Árdís - 01.01.1935, Blaðsíða 8

6
líknarstarf félaga vorra væri þannig unnið aö það bæri vott um
skilning á vilja Hans er sagði: “Það sem þér gerið einum af
þessum minstu bræðrum það gerið þér mér.”
III. Að auka samúð og samvinnu virðist hafa verið eitt af
markmiðum sumra hinna eldri félaga. Einhver hefir sagt að
þannig sýndum vér víkinga upplagið forna með þessum skort á
samvinnu sem loðir við í flestum bygðarlögum vorum. Og vel
færi á því ef áhrif kvenna miðuðu í þá áht að draga úr þeirri
hetjulund sem álítu'r skyldu sína að bæla niður það sem annar vill
hefja upp; sem sér ofsjónum yfir viðurkenningu og sigri þeirra
sem fram úr skara á einhverju sviði; sem vill bæla niður þá hæfi-
leika hjá einstaklingum sem gætu oröið þeim og þjóð þeirra til
sóma.
Ef til vill gæti líka átt sér stað vöntun á samúð á milli
kvenna í litlu umhverfi eða í litlum félagshring. * Gleymist þá
hugsjónin sú, að allir lærisveinar Krists ættu að vera tengdir
einingar bandi, að hvert kvenfélag er sem heimilishringur, þar
sem kærleiki ríkir. Þar ætti hreinskilni að vera friðhelg því kær-
leikurinn umber alt. Ekkert smátt eða lítilfjörlegt má komast að
til að draga kraft úr starfi voru. Samvinnutími vor er stuittur og
sömu leiðina förum vér aðeins einu sinni. Oft dettur mér í h’u'g,
að þegar leiðin er á enda kljáð, þegar vér lítum þá aftur yfir alla
þessa smámuni, yfir öll mistökin, þá muni oss ógna hve þroskinn
var skamt á leið kominn.—í kvenfélögunum er oss gefið tækifæri
að kynnast hver annari, tækifæri til að koma auga á gullið sem
fólgið er í sálum hinna. Leggjum rækt við að finna það og lærum
að breiða frið og eining yfir bygðarlög vor.
IV. Að styrkja söfnuð sinn fjárhagslega. Oft hefir verið
bent á að kvenfélög vor væru lítið annað en “peninga-maskínur”
og að alt starf þeirra snerist um að afla peninga.
Þar sem það fyrirkomulag er að alt .fé sem þarf til safnaðar-
þarfa er innheimt með frjálsum tillögum eins og á sér stað hjá
oss, er eðlilegt að einn þáttur af starfi safnaðar kvenfélags hafi
verið sá að ná saman peningum. Sérstaklega nú síðan hin svo-
nefnda kreppa byrjaði hafa mörg þeirra lagt fé itil starfrækslu
safnaða sinna; er það í fylsta samræmi við þann anda er ríkjandi
á að vera í félögum vorum.
En hvaða aðferðir nota félög vor til að safna fé? Samkvæmt
auglýsingum blaðanna eru það aðallega “silver teas”, “whist or
bridge drives”, matarsölur af ýmsu tagi, skemtisamkomur, sjón-
leikir, tombólur, danz o. fl.
Ekki ætla eg að taka mér neitt dómsvald með að gera ákvæði
viðvíkjandi hvað af þessu sé viðeigandi fyrir kristileg félög, en
máske væri ekki úr vegi að ræða um það mál í alvöru. Vér
ættum að hafa það hugfast að vaka yfir þeirri hugsjón að vera
vandar að þeim aöferðum er vér notum. Sárt er til jpess að vita