Morgunn - 01.06.1993, Síða 85

MORGUNN
þessa Suðurríkjasamfélags baptista, þar sem hún
býr. Húnfer að heiman við fyrsta tækifœri og stefnir
á Louisville, þótt innst inni dreymi hana um að
komast til Kaliforníu og fá hlutverk í þöglu kvik-
myndunum. Hún vinnur fyrir sér sem þjónustustúlka
á veitingastað og síðar sem vændiskona. Nauðgunin
sem hún varð fyrir sem barn hefur orsakað að henni
er ómögulegt að ná kynferðislegri fullnœgingu og
ómeðvitað hefur hún tekið ákvörðun um að kalla
fram minningarnar um þetta mikla áfall, sem hefur
leitt hana til þess að gerast vændiskona. En það
starfveitir henni samt ekki þá reynslu sem hún er að
sækjast eftir. Þess vegna ákveður hún, þrátt fyrir
viðbjóð sinn áföður sínum að leggja kynferðislegar
snörur fyrir hann - með þá ómeðvituðu ósk í brjósti
- að endurtekning á nauðguninni í barnœsku muni
hjálpa henni til að uppgötva hið liðna og læra af
þeim lexíum sem þar er að finna. „Ef til vill get ég
fundið til”, er dr. Whitton sagt með tregablöndnum
Suðurríkjahreim.
Julia, sem nú er rúmlega tvítug, er í ögrandi hvítum
undirkjól og bíður föður síns næst þegar hann
kemur til að vera við messu í Louisville. Þetta er
snemma á sunnudagssíðdegi og henni heyrist á ó-
stöðugu göngulagi hans upp stigann að hann sé
drukkinn. Og hún sér að sú er raunin á þegar hann
opnar dyrnar, eftir að hún hefur kallað „kom inn”.
Þarna sem hann stendur í forstofunni skynjar hann
fyrirœtlan hennar og heldur að þetta sé einber
hrekkur, stríðni. Þótt hann byrji að reiðast heldur
Julia engu að síður áfram aðflissa og pota í hann, í
sífellu. Hann segir henni að hœtta en hún lœtur það
sem vind um eyru þjóta. Æstur langt umfram löngun
til kynmaka, dregur hann upp hníf, æðir að henni og
stingur til bana...