Morgunblaðið - 19.12.2008, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. DESEMBER 2008
✝ Kristín Haralds-dóttir fæddist í
Keflavík 23. júní
1958. Hún lést á heim-
ili sínu föstudaginn
12. desember síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Haraldur
H. Ólafsson, f. 12.3.
1936 og Halldóra Þor-
steinsdóttir, f. 23.4.
1934. Systkini Krist-
ínar eru: Þorsteinn, f.
7.8. 1956, kvæntur Ja-
nette Haraldsson og
eiga þau tvö börn,
Sigrún, f. 12.2. 1961, gift Birni Odd-
geirssyni og eiga þau tvö börn,
Ólöf, f. 1.11. 1968, gift Ásgeiri Þór-
issyni, þau eiga þrjú börn, og Sig-
urður, f. 20.3. 1970, kvæntur Unu
Sigurðardóttur og eiga þau fjögur
börn.
Kristín giftist 30.3. 1985, Guð-
mundi Ómari Sighvatssyni, f. 30.5.
1958. Foreldrar hans eru Ingveldur
Hafdís Guðmunds-
dóttir, f. 23.12. 1923
og Sighvatur Jón
Gíslason, f. 16.6. 1920,
d. 7.7. 2001. Börn
Kristínar og Guð-
mundar eru: 1) Har-
aldur Freyr, f. 14.12.
1981, kvæntur Freyju
Sigurðardóttur, f.
16.11. 1981. Sonur
þeirra er Aron Freyr
Haraldsson, f. 12.11.
2007. Fyrir átti
Freyja soninn Jökul
Mána Jakobsson, f.
27.10. 2003. 2) Bryndís, f. 22.7.
1988, unnusti Aron Ómarsson, f.
19.3. 1988. 3) Íris, f. 1.9. 1990.
Kristín starfaði utan heimilis,
lengst af í Fríhöfninni í Flugstöð
Leifs Eiríkssonar eða samfellt í 19
ár.
Útför Kristínar fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Það var ótrúlegur stingur sem ég
fékk í hjartað þegar ég fékk skilaboð
um að veikindi þín færu versnandi.
Við Freyja vorum í brúðkaupsferð í
Mexíkó. Þegar ég fékk skilaboðin
ákváðum við Freyja að koma heim
sem fyrst til að geta verið með þér og
mig grunaði ekki hversu veik þú
varst orðin fyrr en ég gekk inn í her-
bergið til þín og sá þig. Ég kallaði á
þig og ljómaðir öll upp og varst svo
ánægð að sjá mig.
Sjö dögum áður en ég fæ þessi
skilaboð er ég að tala við þig í síma
og þú varst að hjálpa mér að finna
nýja ferð, því Taíland var lokað. Þá
voru vinkonur þínar í heimsókn og
þú varst svo hress í símanum, allt
virtist vera í lagi og þú sagðir líka að
þú hefðir það gott. Þá leið mér vel að
vera að fara í frí og svo að koma heim
og eyða með þér og allri fjölskyld-
unni jólunum því þú hafðir talað um
það hvað það yrði gaman þessi jól því
þú hafðir eiginlega misst af jólunum í
fyrra af sökum veikindanna.
Ég er mjög þakklátur fyrir að hafa
komist heim áður en þú fórst, því ég
hefði aldrei fyrirgefið mér það að þú
hefðir verið farin áður en ég komst
heim. En þessir tveir dagar sem ég
átti með þér voru erfiðustu dagar lífs
míns. Daginn sem þú kvaddir og ég
hélt í hönd þína sætti ég mig við að
hluta til að þú værir að fara því þá
vissi ég að þú kvaldist ekki meir þó
að ég muni aldrei sætta mig alveg við
það að þú sért farin.
Þú varst besta mamma í heimi, svo
yndisleg og góð og gerðir allt fyrir
mig, Bryndísi og Írisi. Þú hugsaðir
alltaf um aðra fyrst áður en þú hugs-
aðir um þig, þú varst svo góður
kokkur og gestrisin, þú tókst mér
alltaf öllum opnum örmum og þeir
eru ófáir vinir mínir sem hafa komið í
mat til þín, þín er sárt saknað.
Þú varst svo glöð yfir því að verða
amma og gerðir allt fyrir ömmu-
strákinn þinn, hann Aron Frey og þú
tókst fóstursyni mínum, honum Jökli
Mána, alveg eins og þínu eigin
ömmubarni enda kallar hann þig
alltaf ömmu Kristínu. Það verður
skrítið að halda jól án þín, elsku
mamma mín.
