Morgunn - 01.06.1984, Blaðsíða 28

26
MORGUNN
frúin, að faðir minn væri í sambandi — og vildi sanna sig
fyrir mér. Það hyggðist hann gera með tvennu móti. Hvoru
tveggja gæti ég fengið staðfest hjá móður minni. Hún hét
Þórey Magnúsdóttir og dvaldist þá hjá dóttur sinni og
manni hennar á ísafirði.
Atriðin, sem faðir minn vildi sanna sig með vom tvö.
Annað væri, að hann hefði heitið tveim nöfnum. Seinna
nafnið var Jósep. Það nafn notaði hann aldrei, enginn
utan móðir mín, vissi um það. Hitt atriðið ætlaði hann að
sýna miðlinum. Því næst tók miðillinn að lýsa vissu
atviki, sem honum var sýnt. Lýsingin er með orðum út-
lendingsins: Miðillinn kveðst sjá föður minn — sem ungan
mann, vera kominn á bak ,,villidýri“, sem ólmist með hann
á sléttum, ofurlítið mosagrónum eyrum. Loks fái dýrið
kastað honum af sér. Hann falli á andlitið niður í malar-
eyri og nefbrotni. Nefið leggist nokkuð út á aðra kinnina.
Það muni réttast að mestu með tímanum, bera lítið á
áverkanum, en sjást þó með aðgæslu. Ég skuli spyrja
móður mína, hvort þetta sé ekki rétt.
Annað snerti mig ekki á þessum fundi.
Seinna er ég skýrði móður minni frá þessum fundi,
kvað hún hvoru tveggja vera rétt. Föður mínum líkaði
ekki Jóseps nafnið og nefndi það aldrei, en „villidýrið“ var
tryppi ótamið og eldstyggt, sem hann var að byrja að
temja. Hann var þá til heimilis í Flatatungu og fyrsta
sinn er hann komst á bak ótemjunni, trylltist hún og
gat kastað honum af baki. Hann lenti á ofurlítið mosa-
vöxnum malarhrygg og nefbrotnaði. Nefið lagðist út á
aðra kynnina; enginn lærður læknir var í sveitinni. Reynt
var að laga andlitslýtin. Það tókst að nokkru leyti, svo
lítið bar á og fátt um rætt.
Þetta sagði miðillinn; og móðir mín kannaðist vel við
lýsinguna, sem ég bar henni af þessum fundi í Vestmanna-
eyjum 1929 frá útlendingum, sem aldrei höfðu áður til
Islands komið, og eru sennilega bæði önduð nú.
Florizel v. Reuter var á aldur við mig., þá var ég 35 ára.