta. iSatt var nú það aS
sönnu, aS andliti sínu snéri fólkiS að honum; en honum fanst sem aö
þaS myndi ekki fylgjast meS. Bráðum, t. d. myndi höfuð' kaup-<
mannsins hníga á bringu hans, og frúin hafa nóg að gera að halda
honum vakandi.
Presturinn leit upp, frá þessum hugsunum og geilsafjóð rnorgun-
sólarinnar streymdi enn sterkara inn um gluggan, gegnt forna eikar-
bekknum, og vakti nýjan hugsanastraum í hjarta prestsins. Því ekki
aS hugsa sér þaS, aö sjálfur frelsarinn ætti sæti einmitt í forna eikar-