Árdís - 01.01.1935, Blaðsíða 5

3
Svalt er um hauður.
Svalt er um hau&ur — en sumar blítt í ranni,
Sölnub blöð í trjá lundi’ — en innun dyra vor.
Gjóstur me<5 skárum vi5 gluggann árigt mcelir.
Gestur aS arni fetar viljug spor.
Situr víS arinn, í sunnu-geisla möttli,
Svip-fögur lcona meö vonuni-robna kinn.
Móöurhönd hvarflar mjákt að tómri vöggu,
Mun hán þar síöar leggja frumburb sinn.
Gesturinn finnur geisla-magnsins töfra
Gagntaka hjariab — lýtur unabs sýn.
Vaggan var tóm, vi'S tillit lians hib fyrsta,
Tótn er hán sízt, því draum-mynd björt þar skín.
Móöirin unga óska-draum þar lagöi,
Ást sinni reíföan og tráar sinnar styrk.
Ðraumanna gu<5, sem vöggu hverja vígir,
Vernda þann dranm, ef nóttin gerist myrkf
Mun ei vor jörö, sem vagga ótal sálna,
Voldugur draumur, hábur tráar styrk ?
Stjarnanna guö, sem vöggu þessa vtgbir,
Vernda þann draum, ef nóttin gerist myrk !
Jakobtna Johnson.