Morgunn - 01.06.1984, Blaðsíða 26

24
MORGUNN
og bað mig að koma til sín á skrifstofuna sem ég og gerði.
Hann tók upp miða sem fylgdi myndunum og las. Kölkun
í neðstu hryggjarliðunum, svo sýna þær hryggskekkju
neðst og taug sem klemmdist á milli þegar ég beygði mig
eða teygði, og verð ég þá máttlaus. Sagði hann mér að
hætta að taka pillurnar, sem hann hafði útvegað mér, og
var mér alveg sama því þær gögnuðu ekkert. Læknirinn
sagðist ekkert geta útvegað mér núna, þvi lítið væri hægt
að gefa við þessu, og að kölkunin gæti tekið nokkur ár.
En, sagði hann, ef þú verður afleitur, þá komdu aftur til
mín. Ég þakkaði fyrir og fór, en hugsaði með mér að þetta
gengi ekki svona. Þegar ég kom heim, þá tók ég símann
og hringdi í SRFÍ og pantaði tíma hjá lækningamiðlin-
um Unni Guðjónsdóttur. Konan við símann, var svo elsku-
leg, að hún kom mér fljótt að. Ég var á dagvakt til ki. 4
en átti tíma kl. 5, var búinn að standa við vinnu frá kl. 8
um morguninn og var orðinn þreyttur í bakinu. Kl. 4
settist ég upp í bílinn, og ók til Reykjavíkur, lagði bílnum
skammt frá Garðastræti 8. Þegar ég steig út úr bílnum,
gat ég ekki staðið upp, og var á hækjum mínum þar til
verkurinn var liðinn hjá, þá reisti ég mig upp og gekk
nokkur skref, en datt aftur og aftur, þennan stutta veg
að húsinu, en inn komst ég að lokum og átti mjög erfitt
með að komast upp stigana. Þegar ég kom inn á skrifstof-
una, var einn að koma út frá miðlinum og annar að fara
inn, svo ég varð að bíða litla stund.
Svo kom röðin að mér, tók miðillinn á móti mér með
bros á vöru, bað mig að fara úr skónum og leggjast upp í
dívan, fór höndum um iljarnar og fann ég hita og kulda
leggja gegnum mig allan. Síðan kom miðillinn við bakið
á mér, og lýsti hún þá verknum og öllu, eins og ég væri
sjálfur að lýsa þessu. Svo kom hún með teppi, breiddi það
yfir mig og bað mig að hvílast, hún fór fram og var ég
einn eftir í herberginu. Ég féll í svefn og svaf vel og var
ég hissa að ég skyldi hafa sofnað, því ég er ekki gjarn á
að sofna á daginn. Ég vaknaði við að miðillinn kom inn