Árdís - 01.01.1963, Side 49

Ársrit Bandalags lúterskra kvenna
47
kleinur og sagði hún mér margt um frumbýlisár sín hér. Mér
finnst vera svo mikill íslendings bragur á öllu þar. Litli Karl, sem
lenti í bardaganum, er sonar-sonur hennar. Móðir hans dó fyrir
tveimur árum.
Þú minntist á það í bréfi þínu, mamma mín, að ég mundi
líklega gleyma íslenzkunni. Það er enginn hætta á því. Mér þykir
svo vænt um allt sem íslenzkt er. Kannske við eigum eftir að
fara skemmtiför til íslands. En hvað það væri gaman.
Þetta er nú orðið „langt mál en lítið efni“ eins og þar stendur.
Það er orðið framorðið. Guð gefi þér góða nótt.
Þín elskandi dóttir,
Anna.
11. október 1942.
Elsku móðir mín;
Ég hefi setið við skrifborðið mitt í langa stund. Finnst ég vera
hálf lömuð á sál og líkama.
Þegar ég var barn og eitthvað amaði að gat ég komið til þín
og sezt í keltu þína. Þú þrýstir mér að þér og kysstir mig og allt í
einu var allur heimur minn orðinn bjartur og glaður.
Þegar ég fór að heiman skrifaði ég þér vikulega og ef að
eitthvað kom fyrir sem mæddi mig, þá sagði ég þér frá því. Bréfin
okkur brúuðu vegalengdina sem var á milli okkar.
Á morgun förum við alfarinn úr þessari byggð. Ég kvíði fyrir að
skilja við heimilið mitt eftir meira enn tuttugu ár.
Ég lít til baka og minnist þess þegar ég kom hingað sem ung
eiginkona og gerðist stjúpmóðir Karls. Hann var svo blíður og
góður og ég elskaði hann eins og hann væri mitt eigið barn. „Nú
á ég mömmu eins og hinir drengirnir“, sagði hann. í tólf ár var
hann sólargeisli á æfiför okkar. Svo allt í einu dróg ský fyrir
sólina og hann var horfinn. Ég var innilokuð í þoku angistar og
efa. Það voru bréfin frá þér og bænir þínar móðir mín, sem
veittu mér stuðning og bentu mér á rétta leið. „Það birtir til