Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1975, Qupperneq 32

Fluorbæting drykkjar-
vatns I Vestmanna-
eyjum
Prá upphafi byggðar í Vestmannaeyjum liefir útvegun
drykkjarvatns verið mikið vandamál. Aðeins voru frá náttúr-
unnar liendi tvö vatnsból bekkt á Heimaey. Annað var i Herj-
ólfsdal en hitt þar sem hét. Vilpan, og nú er komið undir hraun.
A seinustu áratugum var vatnið fengið á þann liátt. að regn-
vatni var safnað af þökum húsa í þar til gerða brunna, sem
fjdgdu hverju húsi. Þessir brunnar voru misjafnir að stærð
og gæðum. Aðferð þessi dugði til að fullnægja þörfum heim-
ilanna, ef ekki gerði langvarandi þurrka. Við fiskiðnaðinn
gegndi öðru máli.
Þörfin á auknu vatnsmagni jókst ár frá ári, og þar kom
að menn gerðu sér grein fyrir að alvarleg stöðnun yrði í
fiskiðnaðinum ef ekki yrði fundin lausn á vatnsskortinum.
I fyrstu va gerð tilraun til að bora eftir vatni á Bvjunni.
Borað var á nokkrum stöðum niður á 100 m dýpi en án
árangurs. Þar sem vatn kom upp var það blandað sjó og
óhæft til drykkjar. Samkvæmt skoðun jarðfræðinga var talið
að ná mætti í vatn ef borað væri nógu djúpt niður í jarðlög,
sem liggja út frá fastalandinu. Var því ráðist í að útvega
djúpbor. Með honum var borað niður á ea. 1600 m dýpi, en
án árangurs, nema hvað fékkst upp heitt vatn en í mjög litlum
mæli.
30