Ég þakka fyrir allar þær góðu
stundir sem við áttum saman, allar
þær ferðir sem þið pabbi komuð til
okkar í Álasund, það var alltaf svo
gott og mikið öryggi að hafa þig hjá
mér og þú kenndir mér svo margt.
Það er með tár á kinn og söknuði í
hjarta sem ég kveð þig.
Svo gjöful og góð
trú mér og stór
vinur minn ávallt
hún mér gefur skjól
hún er móðirin ein og sönn
og ást sem stenst tímans tönn.
Alltaf skilur mig
alltaf styður mig
alltaf hvetur mig lífinu í
ávallt kennir mér
tryggir mér nýja sýn.
(Birgitta Haukdal.)
Ég vona að þér líði vel, elsku
mamma, þú varst í harðri baráttu við
krabbamein í eitt ár en ég veit að þú
ert komin á góðan stað núna og ég er
pottþéttur á að Rúnar Júll spilar og
syngur fyrir þig þar sem þið eruð
núna. Mundu að ég elska þig og er
stoltur af að vera sonur þinn. Þinn
sonur,
Haraldur Freyr.
Elsku mamma, það er svo skrítið
að hugsa til þess að þú ert farin frá
okkur, því þú varst svo stór hluti í lífi
okkar. Þú varst og ert besta mamma
sem maður getur óskað sér að eiga.
Þú hugsaðir svo vel um okkur systk-
inin og hafðir okkur alltaf í forgangi
og erum við óendanlega þakklátar
fyrir það sem þú gerðir fyrir okkur.
Það var svo gaman hjá okkur mæðg-
unum í október 2007 þegar við skellt-
um okkur til Boston í smá verslunar-
ferð, þessari ferð verður seint
gleymt og var þetta okkar síðasta
ferð saman. Það var svo gaman þeg-
ar maður kom með vinkonur sínar
heim því þá var alltaf eitthvað gott á
boðstólum því þú vildir alltaf að öll-
um liði vel. Eins og þegar þú hélst
upp á afmælin okkar í gegnum árin
þá var alltaf nóg af kökum og góð-
gæti, enda býrð þú til bestu kökur í
heimi.
Um leið og þú vissir að það var eitt
lítið ömmubarn á leiðinni varst þú
svo glöð og gast ekki beðið eftir að
hann kæmi í heiminn. Þú varst ekki
lengi að byrja að kaupa á hann föt og
dót, og það var svo gaman að fylgjast
með þér þegar þú varst að leika við
hann því þú varst síbrosandi.Það
minnast þín allir með brosi á vör því
þú varst alltaf svo glöð og kát. Í
framtíðinni þegar það koma fleiri
barnabörn munum við segja þeim frá
hve æðisleg og elskuleg þú varst og
hversu frábæra ömmu þau hefðu
fengið að eignast.
Við þökkum þér fyrir allar þær
góðu og frábæru stundir sem við átt-
um saman. Ferðalögin og utanlands-
ferðirnar sem við fórum í, og bara
einfaldlega samveru þína. Við vitum
að núna ertu komin á góðan stað og
ert alltaf hjá okkur. Þér líður vel
núna og hlökkum við til að hitta þig á
ný og knúsa þig og kyssa.
Mamma, þín verður sárt saknað
og það verður skrítið að hafa þig ekki
með okkur í framtíðinni.
Við elskum þig, þínar dætur,
Bryndís og Íris.
Kristín mágkona mín er látin, að-
eins fimmtug að aldri. Hún lést á
heimili sínu eftir erfiða baráttu við
illvígan sjúkdóm, baráttu sem hún
háði af aðdáanlegri stillingu og
æðruleysi. Ættingjar og vinir eru
harmi slegnir vegna fráfalls hennar
en minningar um góða konu munu
lifa og er frá líður veita þeim líkn
með þraut.
Mér er enn í fersku minni, þó liðin
séu þrjátíu ár, þegar Guðmundur
bróðir minn heimsótti mig og fjöl-
skyldu mína austur á land og með
honum í för var Kristín unnusta
hans; geðþekk og bráðmyndarleg
stúlka, hæglát og bauð af sér góðan
þokka.
Saman gengu þau svo lífsins veg,
giftu sig í fyllingu tímans og eign-
uðust þrjú myndarleg og vel gerð
börn. Við fyrstu kynni virtist Kristín
fremur hlédræg en þegar á reyndi
gat hún verið einörð og ákveðin í
framgöngu og vissi hvað hún vildi.
