Morgunblaðið - 07.01.2009, Blaðsíða 26

26 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. JANÚAR 2009
✝ Sigurður Klem-enzson fæddist 31.
ágúst 1926. Hann and-
aðist að kvöldi 28. des-
ember síðastliðins.
Foreldrar hans voru
Auðbjörg Jónsdóttir
húsfreyja, f. 5.5. 1888,
d. 14.12. 1977, og
Klemenz Jónsson
bóndi, skólastjóri og
oddviti á Vestri-
Skógtjörn, f. 1.4. 1876,
d. 16.8. 1955. Systkini
Sigurðar voru Jón sjó-
maður í Reykjavík, f.
1907, d. 1936, Eggert skipstjóri á
Skógtjörn, f. 1909, d. 1987, Guðjón
læknir í Keflavíkurhéraði, f. 1911, d.
1987, Guðný Þorbjörg húsfreyja á
Hofi á Álftanesi, f. 1912, d. 1991,
Sveinbjörn vélstjóri á Sólbarði á
Álftanesi, f. 1913, d. 1978, Sig-
urfinnur bóndi á Vestri-Skógtjörn, f.
1914, d. 1998, Gunnar stýrimaður í
Reykjavík, f. 1916, d. 1941, Guðlaug,
húsfreyja í Reykjavík, f. 1918, d.
2006, og Sveinn Helgi bóndi á Tjarn-
arbakka á Álftanesi, f. 1921, d. 2002.
Sigurður kvæntist 2. apríl 1949
Sigurrós Grímsdóttur, f. 7.12. 1927.
Foreldrar hennar voru Grímur
grímur, f. 2007. 3) Bertha María
sjúkraliði, f. 2.1. 1952, gift Róbert
Þórðarsyni vélstjóra, f. 11.10. 1950.
Börn þeirra eru: a) Helena Rósa, f.
1970, gift Jóni Garðari Sigurvins-
syni, f. 1968. Dætur þeirra eru
Sandra Dögg, f. 1987, Unnur
María, f. 1990, Bertha María, f.
1993 og Aníta Ósk, f. 2001. b) Þór-
unn Svava, f. 1973, sambýlismaður
Þórhallur Ágúst Benónýsson, f.
1971. Börn þeirra eru Benóný, f.
1993, Vigdís María, f. 2001 og Ró-
bert, f. 2005. 4) Jón Klemenz, f.
19.06. 1962, d. 10.10. 1971.
Sigurður ólst upp á Vestri- Skóg-
tjörn. Fyrstu búskaparárin bjó
hann á Sólbarða og fluttist fjöl-
skyldan síðan að Búðarflöt þar sem
Sigurrós og Sigurður bjuggu allan
sinni búskap, uns þau fluttust að
Hrafnistu árið 2004. Sigurður
stofnaði ásamt Erlendi Sveinsyni,
Steina- og pípugerð Álftaness sem
hann tók síðar við rekstri á, ásamt
því að stunda hrognkelsaveiðar,
bústörf og ýmiss nefndarstörf í
þágu sveitafélagsins. Sigurður var
virkur félagi í ungmannafélagi
Bessastaðarhrepps. Síðustu starfs-
árin vann Sigurður hjá Bessa-
staðahreppi og gegndi þar ýmsum
störfum fyrir sveitarfélagið.
Útför Sigurðar fer fram frá
Bessastaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Kristrúnus Jósefsson
járnsmiður, f. 16.9.
1891, d. 10.2. 1961 og
Halldóra Jónsdóttir,
f. 11.9. 1885, d. 28.3.
1954. Börn Sigurðar
og Sigurrósar eru: 1)
Gunnar vélstjóri, f.
10.2. 1946, sambýlis-
kona Jóna Guðlaugs-
dóttir, f. 6.8. 1937.
Dóttir Gunnars og
Unnar Knudsen, f.
1939 er Rósa Björk, f.
1973, sambýlismaður
Ævar Rafn Rafnsson,
f. 1958, sonur þeirra er Andri Rafn,
f. 2006. 2) Hallgrímur fram-
kvæmdastjóri, f. 23.6. 1949, kvænt-
ur Sólveigu Einarsdóttir, f. 5.10.
1951. Börn þeirra eru: a) Margrét, f.
1969, gift Ingvari Gissurarsyni, f.
