Árdís - 01.01.1935, Side 16

14
Staða Móðurinnar.
Mæðracíagsræða eftir dr. theol. Björn B. Jónsson
“Sjá, þar er móðir þín.”—Jó,h. 19, 27.
Það er mæðradagur. Eg liefi kunngert, að ræðuefnið væri:
Staða móðurinnar. Textinn er þriðja orð Krists á krossinum.
Móðirin, sem hér á hlut að máli, móðir frelsarans, stóð viö kross-
inn. Þar, einmitt þar er staða hverrar góðrar móður. Þegar hún
stendur bezt í stöðu sinni og er aðdáanlegust, þá stendur hún lijá
krossi Jesú Krists.
í annari merkingu er og staða móöurinnar nátengd krossin-
u'm. Móðurstaðan, sem er æðsta virðingarstaða á jörðu, er keypt
dýru verði. Mcðurgleðin er víst mesi a gleði mannlegs hjarta. —
“Þú hin sælasta allra kvenna”, mælti engill Guðs við konuna, er
að því kom, að hún yrði móðir. Með harmkvælum er 'þó móður-
sælan jafnan keypt. Sælan og sársaukinn fylgjast ávalt að i
æfisögu móðurinnar.
Þó móðurstaöan sé, eða réttara sagt, af því staða móður-
innar er svo nærri krossinum, þá getur og móðirin, sé hún stöðu
sinni vaxin, verið nær Guði, en nokkur önnur vera á jarðríki.
Öll tilveran er dularfull. Ekkert er þá dularfyllra en upphaf lífs-
ins, móðerni lífsins. Ekki einungis er tilveran dularfull, heldur
og ill og ömurleg frá upphafi til enda, nema svo að maður 'trúi á
Guð og viti alla tilveruna í hendi hans. Guðdómurinn og móðernið
taka höndum saman, annars er hvorki vit né fegurð í tilverunni.
“Kraftur hins æðsta mun yfirs'kyggja þig,” talaði engill Guðs við
hana, sem af sínu hreina skauti átta að fæða allra mannanna bróð-
ur. Dæmið er ekki einstætt. Hver einasta móðir hefir sömu náðar
noitið. Fyrir því trúum vér því, að allir vér, sem af konu erum
fædd, séum Guðs ,börn. “Sjá, eg er ambátt Drottins,” svaraði
María boðskap engilsins og beygði höfuð í bæn fyrir höfu'ndi
lífsins.
Þá er móðirin sæl og stlöðu sinni trú, er hún veit sig vera
þernu, nei, samverkakonu Guðs, þiggjandi uppkveikju mannlegs
lífs úr hendi lífsins eilífa föður, sjálfum Guði samverkandi í því,
að láta verða til líf á jörðunni, ódauðlegt, eilíft mannslíf, sem
ætlað er til sælu og samvista við Guð í himindýrð um aldir alda.
Uppruna lífsins verðum vér æ aö skoða heilagan—guðdóm-
legan. Fyrir því er og móðernið í sjálfu sér ávalt heilagt, hvernig
sem með það er farið. “Kraftur hins æðsita mun yfirskyggja þig,”
svo hljóðar lögmál tilveru-upphafs sérhvers manns. Fyrir þvi
kallast það alt, er af konu fæðist, Guðs börn. Ekkert lögmál
J