Sjómaðurinn - 01.10.1939, Page 13

SJÓMAÐURINN
7
is skipið um nóttina og undir morgun voru öll
segl rifin. En við héldum áfram að krusa, því
að sjór var mjög slæmur út bugtina. Á þessu
gekk bókstaflega allan daginn, eíi undir kvöld-
ið var komið norðaustan fárviðri og kolsvarta
bylur, sem bélzl sleitulaust og þar kom að, að
við höfðum ekki nema einn klýfir eftir af sex
nýjum, sem við höfðum átt. Ég taldi ekki ráð-
legt að leggja skipinu til og' láta reka yfir rösl-
ina, en svo tók ég það til bragðs, að stækka segl-
in og freista að ná Patreksfirði. Klukkan um 12
sneri ég upp i og áleit mig þá vera frian af
Patreksfirði, en þarna fór síðasti klýfirinn. Við
sáum alls ekki út fyrir borðstokkinn, enda var
ofsarok og kolsvarta bylur allan timann og alls
ekki mannstætt á dekkinu. Klukkan 2% um nótt-
ina lóðuðum við og fundum 8 faðma dýpi. Þarna
kastaði ég akkeri með 90 faðma festi og „firði“
seglunum. En akkerið liélt ekki skipinu, en þar
sem ég bafði víkings mannskap, tókst okkur að
ná upp seglunum og akkerinu og var svo slag-
að uppí. Efti-r nokkra stund var aftur leitað dýp-
is og fundum við.þá 8 faðma, en land sáum við
alls ekki. Þarna köstuðum við báöum akkerun-
um og báðum festunum, og seglin voru dregin
niður. Loks undir morgun, þegar upp stytti, sá-
um við land og vorum við þá komnir inn á
Patreksfjörð. Ég verð að segja, að þelta bafði
all saman verið bálfgerður blindingsleikur, en
þetla var J)ó talið óvenjulegt Jnekvirki.
Flóru-veðrið.
Þetta veður var almennt kallað Flóruveðrið
eftir J)etta, en svo var það nefnt vegna þess,
að Flóra var J)á á leiðinni frá Noregi og bún
náði ekki landinu í samtals 9 sólarliringa, en
rak og slagaði fvrir Vesturlandi raunverulega
villt og ósjálfbjarga. Ég var búinn að liggja á
Patreksfirði í 7 sólarhringa, J)egar Flóra kom
líangað. Ég fór um borð að gamni mínu og bitti
t>ar kuimigja minn, Sigurjón Jónsson, fyrver-
andi skipstjóra, en bann var J)á farj)egi með
skipinu frá Noregi. Hann spurði mig um ferð-
ir mínar og ég sagði bonum allt af létla og að
ég væri að leggja aftur út í túr. Skipstjórinn á
Flóru, sem var norskur, gekk fram bjá okkur í
þessú, og Sigurjón skýrði honum frá sögu minni,
en skipstjóri svaraði með fvrirlitningu, að saga
min væri lvgi. Ég reiddist J)essu og svaraði, að
ef hann gæti sagt Reykjavík ljúga J)ví, livenær
ég befði lagt af stað J)aðan og Patreksfirðinga
Ijúga J)vi, bvenær ég liefði komið J)angað, J)á
væri bann ekki sá erkiræfill, a8 geta ekki kom-
ið sínu veglega skipi l'rá Horni lil ísafjarðar und-
an vindi, J)egar ég, á minni seglskútu, befði far-
ið frá Breiðafirði til Patreksfjarðar gegn ofviðr-
inu. En við J>ctta rauk skipstjóri burtu vondur.
Daginn áður en ég kom til Patreksfjarðar
böfðu legið ])ar um 40 erleudir togarar. Þeir
urðu allir að flýja undan veðrinu inn i botn.
Það hafði alls ekki verið stætt á götunum á Pat-
reksfirði J)essa sólarbringa, og var mér sagt, að
fólk befði svo að segja orðið að skriða milli
húsanna. Enginn bafði vitað dæmi til J)ess, að
öðru skipi en mínu befði tekizt að komast inn
á Patreksfjörð við sömu skilyröi og við kom-
um okkar skipi og þurft að sækja í veðrið.
Þegar lekur báturinn logaði
af hrævareldum.
Vitaulega lenti ég í fleiri svaðilförum og of-
viðrum á minni löngu sjómannsæfi. Ég var úli
á togara í ofviðrinu 1925, i febrúar, þegar Field
Marsball Robertson og Leifur beppni fórust. Það
var fárviðri, en J)ó var jólaveðrið svokallaða,
1924, enn verra. Munurinn var aðeins sá, að í
febrúarveðrinu var mikið frost og allt liljóp i
stokk ofan þilja og gerði hættuna margfalda. Ég
var líka staddur við Mýrar 1906, J)egar Ingvar
fórst við Viðey, og J)á fórust lika svö skip, scm
einnig voru stödd við Mýrar.
En mesta veðurbæð, sem ég liefi verið i úti á
sjó, og J)egar ég bef verið bættast kominn með
mína skipshöfn, var 14. marz 1913. Þá var ég
með Róbert frá Hafnarfirði og var staddur suð-
Lir af Vestmannaeyjum. Hann fór smábvessandi
um morguninn og var orðinn allhvass klukkan
um 12, en um kvöldið var alls ekki stætt á dekk-
inu. Svo lygndi i hálftima, en síðan rauk liann
aftur í sama afspyrnurokið. Ég var óvanur skip-
inu og þekkti J)að ekki vel. Mér gekk þvi illa,
að fá á J)að rélt segl. Allt i einu byrjaði hann
að leka og þá var staðið í austri í báðum göl-
um. Það var raunverulega ekki við neitt ráðið
og það leit eklci vel út fyrir okkur, eu allt í
einu lygndi og um leiö’ varð bjart af brævar-
eldum. Það logaði svo að segja af hrævareld-
um á toppinum. Ég liélt uppundir og gat ekki
að mér gert að reyna, livort fiskur feugist ekki
undir Berginu, en þar fékk ég aðeins eina skötu!
Um kvöldið selli ég út á Banka, og þrátt fyrir
lekann, og að við urðum að standa við púmp-
urnar, fengum við 1400 fiska á dekk. Það leit
enn hálfilla lit með veður um kvöldið og ég