Viðar - 01.01.1942, Síða 74

72
FJALLKONAN
[Viðar
Heyrir þú ekki hrópin gjalla?
Heyrir þú ekki landið kalla?
Vaknaðu aftur, mín unga þjóð.
í æðum þínum er konunga blóð
Vaknaðu aftur, mín unga þjóð.
Vaknaðu aftur, mín unga þjóð.
2. maður.
(Fer út hrópandi).
(Vaknar, rís upp):
Mér fannst eins og einhver væri að kalla.
Einhver, sem hyggðist vekja alla.
Fylgjum honum. Upp á augabragði.
Út, við skulum heyra hvað hann sagði.
(Flýtir sér út).
3. maður. (Vaknar, rís upp):
Hvað hann sagði. Sagði hann eitthvað hér?
(Hlustar).
Svo er að heyra. Bíðið eftir mér.
(Flýtir sér út).
4. maður. (Einnig vaknaður):
Það er eins og vakni vættir allar.
Vaknið, það er einhver, sem að kallar.
(Flýtir sér út).
(Sviðið er autt um stund. Á meðan leika um það ljósglampar. — 1.
—4. maður koma inn. skipa sér gengt áhorfendunum).
Allir:
Vér viljum allir íslendingar vera.
íslenzk tunga hróður vorn skal bera.
Alþingi skal endurvakið ríkja.
Aldrei víkja. Aldrei víkja.
(Þeir ganga út. Skrautljós leika um Fjallkonuna; kór syngur á bak
við: Drottinn, sem veittir----).
TJALDIÐ.
4. SÝNING.
Á 20. ÖLD.
(Fjallkonan sem áður. Hásætið skreytt fánum og sviðið allt. — Bjart
á sviðinu. — Skrautljós öðru hvoru, meðan á sýningunni stendur. Brúð-
hjón koma inn).
Brúðguminn: (Ávarpar Fjallkonuna).
Vér komum í trú á orku þess anda,
sem eflir frelsi þjóða og landa.