Morgunn - 01.06.1984, Blaðsíða 58

56 MORGUNN
1 erindi sem Einar flutti árið 1918 segir hann m.a.:
Þið kannist öll við þau orð Krists: „Safnið yður
ekki fjársjóðum á jörðu . . . en safnið fjársjóðum á
himni, þar sem hvorki eyðir mölur né ryð, og þar sem
þjófar brjótast ekki inn og stela“. Enginn maður getur
á því villst, hvernig Jesús Kristur hugsaði í þessu efni.
Það er ekkert vit í því, eftir hans skoðun, að miða alt,
sem maður sækist eftir, við þetta líf eingöngu. Innan
stundar verður það alt hverfult og fallvalt og gersam-
lega einskisnýtt. Mennirnir eiga að fara inn í annað
líf en þetta, og að því lífi eiga þeir að búa til lang-
frama, en alls ekki að þessu lífi. Ef þeir ætla ekki að
haga sér eins og fífl, og ef þeir ætla ekki að stofna
sjálfum sér í voða, þá verða þeir að sækjast eftir því,
sem hefir gildi í hinu komanda lífi. Við það verða þeir,
framar öllu öðru, að miða aðferli sitt í þessu lífi.20)
Spíritisminn hefur leitt sterkar líkur að því að líf sé eftir
líkamsdauðann og að í því lífi farnist mönnum misjafnlega.
Höfuðmáli skiptir hvernig jarðlífinu hefur verið lifað. Vel-
ferð sálarinnar eftir líkamsdauðann er undir því komin.
Ekki má með nokkru móti draga fjöður yfir það —
það væri svik við sannleikann og mannkynið — að
hafi illa verið með það (lífið) farið, og sérstaklega ef
það hefur verið fyllt með eigingirni og kærleiksleysi,
þá geta afleiðingarnar orðið afar alvariegar. Það van-
sæluástand, sem þá tekur við, fyrst eftir að komið er
inn í annað líf, getur orðið aðeins inngangur að marg-
falt meiri vansælu. Því að svo virðist, sem freisting-
arnar fyrir veikan vilja og rangsnúið hugarfar geti
orðið miklu magnaðri þar en í þessum heimi. /-----/
Að hinu leytinu hefir spíritisminn fengið vitneskju
um það, að þeim mönnum, sem hafa farið vel með líf
sitt, einkum þeim sem tekist hefir að fylla sál sína