Morgunn - 01.06.1979, Blaðsíða 29

AUSTRÆNN ANDI
27
bak við takmarkalínu augnablika og ára, færi oss eigi dýrleg-
asta og undursamlegasta fögnuðinn? Og þegar hringferð fæð-
ingar og dauða er búin að kenna oss allt sem vér þörfnumst
að læra; þegar vér höfum kannað hinar „mörgu vistarverur
í húsi föðurins"; þegar vér sjáum friðarboga fegurðarinnar
skína út úr fárvirðinu yfir skuggadölum sársaukans, og stjörn-
ur þær, sem eilíflega tindra bak við óveðurskýin, koma í ljós-
mál; þegar vér höfum fundið hina dýrmætu perlu ánægjunn-
ar, sem hulin er í bikar gleðinnar; þegar smiðjueldurinn er
ummyndaður í veislublys, og verksmiðjuhávaðinn í hljóð-
færaslátt, og daglegu störfin unnin með þeirri sömu skapandi
gleði og skáldið finnur i ljóðsmíði og listamaðurinn í list-
inni; - þá er öll nauðsynleg reynsla fengin, og vér höfum
öðlast þann leyndardóm frá lífinu, sem hulinn er af hinum
„allt-elskanda“ í hinu mikla áformi tilverunnar, og erum
undirbúin að sameinast lifshafinu og uppsprettu alls.
Prófum allt, hvaðan sem það kemur, en höldum aðeins þvi
sem best er.
Líklegt er að aukin þekking á lífsspeki Austurlanda fylli
út menningareyður Vesturlanda, mýki litina og fegri þá, án
þess þó að oss verði „heiðnin“ kennd á sama hátt og vér
kennum heiðingjum staðlausa stafi þeirrar trúar, sem dauð
er í verkum manna og athöfn allri.
En hvernig sem allt byltist og botnveltist á vorri gömlu og
góðu jörð, þá er Indland ríkara og betra sökum þess að það
eignaðist Tagore, og heimurinn einni göfugri sál auðugari,
og svolitið sælli vegna áhrifa hans.