Útvarpstíðindi - 01.11.1953, Síða 27

þeirri gömlu reynslu að þar sem mikið
er samankomið af svartfugli á sjónum,
þar er og mikið samankomið af fiski fyr-
ir neðan). — Múkkinn er aftur á móti
horfinn án skýringar, án nokkurrar
skiljanlegrar ástæðu. Bara horfinn.
Nei, þetta var eingöngu svartbakur,
grámáfur og rýta, og langmest af svart-
baknum. Fyrst flaug hann í kringum
okkur, þögull, þolinmóður og þraut-
seigur fugl hafsins. En svo varð hann
leiður á að fljúga og settist á sjóinn og
gaf okkur auga. Þetta var okkar fugl.
Fyrsta netið var úr hampi, og aðeins
fjórir eða fimm fiskar í því. En okkur
fannst það samt góður afli, því að ef
fjórir fiskar koma í hampnet, má búast
við tuttugu, þrjátíu og allt upp í f jörutíu
fiskum í nælonnet, — og að undanteknu
þessu eina neti var eintómt nælon í
trossunum ókkar. — Já, menn trúa því
varla fyrr en þeir sjá það sjálfir, en þetta
eru engar ýkjur, nælonið er 5j—10 sinn-
um fisknara en hampurinn. Enda er það
eingöngu að þakka næloninu, að menn
skúli vera farnir að veiða þorskinn þarna
í net á þessum tíma. Þetta er sem sé
fyrsta haustið sem slíkar netjaveiðar
eru stundaðar að nokkru ráði hér í Bugt-
inni, og felst í þessu ekki lítill atvinnu-
legur ávinningur, því að síðan friðunin
kom með sitt bann við trolli og snur-
voð hefur haustið verið næstum alveg
dauður tími fyrir viðkomandi báta. Og
táknar þetta eflaust upphaf nýrra tíma
í netjaveiðum íslendinga, því að þess
verður áreiðanlega ekki langt að bíða
að nælonið leysi hampinn algjörlega af
hólmi á öllum miðum við strendur þessa
lands.
Sú varð og raunin, sem við höfðum
gert ráð fyrir: eftir að nælonið bvrjaði
var brátt kominn bingur af fiski í renn-
una, sem netin fóru eftir yfrum bátinn
og út að bakborðslunningunni þar sem
þeir Halldór og Þorgeir tóku við þeirn
og greiddu niður jafnóðum. Kristmund-
ur stóð við rennuna og greiddi fiskinn
úr og fleygði honum aftur fyrir í hólf
það á dekkinu, sem við kölluðum mið-
kassann, en Guðmundur stóð með gogg
í hendi við rúlluna þar sem netin komu
upp á og kippti fiskinum inn fyrir, jafn-
skjótt og hann var kominn úr sjó og
hékk í lausu lofti. Er mikilsvert að sá
starfi sé vel af hendi leystur, því að
nælonið í netjum þessum, sumum, er
mjög fínt, enda eftir því fisknara, sem
það er fínna, og getur rifnað illa undan
þunga fisksins. Ný hampnet eru fullt
eins sterk og ný nælonnet, enda er
hampþráðurinn miklu gildari en nælon-
þráðurinn, þó að nælonið hafi raunar
allan vinninginn fram yfir hampinn, er
til endingarinnar kemur, því að hamp-
urinn er orðinn grautfúinn eftir 10—12
lagnir, þar sem aftur á móti nælonið
fúnar alls ekki. Skipstjórinn var við
stýrið og andæfði.
Það hélt áfram að vera jafn mikið í
netjunum, og við vorum komnir í gott
skap. Og við sögðum:
„Þau eru bara bunkuð.“
Eða: „Þau eru bara seiluð.“
Eða jafnvel: „Þau eru bara gráseiluð.“
Og Guðmundur stýrimaður, sem ávalt
fylgdist með því hvað netjunum leið
fyrir utan borðstokkinn, hann sagði:
„Það lýsir vel niður núna. Það lýsir
eins langt og augað eygir.“
Og það hýrnaði líka yfir fuglinum þar
sem hann sat á sjónum, og hann teygði
úr hálsinum, og stundum flaug hann
ÚTVARPSTÍÐINDI
27