Heimili þeirra bar vitni um nostur-
semi hennar og smekkvísi. Gestkom-
andi fengu ávallt hlýjar móttökur og
fyrir Kristínu var það ekkert tiltöku-
mál að efna til veglegrar veislu og
hafði af því mikla gleði og ánægju.
En framar öðru var hún um-
hyggjusöm og góð móðir og samhent
voru þau hjónin í því að styðja við
börn sín stíga fyrstu skrefin á sviði
íþrótta og var þá hvorki spurt um
tíma né fyrirhöfn.
En allt er í lífinu hverfult og fyrir
rúmu ári greindist mágkona mín
með þann sjúkdóm sem einna erf-
iðast er að glíma við. Nýstaðin upp af
sjúkrabeði var hún viðstödd brúð-
kaup sonar síns og tengdadóttur og
naut þess að hampa nýfæddum syni
þeirra. Og minnisstæð er vegleg
veisla sem hún hélt fyrir eldri dótt-
urina í vor er leið í tilefni af því að
hún hafði lokið stúdentsprófi. Þannig
lét hún ekki deigan síga og með von-
ina og bjartsýnina að leiðarljósi,
sinnti hún fjölskyldu sinni og heimili
sem framast hún gat og heilsan
leyfði. Og þegar þrekið þvarr, sjúk-
dómurinn ágerðist og séð var að
hverju stefndi kom í ljós yfir hve
miklum styrk og sálarró hún bjó.
Með eiginmann sinn og börn sér
við hlið kvaddi mágkona mín þennan
heim.
Ég votta Guðmundi bróður mínum
og fjölskyldu, foreldrum Kristínar
og systkinum og öðrum ættingjum
samúð mína.
Með Kristínu er góð kona gengin.
Megi hún hvíla í friði. Blessuð sé
minning hennar.
Gísli Steinar Sighvatsson.
Okkur hjónum var brugðið þegar
við fréttum af andláti Kristínar. Hún
hafði í heilt ár barist við illvígan
sjúkdóm af mikilli viljafestu og
æðruleysi. Við höfðum vonað eins og
aðrir að hún kæmist yfir þessi veik-
indi. Það voru ekki meira en tvær
vikur síðan við vorum saman í af-
mæli og þar bar Kristín sig mjög vel,
ótrúlega vel. Þessi hetjulega barátta
hennar við sjúkdóminn illvíga lýsir
vel öllu því sem Kristín kom að á lífs-
ferli sínum og undirstrikaði vilja-
festu hennar og hversu sterkur per-
sónuleiki hún var.
Þau hjónin báru ætíð mikla um-
hyggju fyrir heimili sínu og börnum.
Þau voru ósérhlífin í því að fylgja
þeim eftir bæði í leik og starfi og
hvöttu þau óspart til dáða í íþróttum.
Enda lét árangurinn á þeim vett-
vangi ekki á sér standa. Öll þrjú
standa þau systkinin framarlega
hvert í sinni íþróttagrein.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Um leið og við dáumst að dugnaði
og styrk Gumma og fjölskyldu hans
flytjum við honum, Bryndísi, Írisi,
Haraldi og fjölskyldu hans okkar
innilegustu samúðarkveðjur
Guð blessi ykkur.
Steinunn og Gunnar.
Elsku, besta vinkona. Með sorg í
hjarta kveðjum við þig en þú þurftir
að lúta lægra haldi fyrir illvígum
sjúkdómi sem þú barðist hetjulega
við allt síðastliðið ár. Það er ótrúlegt
að hugsa til þess að fá aldrei aftur að
sjá þig, spjalla við þig eða bara gera
eitthvað skemmtilegt saman, við
sem erum búnar að vera vinkonur
síðan við vorum litlar stelpur. Við
höfum fylgst að næstum alla ævina
og núna ert þú farin. Það skarð sem
hefur myndast í vinkonuhópnum
verður aldrei fyllt, það kemur engin í
staðinn fyrir þig.
Ýmislegt höfum við brallað saman
um ævina og við munum þá tíma
þegar þið Gummi fóruð að draga
ykkur saman. Hann var fyrsti kær-
astinn og sá eini í þínu lífi. Í þá daga
hafði Gummi aðstöðu í kjallaranum
hjá foreldrum sínum og þar eyddum
við öllum stundum og voru það
skemmtilegir tímar þegar allur hóp-
urinn var þar saman kominn. Það
var gaman að fylgjast með ykkur
koma undir ykkur fótunum. Þið
gerðuð allt á ykkar rólega og hóg-
væra hátt en hógværðin er eitt af
þínum einkennum. Aldrei að trana
sér fram eða láta mikið á sér bera en
þó alltaf til staðar.
