Sameiningin - 01.03.1929, Blaðsíða 12

74
öðrum. Þessir menn aÖhyllast ekki neitt annað en kent er í guð-
spjöllunum, postulasögunni og pistlunum. Þeir trúa engu öðru
en kristnir menn af öllum flökkum viðurkenna að minsta kosti i
orði kveðnu. Aðal munurinn er sá hve hlífðarlaust þeir heim-
færa kenninguna upp á lífið,
Það er algengt að ganga út frá því á vorri tíð, að það verði
að laga siðferðiskröfur Krists eftir mannlegu eð!i. Þessi hreyf-
ing er á þeim grundvelli að mannlegt eðli verði að lagast eftir
siðferðiskröfum Krists. Þeir trúa því að mannlegt eðli geti um-
skapast frá rótum i þá átt að færast nær þeim kröfum, þannig
að fram komi nýr maður og endurfæddiur. Þeir trúa því hiklaust
að þannig umibreyttur maður geti verið leiddur í öllu af Guðs
anda, sem verkar í mannssálinni. Bænin er þeim ekki einungis
beiðni, heldur jafnvel fremur undirgefni og eftirvænting eftir
því að fá fullvissu um Guðs vilja. Þeir miða að þvi að láta stjórn-
ast í daglegri breytni sinni og starfi af hugsanaleiftrum, er geta
borist þeim hvenær sem er en þó einkum i morgunkyrðinni árla,
þó einungis þá er þeir af alhug þrá að vera leiddir af Guðs vilja
og hafa afneitað eigin vilja sínum. Þeir trúa því að slíkt lifandi.
samfélag við Guð sé ekki einungis unaðsríkt og fullnægjandi,
heldur standi öllum til boða. í einu orði að Guð sé verulei'ki í
lifi mannanna, eftir því hvaða alvöru þeir sýna í að heimfæra
kröfur Krists upp' á líf sitt.
Markmið hreyfingar þessarar og þá einnig móta þeirra eða
gestaboða, sem nefnd hafa verið, er að ná til nútíðar einstakl-
inga með áhrif Krists, þannig að merking þeirra sé ekki á neinni
huldu. Einungis fyrir vináttu og tiltrú geta slík áhriíf borist frá
einum einstaklingi til annars. Maður, sem á lífið í Kristi, verður að
lifa svo nærri þeim er hann þráir að vinna fyrir Krist, að lifræn
áhrif berist á milli. Líf fær einungis kveikt líf. Merking kenn-
ingarinnar á að vera sýnd í lífi þeim, er hún á að ná til, um leið
eða samfara því að áherzla er lögð á það í samræðu að útskýra
sérstaklega hina lífrænu merkingu boðskaparins. Og aldrei er
undanþegin sú hugsun og það takmark að maðurinn hafi ekki
unnist fyrir Krist fyr en hann fer að vinna aðra.
Ekki er það markmið þessarar hreyfingar að ganga framhjá
vandamálum samtíðarinnar, heldur að leita úrlausnar á þeim í
ljósi áhrifa Krists og vilja. Einungis í því andrúmslofti hyggja
þessir menn að ráðið veröi fram úr þeim. Þannig má nefna kyn-
ferðismálin og óréttlæti á sviði efnalegrar afkomu, sem hvoru-
tveggja fanga mjög hugi manna í samtíð vorri. Þeir trúa því
hiklaust að hér einnig nægi einungis áhrif lifandi kristindóms