Útvarpstíðindi - 01.11.1953, Blaðsíða 9

Klukkarinn:
Seð fólkið! Hér er hungursfeikn.
Margir menn:
Já, heyrðu prestur, gjörðu teikn!
Brandur:
Ó, hversu þungt er hlekkja-hýðið,
þið heimtið launin fyr en stríðið.
Nei, burt með óp og eymdar-köf,
eða’ aftur heim í sömu gröf!
Kennarinn:
Jú, rétt fer hann, við hljótum stríða,
og hnossins fyrst í trúnni bíða.
Brandur:
Já, fólk, þín von skal vissa gjörð,
eins víst og Drottinn stjórnar jörð!
Margir:
Við hlýðum, sjá við höfum spámann!
Einn mað'ur:
Hvar er sigurinn? Eg vil fá hann!
Annar:
Verður ei stríðið voða-skætt?
Enn annar:
Verður ei lífi mínu hætt?
Kennarinn:
(í hálfum hljóðum).
Þarf >ég að hugsa’ um hálfa raun?
Annar maður:
Hvar eru mér nú boðin laun?
Ólafur Thors, forsætisráðherra,
flytur ávarp í útvarpið á gamlárskvöld.
Klukkarinn:
Um það, hve lengi þurfi að stríða,
og því næst um hvað kosti raunin,
og síðast, — hver sé sigurlaunin.
Brandur:
Þeir æskja svars?
Kcnnarinn:
Já, áð’r en fóru
í öðrum þönkum flestir vóru.
Brandur:
Svo hlýðið til!
Múgurinn:
En hef þú tal!
Ein kona:
Ég vona lífs að sjá minn son?
Klukkarinn:
Er sigursins á morgun von?
Brandur:
(Lítur í kringum sig).
Um hvað er spurt með hræðslu-kvíða?
Brandur:
Hve lengi stríðið standa skal?
Það standa skal til lífsins enda,
unz þér hafið allar fórnir fært,
og forðast undanbrögðin lært —
unz viljans kunnið bogann benda,
og boðorð Drottins: Gef þú allt!
í hverri sálu hljómar snjallt!
Hvað kosti stríðið! Gjörvöll goðin,
ÚTVARPSTÍÐINDI
9