1967. Börn þeirra eru Nicolai Giss-
ur, f. 1989 og Íris Dögg, f. 1993. b)
Sigurður, f. 1970, dóttir hans er
Magnea Arna, f. 2001. c) Sigurrós, f.
1976, sambýlismaður Ingvi Jón-
asson, f. 1973. Sonur Sigurrósar og
Guðfinns Harðarsonar, f. 1970, er
Nökkvi Reyr, f. 1998, synir Sig-
urrósar og Ingva Jónassonar eru
Jónas Nói, f. 2006 og Högni Hall-
Við systur ætlum hér með fáum
orðum að minnast afa okkar. En þeg-
ar við vorum yngri kölluðum við hann
afa alltaf „afi Gosa“, það kom til
vegna þess að afi og amma áttu hund
sem hét Gosi. Það voru ófá sumrin
sem við systur eyddum hjá afa og
ömmu, og eitt sinn máttum við velja
hvort við færum með mömmu og
pabba til sólarlanda eða værum hjá
ömmu og afa, auðvitað vildum við
frekar vera hjá afa og ömmu þar sem
við þekktum hvern króka og kima.
Við vorum orðnar mjög heimavanar á
Álftanesinu og oft var Rósa Björk
frænka einnig á staðnum. Okkur leið
mjög vel í sjávarloftinu og fundum
okkur ávallt eitthvað skemmtilegt að
gera. Við lékum okkur mikið í fjör-
unni og biðum gjarnan niðri í fjöru
eftir að afi kæmi í land á trillunni
sinni. Þetta var mikið ævintýri fyrir
okkur, að fá að sitja í traktornum með
honum á leiðinni heim, einnig var
gaman var að fylgjast með afa þegar
hann var að verka grásleppuna og
rauðmagann í gamla bragganum við
hliðina á Búðarflötinni.
Við fórum oft með afa og ömmu í
bíltúr og höfum við systur verið að
rifja það upp hversu hátíðlegt það
var, Bensinn alltaf svo hreinn og fínn
og svo var alltaf svo góð lykt í bílnum.
Við eigum margar góðar minningar
um hann afa okkar, hann var einstak-
lega barngóður og hafði gaman af því
að fá barnabörnin og langafabörnin í
heimsókn. Það var alltaf gott að koma
í heimsókn á Búðarflötina og nú síð-
ast á Hrafnistu í Hafnafirði. Hann afi
átti alltaf sitt fasta sæti í stofunni þar
sem hann gat setið og fylgdist vel
með öllu sem fram fór.
Við kveðjum hann afa okkar með
söknuði en vitum þó að nú er hann á
góðum stað og líður vel, og nú er hann
hjá litla drengnum sínum honum Jóni
Klemenz. Elsku amma, guð verði
með þér á þessum erfiðu tímum.
Helena Rósa Róbertsdóttir og
Þórunn Svava Róbertsdóttir.
Elsku afi minn, nú kveð ég þig í
hinsta sinn.
Þegar ég hugsa til baka þá situr
djúpt eftir minningin um þig á Búð-
arflötinni, á Álftanesinu, horfandi út á
haf. Þú naust þess afar vel að horfa út
um stofugluggann og fylgjast með
skipaumferðinni, enda var útsýnið
þaðan yndislegt. Aldrei skildi ég þó
hvernig þú þekktir öll þessi skip, því
fyrir mér voru þau öll eins. En þú
þurftir ekki nema rétt líta á þau og þú
vissir nákvæmlega hvaða skip það
var.
Alltaf þótti mér gaman að sjá
hvernig andlit þitt ljómaði af ánægju
þegar barnabarnabörnin skoppuðu í
kringum þig, þú naust þeirra nær-
veru svo mikið. Einnig hafðirðu gam-
an af dýrunum og það sást vel hvað
þú hafðir gaman af því þegar Mar-
grét systir kom með einhvern
hundanna sinna í heimsókn, þá sá
maður þennan ljóma, glampa í augum
þínum.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Ég trúi að þér líði vel á þeim stað
sem þú ert á núna.
Blessuð sé minning þín, elsku afi
minn.
Sigurrós Hallgrímsdóttir.
