Búfræðingurinn - 01.01.1940, Blaðsíða 60

54
B U F II Æ Ð I N G U R 1 N N
16 stundir. Samkvæmt búreikningunum ætti því að með-
altali að vera jafnmikið verk að hirða 27 kindur og einn
nautgrip eða nær því 4 kindur og eitt liross. En þess ber
vel að gæta, að þetta eru meðaltalstölur, er gilda fyrir
allt árið, en ekki veturinn eingöngu, en yfir sumarið
þurfa hrossin minnsta hirðingu og nautgripir mesta.
Garðrækt..
Framleiðsluverð á „reiknaða“ tunnu af kartöflum
reyndist að meðaltali 14.79 kr., þar af 66,2% vinna og
fæði, 15,2% áburður og 18,6% annar kostnaður. Um
57% aí' áburðinum var búfjáráburður. Er þvi tilbúinn
áburður algengari til nota í görðum en á túni, samkvæmt
því, er liér að framan greinir (24%). Nokkru hærra verð
fékkst fyrir garðávextina en framleiðsluverðið og varð
þvi yfirleitt gróði á garðræktarreikningi, sem nam tæpri
krónu. Hefir því fengizt fyrir liverja tunnu af „reiknuð-
um“ garðávöxtum milli 15 og 16 kr. að meðaltali. Þetta
háa verð stafar af því, að aðrir garðávextir en kartöflur,
liafa yfirleitt verið seldir hærra verði en kartöflur miðað
við það, á hvern liátt þeir liafa verið lagðir í uppskeru-
einingar eða „reiknaða“ garðávexti.
I dönskum búreikningum árin 1933—1937 reyndist
framleiðsluverð á tunnu af kartöflum að meðaltali 4.11
kr. eða þrisvar til fjórum sinnum minna en hér. En
dönsku bændurnir höfðu þrátt fyrir þetta lága fram-
leiðsluverð engan hagnað af ræktuninni, þvi að þeir
fengu ekki nema 4.10 kr. fyrir liverja tunnu. Ástæðan
íyrir því, liversu kartöflur eru ódýrar í framleiðslu í
Danmörku, miðað við hér á landi, er ekki fyrst og fremst
sú, að uppskerumagnið sé svo mikið meira þar, lieldur
aðallega hitt, að Danir rækta kartöflur i milcið stærri
mælikvarða en við gerum og nota við það fljótvirkari
verkfæri og aðferðir. A sumum stöðum hér á landi hefir
framleiðsluverð reynzt mun lægra en meðaltalið, jafnvel
10 kr. á tunnu eða minna, en á öðrum stöðum hefir það
orðið mjög hátí.