Morgunn - 01.06.1993, Page 70

MORGUNN
hans. Hann upplifði eða endurupplifði öllu heldur sjúk-
dómseinkenni miðaldra manns; brjóstverki og öndunar-
erfiðleika. Hann talaði líka með greinilegum hreim og
notaði mörg orð úr frönsku fyrri alda. Eftir því sem
Michael átti smám saman auðveldara með að komast í
trans, veitti hann þessum persónum viðtöku sem sjálfum
sér; sem hluta af sjálfi sem hefði greinilega gengið í gegn-
um margar endurholdganir. En það var ekki fyrr en hann
kom að árinu 1216 að hann varð fyrir meiri áhrifum sem
ristu dýpra en stundarhrif nýjunganna. Skyndilega fylltist
vitund hans af mjög raunverulegum skynjunum...
✓
A hœðarbrún stendur kastali og innan þykkra
veggja hans ríkir auðslcynjanlegt, viðbjóðslegt and-
rúmsloft. Orsök þessara neikvœðu strauma er valda-
mikill, ábúðarfullur maður, harðneskjulegur og
geðstirður. Hann eigrar þarna um fordyri nokkurt.
Þetta er germanskur riddari á síðari hluta miðalda,
Hildebrandt von Wesel að nafni, hinn einmana léns-
herra yfir litlu héraði í suðausturhluta Vestfalíu. Líf
hans hefur einkennst af óbœtanlegri villimennsku.
Og vegna þess að hann nœr ekki að láta sjálf-
sprottnar hugsjónir og hugmyndir rcetast um hvern-
ig hlutir gœtu verið á betri veg, finnur hann engan
frið. Hann er heltekinn af sektarkennd, sjálfshatri og
ofsóknarhugmyndum. En hann heldur enn
dauðahaldi í blekkingar sínar. „Eg er armur Guðs!”
öskrar hann hrjúfri röddu á dr. Whitton. „Eg er
armur Guðs!”
I Hildebrandt virtist fundin uppspretta margvíslegra og
mikilvægra upplýsinga. Og í næstu tímum lét dr. Whitton
Michael færa sig til hinna ýmsu tímabili í lífi riddarans.
Það sem bar fyrir sjónir Michaels var engan veginn
68
J