Við litum alltaf á þig sem fyrir-
myndarvinkonuna. Það var alltaf allt
á tæru hjá þér. Heimilið þitt svo
snyrtilegt og þú alltaf svo fín og flott.
Við hinar komumst ekki með tærnar
þar sem þú hafðir hælana hvað
myndarskapinn varðar. Börnin þín,
sem hafa misst svo mikið, voru þér
allt. Þú varst alltaf til staðar fyrir
þau, fylgdir þeim á öll íþróttamót og
studdir þau í einu og öllu en öll hafa
þau skarað framúr í íþróttum.
Þú varst ekki mikið fyrir að breyta
til enda starfaðir þú í mörg ár í Frí-
höfninni í Leifsstöð. Þar varstu vel
liðin af öllum og eignaðist þar marga
vini. Þér fannst gott að hafa allt í
föstum skorðum.
„Það þarf fólk eins og þig fyrir fólk
eins og mig“. Lagið hans Rúnna Júll
heyrðist nokkuð oft á öldum ljósvak-
ans á dánardaginn þinn enda var út-
för hans þann dag. Þessar línur eiga
svo sannarlega við um þig, elsku vin-
kona.
Við vottum Gumma, Bryndísi, Ír-
isi, Haraldi, Freyju, barnabörnum,
foreldrum og systkinum okkar
dýpstu samúðarkveðjur og megi Guð
hjálpa ykkur í þeirri miklu sorg sem
þið eruð að ganga í gegnum.
Þökkum þér fyrir samferðina, þín
verður sárt saknað.
Þínar æskuvinkonur,
Unnur, Sigurlín, Þuríður,
Mundína, Jóhanna og Auður.
Það er erfiðara en orð fá lýst að
setjast niður og skrifa minningar-
grein um þig elsku Kristín mín, en ég
má til. Að hugsa um að þú sért komin
á stað þar sem öllum líður vel gerir
það auðveldara. Ég veit að vel verð-
ur tekið á móti þér og ein af þeim er
hún mamma mín og á hún ásamt fjöl-
mörgum ástvinum þínum eftir að
hjálpa þér að komast inn í allt sem
tekur við hjá þér núna. Þetta rúma
ár síðan þú veiktist er búið að vera
þér og fjölskyldu þinni svo erfitt. Þú,
sem alltaf varst svo hress, lifðir heil-
brigðu lífi, alltaf í vinnu og alltaf á
fullu heima fyrir.
Þú naust þess að dekra við fjöl-
skyldu þína. Á þessu rúma ári eign-
uðust þið Gummi barnabarn, Har-
aldur og Freyja giftu sig, Bryndís
varð stúdent, þið Gummi áttuð bæði
fimmtugsafmæli, Bryndís og Íris
báðar komnar með kærasta og Bryn-
dís byrjuð að búa. Allt að gerast í
fjölskyldunni, og alltaf stóðst þú eins
og hetja og varst svo ánægð með
þetta allt saman.
En þessi illvígi sjúkdómur fer ekki
í manngreinarálit. Þú gerðir allt til
þess að fá einhvern bata. Í sumar
hélt ég að þú myndir ná þér en alltaf
kom eitthvað neikvætt upp á.
Ég kynntist þér fyrst í gaggó árið
1975. Við brölluðum heilmikið saman
en leiðir okkar skildi um tíma. Árið
1986 fórum við að vinna saman í
Glaumbergi og tókum upp þráðinn
að nýju og myndaðist með okkur
góður vinskapur sem aldrei hefur
borið skugga á. Við kynntumst fullt
af skemmtilegu fólki sem við erum
enn í sambandi við. Þetta tímabil var
svo skemmtilegt. Leið okkar beggja
lá svo í Flugstöðina þar sem við höf-
um unnið sl. 20 ár og alltaf á sömu
vaktinni. Þú varst alltaf svo góð við
mig og gátum við talað saman um
allt og treyst hvor annarri og vil ég
þakka þér fyrir það.
Nínu Björk þótti svo gott að koma
til ykkar Gumma, alltaf fékk hún
eitthvað gott í gogginn, og yfirleitt
gaukaði Gummi einhverju góðgæti
að henni. Rétt fyrir andlát þitt vor-
um við Nína að fara með bænirnar,
og bað hún Guð um að láta þér batna,
svo sagði hún við mig: Mamma, hún
Kristín má ekki deyja, þá verður þér
svo illt í hjartanu þínu.
