Árdís - 01.01.1963, Side 48

46
ÁRDÍS
Ekki veit ég nema að ég hafi verið óttaslegnari en nemend-
urnir fyrsta morguninn, þegar að ég stóð við skrifborðið og horfði
á þennan stóra hóp. Það eru tuttugu og átta nemendur og verða
tveir eða þrír fleiri þegar drengirnir sem eru að hjálpa við korn-
slátt koma á skólann. Hér eru margar þjóðir samankomnar (en
ekki eru neinir íslendingar í þessari byggð). Allt hefur gengið
vel hingað til, en tveir litlir snáðar lentu í áflog fyrsta daginn.
Annar þeirra heitir Karl, og hefur hann rautt hár, freknótt and-
lit og falleg blá augu. Drengirnir sögðu að Karl hefði byrjað
bardagann svo ég talaði við hann þegar hin börnin voru úti um
hádegið. Ég spurði hann hvernig mömmu hanns mundi lítast á
þegar hann kæmi heim, rifinn og blóðugur. Hann beygði höfuðið
og sagði svo lágt að ég aðeins heyrði það. „Ég á enga mömmu“.
Mig langaði til að taka hann í fangið og kissa tárið af vanga hans.
Hvernig á maður að hugga lítinn dreng sem er aðeins sex ára
gamall og á enga móður? Ég klappaði honum á rauða kollinn og
sagði honum að það væri betra að jafna deilur öðruvísi en með
hnefunum. Næsta dag kom hann til mín með lítinn glitrandi stein
og spurði mig hvort það væri gull í þessum steini.
Ég er til heimilis hjá fólki sem heitir Stewart. Konan er ensk
en maðurinn af skozkum ættum. Þau eiga eina dóttir, en sonur
þeirra fórst í stríðinu. Mr. Stewart er hár og þrekinn og mjög
fámæltur, en hún er lítil og snör og talar mikið. Eina nóttina
vaknaði ég snögglega við einhver ömurleg hljóð. Ég flýtti mér að
glugganum og sá hvar Mr. Stewart var að ganga til og frá fyrir
framan húsið og var hann að spila á belgpípu. Mrs. Stewart sagði
mér um morguninn að hann gerði þettað einstöku sinnum þegar
að honum liði illa og hann gæti ekki sofið.
Þetta er mjög blómleg byggð, stórir gullnir akrar og grænir
hólar á milli þeirra. Nokkur tré vaxa meðfram brautinni, eru
þau byrjuð að klæðast haustskrúða sínum. Það er rúm míla héðan
að skólanum. Ég hefi gaman af að ganga þennan spotta í inndæla
haustveðrinu.
Ég má til með að segja þér frá Mrs. Nickelson. Hún er norsk
og býr skammt frá skólanum. Hún bauð mér að heimsækja sig,
svo ég fór þangað í gær. Það mætti mér ilmandi lykt, því hún
var að steikja kleinur. Við drukkum ágætis kaffi og átum heitar