Morgunn - 01.06.1984, Blaðsíða 74

72
MORGUNN
grein sem Victoria drottn-
ing ýtti til hliðar. Var það
mögulegt að það hefði ver-
ið hennar ástkæri Albert,
sem. hafði komið í sam-
bandið? Drottningunni
voru miðlar ekki ókunnir.
Svo voldug var hún að hún
réði flestu í hinu Breska
heimsveldi, á mestu valda-
tímum þess. Þessir miklu
yfirburðir, gerðu hana þó
einkar varkára.
Svo hún ákvað að senda
tvo áreiðanlega hirðmenn
heim til drengsins í Birmingham. Þeir áttu ekki að segja
hverjir þeir væru, hver liefði sent þá, eða hvers vegna þeir
óskuðu eftir fundi. Þeir áttu að gefa upp dulnefni. Þeir
fylgu þessum fyrirmælum skilyrðislaust.
Samstundis og drengurinn féll í dásvefn, heyrðu þeir sér
til mikillar undrunar, rödd drottningarmannsins tala af
vörum drengsins. Ekki einungis það, heldur fagnaði hann
þeim sem vinum sínum og kallaði þá réttum nöfnum. Og
það sem gerði útslagið, var handaband. 1 lánuðum líkama
skóladrengsins, hallaði prins Albert sér að þeim, og bauð
þessum tveim gömlu vinum sínum, að taka í hönd sína.
Og er þeir gerðu svo, heilsaði hann þeim með æðsta handa-
bandi frímúrara, nokkuð sem hefði verið gjörsamlega úti-
lokað fyrir Lees að þekkja. Þó þeir hefðu neitað því fyrr,
þá fékk prins Albert þá nú til að játa að þeir kæmu á veg-
um drottningarinnar. Hann gaf þeim nákvæmar sannanir
og lýsingar sem aðeins hann gat vitað, þar á meðal nokkr-
ar svo persónulegs eðlis, að aðeins drottningin þekkti.
Sendiboðarnir hröðuðu sér aftur til Windsor til að flytja
Victoriu drottningu skýrslu af fundinum. Hafði skýrslan
mjög mikil áhrif á hana, og hún úrskurðaði, að sambandið
Victoria drottninq.