Í fyrrahaust, rétt áður en þú veikt-
ist, vorum við að tala um að gaman
væri að fara með karlana okkar í sól-
arlandaferð í eina viku. Við ætluðum
að vera drottningar í eina viku, en
aðalatriðið var að vera á góðu hóteli
með góðum svölum, því við ætluðum
að hafa „happy hour“ hvern einasta
eftirmiðdag áður en við dubbuðum
okkur upp og færum út að borða. O
þetta hljómaði svo vel.
Það er ekki nema tæpur mánuður
síðan þú fórst í þinn síðasta göngu-
túr. Þú labbaðir til mín með lítinn
sætan poka og réttir mér og sagðir:
Þetta er afmælisgjöfin þín. Innihald-
ið var Grand-flaska. Elsku dúllan
mín, þú varst alltaf að gauka ein-
hverju að mér. Þú áttir svo marga
góða vini sem þótti svo vænt um þig
og umvöfðu þig í veikindum þínum
fram á síðasta dag, enda ekki annað
hægt því þú varst með hjarta úr
gulli.
Það eru erfiðir tímar framundan
fyrir fjölskyldu þína og biðjum ég og
fjölskylda mín Guð að styrkja þau öll
í sorginni.
Ég kveð þig að sinni, þín vinkona,
Sigurveig (Siddý).
Kveðja frá starfsfólki
Fríhafnarinnar
Elsku Kristín.
Nú er komið að þeirri kveðjustund
sem við bjuggumst ekki við. Þú með
þína lífsgleði og fallegu útgeislun
gafst okkur svo margt, sem við mun-
um minnast. Síðastliðið ár hefur fært
þér bæði gleði og erfiðleika, sem þú
tókst á við með miklu æðruleysi, en
illvígur sjúkdómur hafði betur. Það
hefur myndast tómarúm í okkar
stóra vinnu- og vinahópi. Þín verður
sárt saknað.
Þeir segja mig látna, ég lifi samt
og í ljósinu fæ ég að dafna.
Því ljósi var úthlutað öllum jafnt
og engum bar þar að hafna.
Frá hjarta mínu berst falleg rós,
því lífið ég þurfti að kveðja.
Í sorg og í gleði ég senda mun ljós,
sem ykkur er ætlað að gleðja.
(Höf. ók.)
Guð gefi Gumma, börnunum og
fjölskyldu ykkar styrk og haldi
verndarhendi yfir þeim. Við þökkum
þér fyrir allt, þú verður alltaf hjá
okkur.
Þá ert þú farin, Kristín mín. Ég
hef í yfir 30 ár átt þig og Gumma að
sem vini. Eftir að ég kynntist Ingu
kom hún inn í okkar vinskap og hef-
ur vinátta ykkar ávallt verið okkur
mikils virði.
Það er margs að minnast þegar
maður hugsar til baka en ekki ætla
ég að tala um einstaka atburði held-
ur að fá að hafa þá í huga mér eins og
ég man þá.
Það er stórt skarð sem þú skilur
eftir í hjörtum okkar hér á Skólaveg-
inum og tekur það tíma að átta sig á
að þú sért farin. Yngri strákurinn
okkar, Egill Darri, tók upp á því fyr-
ir nokkrum árum að óska eftir leyfi
hjá ykkur til að kalla þig og Gumma
afa og ömmu þó svo að þið væruð
yngri en pabbi hans. En þannig hef-
ur hann eflaust hugsað til ykkar, svo
náin hafið þið verið okkur og honum
ætíð sérstaklega góð. Sá sjúkdómur
sem herjaði á þig tapar fáum orr-
ustum en okkur fannst alltaf að þú
ætlaðir ekki að láta undan og aldrei
skynjaði maður uppgjöf hjá þér. Það
var því mikilsvert að þú gast verið
heima síðustu dagana og haft í kring-
um þig börnin þín og fjölskyldu.
Þessa daga kom vel fram hversu
góða þú áttir að því margir komu til
þín til að sýna stuðning,kærleika og
umhyggju. En það var einmitt það
sem einkenndi þig og hvernig þú
komst fram við aðra.
Við biðjum góðan guð að styðja og
styrkja fjölskyldu þína og vini á
þessum erfiða tíma.
Einar, Inga og börn
Kristín Haraldsdóttir