Árdís - 01.01.1935, Blaðsíða 7

5
nema að yfir því sé vakað sameiginlega af kennuru'm og foreldr-
um. — Þó engill Guös kæmi frá himnum til að flytja boðskap
hans í kirkju mannanna mætti gera starf hans ómögulegt með
rangri afstöðu þeirra sem kirkjunni tilheyra. Áhrif kvenna eru
þar sem annarsstaðar djúptæk.
Þegar vér sem einstaklingar eða félagsheildir erum að gera
tilraunir itil að hlynna að kristindóms starfi verðum vér að hafa
það hugfast að ekkert annað en elska vor til málefnisins má
blandast inn í það starf. ÖU okkar félög hafa varið mikilli fjár-
upphæð til að prýða kirkjur SÍnar, og lofsverður er sá áhiu'gi sem
gera vill Guðs hús vegleg og fögur, en þó langar mig að minna
yður á að til er annað sem er enn'þá dýrðlegra. — Vér munum
fráöagnina undursamlegu um ummyndun Jesú á fjallinu. í hrifn-
ingunni er það fyrsta húgsun Péturs að byggja þrjár tjaldhúðir.
Og svo munum vér hvernig að sýnin hverfur. og að þeir heyra
rödd Guðs er talar til þein-a úr skýjinu; og eftir það, er þeir lit-
ast um, sjá þeir ekkert nema Jesús einan. Það sem vér verðum
að kappkosta ef kristindóms starf vort á aö verða nokkuð annaö
en hégómi er að komast upp á þann fjallstind sem er ofar öllu því
lága; öllu harki og þrefi, öllú yfirskini, öllu heimskulegu reiptogi.
Hefjast þangað sem oss aúðnast að skilja rödd Guðs, þangað sem
vér komum auga á Jesús og þráum að þjóna honum.
II. Að líkna bágstöddum er annar liður þessara laga. Er,u
það orð sem vel láta í eyrum og þjónusta er öllum ætti að vera
ljúft að inna af hendi.
Vanalega mun það fyrirkomulag notað að kjósa nefnd innan
livers félags til að annast um þennan hluta starfsins. Vildi eg
benda á að vandi er að velja í þá nefnd, oft á tíðum verða þær að
finna til þess að þeim beri að draga sltó af fótum sér því þær
standi á helgum stað. Tilfinningalífi rnargra einstæðinga er
þannig háttað að oft er gert meira ilt en gott með afskiftasemi
sem ekki er bygð á réttum grundvelli. Of oft mun líknarstarf
kvenfélaga vera í því fólgiö að gefa þeim sem í fjárþröng eru
nokkra dali úr sjóð félagsins. En muna verðum vér að fleiri eru
bágstaddi rnargir vinfáir og ráðviltir, margir er ef til vill hafa
brotið bát sinn fyrir kulda og afskiftaleysi þeirra er hefðu geitað
hjálpað.
Það hefir veriö gerður mikill hávaði um íslenzka gestrisni,
íslenzkan höfðingsskap og íslenzk brjóstgæði. Alt þetta finst.
hjá þjóð vorri en stundum verða hlutföllin skökk. Finst yður
ekki, vinir, sem þér heyrið í anda bergmál af stunúrn og grátekka
þeirra sem kalla mættu olnbogabörn, sveitar ómaga, og einstæð-
inga þjóðar vorrar frá fyrri og síöari tíð, bæði heima á ættjörðinni
og hér í álfu. Guð gefi að sá hugsunarháttur komist ekki að,
hvorki í félögum vorum né hjá kristnum einstaklingum, að fátæk-
um sé flest fullboðið — það upplag sem lúta vill höfðingum en
stjaka við smælingum. Vaka, vildúm vér yfir þeirn hugsjón að