Sjómaðurinn - 01.10.1939, Page 40

34
SJÓMAÐURlfrN
Vörðurnar á vegum sjófarendanna.
Vörðurnar á vegum þeirra, sem sjóinn sækja,
eru vitarnir. Er af þvi ljóst, að mikið vandaverk
liafa þeir með
höndum, er vita-
málunum stjórna
og þá einkum þeg-
ar þess er gætt,
hve lítið fé er ætl-
að til vitamálanna,
en þarfirnar mikl-
ar fyrir aðalvita á
liinni miklu
strandlengju, og
einnig innsiglingavita á hinum ýmsu fjörðum og
flóum. Það gleðilega er þó, að óðum fjölgar hin-
um stóru og ljósmiklu vitum við strendur lands-
ins. Er augljóst, að hinn-
ar mestu framsýni liefir
gætt við hyggingu hinna
nýju vita, bæði hvað við
kemur endingu þeirra og
gagnselni fyrir sjófarend-
ur.
Suðurströndin liefir
löngum vefrið hættuleg,
tugir skipa hafa strandað
þar. Fyrsta myndin gefur
nokkra liugmynd um
liluta af lienni, fyrir þá,
sem ekki liafa kynst lienni á annan hátt. Víða
eyðisandar, sem ekki sjást frá hafinu fyr en kom-
ið er upp í brimlöðrið, þegar vont er skygni. Vita-
stæði eru víða vond við
suðurströndina, eins og
kunnugt eír. Á myndun-
um, sem fylgja hér með,
sjást tveir vitar frá suð-
írströndinni og eru þeir
frá tíð fyrverandi vita-
málastjóra, Reykjanes-
vitinn og litli vitinn á
Reykjanesi, báðir sjó-
mönnunum að góðu
kunnir. Þrátt fyrir þessa
vita og enn fleiri, kem-
ur það oft fyrir, að skip
stranda við suðurströndina, og þess fæst dæmin,
að þau náist aftur út.
Mynd á rniðri síðu sýnir liin venjulegu afdrif
þeirra skipa, sem
stranda á söndun-
um. Aðeins lival-
bakurinn stendur
enn upp úr sand-
inum, á þýskum
togara, sem þaraa
hefir farist. Svip-
aða sjón, sem.
þessa, má sjá víða
á söndunum við
suðurströndina. — En meðan stormurinn geysar
og hafið fer hamförum, skip sigla framhjá — og
skip stranda, tilla „hin þöglu vitni“ sér á hverja
klettasillu, sem er að
finna við ströndiua og
liorfa á hamfarirnar eins
og sjálfsagða viðhurði,
sem fylgja lífi þeirra. Ef
þeim væri e'kki varnað
máls, gætu þeir vafalaust
sagt frá mörgu.
Fullkonmasti vitinn,
sem reistur hefir verið á
þessu landi, er Knarrar-
ósvitinn, sem lýsir nú frá
lendingu Þuríðar for-
manns og þeirra mörgu sunnlensku sjómanna,
er sóttu á sjóinn úr Knarrarós og Loftsstaðavör.
Þessi viti er mjög fullkominn og her vitamála-
stjóranum, Emil Jóns-
syni, gott vitni um fyr-
irhyggju og víðsýni. Vit-
inn er hæsti viti lands-
ins, sjálfvirkur og mjög
fagur á að líta. Er hon-
um ætlað að lýsa yfir
skerjagarðinn til aust-
urs og vesturs og að-
vara sjófarendur gegn
einu mesla hættusvæði
suðurstrandarinnar. —
Þegar vitinn á Þrídröng-
um er einnig kominn,
Suðurströndin.
Togari á söndunum.
ROykjanesvitinn.
Litli vitinn á Reykjanesi.
tíerist áskrifcndur að N|oitianninum.