Sameiningin - 01.03.1929, Blaðsíða 11

73
mistökin og leituÖu þess meira, sem lífiÖ gæti fært þeim, en þeir
þegar höfðu öSlast.
Tveim árum seinna var Buchman i Cambridge á Englandi.
Hafði hann meðferðis bréf til sona ýmsra þeirra manna, er hann
hafði kynst í austurlöndum. Tveir af þeim ungu mönnum fóru
meÖ honum til Bandaríkjanna og heimsóttu þar með honum ýmsa
æðri skóla. SumariÖ 1921 var hann a'ftur í Camhridge og var með
á stefnu eða gestaboði yfir helgi með námsmönnum bæði frá Ox-
ford og Cambridge. ÞingmaSur úr brezka þinginu var viðstadd-
ur og sagði hinum ungu námsmönnum frá því hreinskilislega að
hann hefði lagt aðal áherzlu á það í lífinu að njóta gæða sjálfur,
að hann væri óánægður og vansæll og þráði að hinir ungu menn
viðstaddir mættu læra aS óförum sínum. Síðan hafa slíkar stefn-
ur eða gestaboð orðið all-tíð bæði á Englandi og í Ameríku. Og
það sem mest er um vert, hefir orðið sú feikna breyting til góðs í
lífi margra þeirra, er þannig hafa orðið fyrir persónulegum á-
áhrifum. Tala þeirra, sem sækja er frá tuttúgú upp í tvö hundr-
uð. Stundum eru þessar stefnur í gistuhúsum út í sveit, stund-
um á stórum heimilum og víðar, eftir ástæðum. Mest gætir þar
æskulýðs á tvítugsaldri, þó fleiri og fleiri af foreldrum og fólki
af öllu reki og stéttum fylgist með.
Þannig hefir myndast hreyfing i kristilega átt, sem byggir
alt á persónulegum áhrifum. Ekki er um neinn nýjan félagsskap
að ræða, heldur um hóp eða hópa af fólki, sem gagnteknir eru
af sama anda. Þeim er að takast að leiða í ljós það lífsgildi, sem
fólgið er í hinum alkunna boðskap kristindómsins. Þetta fólk
leitast við að heimfæra upp á eigið líf sitt kenningar nýja testa-
mentisins. Það vinnur efti því sem það frekast getur innan vé-
banda kirkjuflokkanna, sem eru fyrir hendi, en nær og það með
miklum árangri til fólks, sérstaklega ungs fólks, sem að staðaldri
kemur aldrei inn fyrir kirkjudyr. Eina leiðin fyrir þeim að vinna
fjöldann er að vinna einstaklingana. Áhugi þeirra er ekki svo
mjög fyrir trúnni frá hlið kenningaratriða um Guð eða Krist.
heldur fyrir því lifi, sem hún krefst. ITver einstaklingur er þess
fullviss á grundvelli sinnar eigin reynslu, að Guð er veruleiki og
að ekkert getur fráskilið manninn þekkingu á Guði nema synd,
hvort sem maðurinn er sér hennar meðvitandi eða ekki. Söm er
fullvissan um að Jesús Kristur sé frelsari frá syndinni og að
maðurinn verði hreinn fyrir að aðhyllasfi hann af einbeittum vilja,
er hann viðurkennir og snýr baki viö synd sinni og ófullkomleika
og tengist órjúfanlegri trygð í lífi sínu, vilja Guðs, eins og hann
verður honum ljós fyrir bæn, eftirvæntingu og vitnisburð fyrir