Sjómaðurinn - 01.10.1939, Page 21

SJÓMAÐURINN
15
í UTANLANDSSIGLINGUM.
í ÍS Á NÝFUNDNALANDSBANKA
„Örn“ heldur áfram aö segja sjóferðasögu sína.
Fyrsti hl. þessarar greinar birtist í síðasta hefti
EGAR til Baltimore kom, var tafarlaust byrjað
að lilaða gamla Loka með korni; var enginn
seinangur á því starfi, en alt var þar með háamer-
ísku sniði og liraða. Úr stórum korngeymslum
lágu rennur um borð í ski])ið og því ekki annað að
gera í byrjun, en opna og slilla lokurnar á þessum
rennum. Þegar komið var hátt í skipið kom heill
hópur negra um borð. Var þcim ætlað það starf,
að moka korninu upp í síðurnar svo ekki mynd-
aðist tóm út í síðunum, er gæti orðið þess vald-
andi, að skipið fengi „slagsíðu“, er það færi að
erfiða úti í sjó. Voru margar sögur sagðar af af-
drifum þeirra skipa, sem orðið höfðu fyrir svik-
samlegri vinnu af hendi negranna og slælegu eftir-
liti við kornhleðslu. Það var hlutverk 2. stýrimanns
taki hvaða beitu sem er. (1% er veitt á færi).
Vertíðin byrjar í júní og endar í september. (Hér
er átt við undan ströndum Norður-Ameriku.) Á
karfanum lifir snýkjudýr (Spyrion lumpi), sem
hefir oft valdið stórskemdum á flökunum. Þegar
það kemst í fiskinn, orsakar það svarta spilta bletti
á honum.
Samkvæmt skýrslu nefndarinnar mun þetta þó
ekki gera fiskinn óhæfan til neyslu, en spillir mjög
útliti hans.
Vmsar tilraunir hafa verið gerðar til að ná
skemda fiskinum úr. Á einni stöðinni var eftirlits-
inaður settur við hvert flökunarborð, og tíndi hann
úr öll flök, sem skemdir sáust í. Á eftir var gerður
samanburður með gegnumlýsingu á fiski frá þeim
norðum, þar sem eftirlitsmaður var og þar sem
engimi var. Frá þeim borðum, þar sem ekkert eft-
irlit var við, reyndist 11% skemt, en á hinum að
eins 4%. Þótti þetta mjög góður áarngur, þegar
tekið var tillit til þess, að hver eftirlitsmaður slcoð-
a'ði fisk frá 40 manns.
Sú tilraunin, sem har hestan árangur,var aðhafa
flökunarborðin úr gleri, með rafmagnsljósum und-
'r. Veittist þá starfsfólkinu auðvelt að tina skemdu
flökin úr.
að líta eftir mokstrinum og svo því ennfremur, að
negrarnir ekki gengi örna sinna í lestinni, heldur
færu upp á dekk til þess. Með snýtuklút bundinn
fvrir vitin hvarf 2. stýrimaður með negrahópnum
niður í lestina, og voru þeir ekki fyr komnir niður,
en lokurnar voru dregnar frá og kornið stev])tist
niður með ofsaliraða svo að ekki sást iá hönd sér.
Var engu líkara en að moldsvartabylur væri kom-
inn, svo mikið var kornkafaldið. Þannig gekk það
fram eftir degi, en bullsveittir negrarnir strituðust
við að fylla upp í síðurnar þar til ekki var lengur
um meira rúm að ræða, en rétt fyrir þá sjálfa. Þá
var haldið upp úr lestinni og þótti eftirlitið hafa
tekist vel, ef skipið ekki fékk slagsíðu á ferð sinni
með kornið og ef enginn „skítur“ var í því, en
galli var á að um hvorugt var liægt að segja fvr
en ferðinni var lokið og alt korn var komið úr
skipinu.
Negrunum var nú gefinn hinn venjulegi svala-
drykkur, lestaropin fylt og að kveldi annars dags
var lestun lokið og haldið úr höfn í Baltimore
áleiðis til Newport News, en þar álti að taka kol
handa skipinu.
í Newport News voru kolaboxin fylt og tók það
skamman tíma. Þá var haldið af stað frá bryggj-
unni og út höfnina. Bar fátt til tíðinda, þar til
komið var dálitið út fyrir bryggjurnar, þá sást
hvar lá til akkeris griðarstúr sexmöstruð skonn-