Morgunn


Morgunn - 01.12.1938, Side 70

Morgunn - 01.12.1938, Side 70
194 MORGUNN gæti átt við að tala miklu lengra um þetta, sem er svo iðulegt umhugsunar og umtalsefni vort, veikra jarðar- barna. En það yrði of langt og færi of langt út fyrir þann þráð, sem ég hafði að þessu sinni hugsað mér í ræðu minni. Enda þarf ekki langt mál til að gjöra það skiljanlegt, að það mál á allan áhuga skilið, sem meðal annars má veita mestu hugfróna, þegar sárustu og viðkvæmustu atvik lífsins koma fyrir. Vér þyrftum engin skilaboð hand- an að um að það megi ekki bregðast, að vér sýnum þann áhuga. Vér finnum vel án þess, hver vonbrigði það væru forustumönnumim vorum föllnu, ef þeir fyndu það, þar sem þeir nú eru á æðra sviði og vissulega hafa ekki gleymt oss, ef þeiy fyndu, að nú væri oss að þrjóta traust á mál- efni voru og orka til að starfa fyrir það. Það var sagt í einni af þeim lofsamlegu greinum, sem ritaðar voru um forsetann, þegar hann var látinn, að eftir fráfall Haralds Níelssonar og eftir að aldur færðist yfir Einar Kvaran „hættu rannsóknir dularfullra fyrirbrigða að vera íslendingum verulegt hugðarmál". Með þessu var þá beint gefið í skyn, að nú stæði málefni vort sálarrann- sóknamanna eða spíritista þar, að yfir því mundi hér eftir dofna og útbreiðslu þess hjá þjóðinni verða lokið. Ég gat ekki stillt mig um að mótmæla þessu í síðasta hefti Morguns, sem þá var ekki fullprentað, en ég vona að flestir félagsmenn hafi nú lesið. Ég gjörði það að vísu í eigin nafni. En nú vil ég óhræddur bera það undir yður öll, kæru félagssystkini, að þér munduð hafa leyft mér einn- ig að gjöra það í yðar nafni. Ég sagði að það mundi ekki skorta sókn af hendi sálarrannsóknamanna, eftir því sem með þyrfti. Ég vil nota hér tækifærið til þess að taka fram — þótt þess þurfi varla — að þetta var ekki sagt í neinu sjálfsyfirlæti, að ég, sem nú er á fallanda fæti, yrði lengi til neinnar sóknar eða varnar, heldur í trausti þess, að félag vort og málefni á marga góða liðsmenn og muni fyr- ir atbeina þeirra liðsmanna og fyrir innri sannleikskraft málefnisins sjálfs eignast nýja og nýja liðsmenn eftir þörf-
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126

x

Morgunn

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunn
https://timarit.is/publication/668

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.