Mig langar með fáum orðum að
minnast tengdaföður míns sem
reyndist mér alltaf vel. Það var fastur
liður hjá okkur fjölskyldunni að koma
við á Búðarflötinni og fá nýbakaðar
kökur, kaffi og spjalla saman um
heima og geima. Umræður um sjóinn
og veðrið voru einkennandi fyrir okk-
ar samræður enda sameiginlegt
áhugamál og ósjaldan spurðir þú um
aflabrögðin og hvort ég hefði orðið
var við einhvern rauðmaga.
Síðustu árin höfum við farið marg-
ar ökuferðirnar saman í jeppanum
þínum þar sem þú fræddir mig um
gamla tímann og staðhætti á Álfta-
nesi og nágrenni. Ég vil þakka þér
fyrir tímann sem við áttum saman.
Róbert.
Við kveðjum nú Sigurð Klemenz-
son, síðastan af hópi systkinanna tíu
frá Vestri-Skógtjörn.
Siggi Klemm, eins og hann var
kallaður, var vel metinn og virkur í
samfélagi okkar Álftnesinga. Siggi
frændi var yngstur þeirra systkin-
anna sem flest byggðu fjölskyldum
sínum heimili á æskustöðvunum við
Skógtjörnina.
Þegar hann byrjaði að búa með
Rósu sinni höfðu þau fest kaup á
Bíóskála Ungmennafélagsins. Skál-
ann, sem upphaflega var braggi á
herkampnum á Breiðabólstöðum,
fluttu þau að Búðarflöt. Þar bjuggu
þau sín fyrstu hjúskaparár og nýttu
hluta húsnæðisins sem vinnuaðstöðu
fyrir hellusteypu og grásleppuveiði.
Þegar fram liðu stundir byggðu þau
sér nýtt og fallegt íbúðarhús á sama
stað. Siggi var fjölhæfur, duglegur og
hugmyndaríkur maður. Hann var al-
veg óhræddur við nýjungar og var
t.d. einn þeirra fyrstu hér á Álftanesi
sem keyptu sér sjónvarp. Mér er
minnisstætt þegar hálf ættin okkar
safnaðist saman heima hjá þeim Rósu
á Búðaflöt við það hátíðlega tækifæri
að fyrsta íslenska sjónvarpsútsend-
ingin fór í loftið.
Sigurður var kosinn í hreppsnefnd
og gegndi því starfi um langt árabil.
Síðari hluta starfsævi sinnar starfaði
hann sem umsjónarmaður sveitarfé-
lagsins, sá m.a. um íþróttahúsið,
áhaldahúsið, hitaveituna og vatns-
veituna. Þá sinnti hann einn þeim
störfum sem nú þarf fjölda manns til
að vinna. Fjölskyldu Sigurðar Klem-
enzsonar votta ég samúð mína um
leið og ég kveð þann góða dreng með
virðingu og þökk.
Kristján Sveinbjörnsson.
Elsku langafi, við viljum þakka þér
fyrir allar góðu stundirnar með þér
og kveðja þig með þessum fallega
sálmi
Þú, Kristur, ástvin alls, sem lifir,
ert enn á meðal vor.
Þú ræður mestum mætti yfir
og máir dauðans spor.
Þú sendir kraft af hæstum hæðum,
svo himinvissan kveikir líf í æðum,
og dregur heilagt fortjald frá.
:,: Oss fegurð himins birtist þá. :,:
Þín elska nær til allra manna,
þótt efinn haldi þeim,
og lætur huldar leiðir kanna
að ljóssins dýrðarheim.
Vér skulum þínir vottar vera
og vitnisburð um stórmerki þín bera,
því þú ert eilíf ást og náð
:,: og öllum sálum hjálparráð. :,:
(Valdimar V. Snævarr.)
Benóný, Vigdís María og Róbert.
Þeir hverfa nú yfir landamærin
hver af öðrum eldri Álftnesingar, sem
við örlítið yngri munum þá. Einn
þeirra, Sigurður Klemenzson, hefur
verið kallaður og jarðsettur í dag, 7.
janúar. Ég minnist enn okkar fyrstu
kynna þótt liðin séu um það bil 63 til
64 ár síðan. Ég ásamt öðrum álíka
patta höfðum „smíðað“ okkur lítinn
pramma, sem við fórum með suður á
Halakotstjörn og ætluðum að nota
hann þar til siglinga. Einn daginn
þegar reyna átti fleyið var búið að
brjóta það og sökkva því ofan í eina af
mógröfunum, sem þar voru. Hugð-
umst við nú hafa upp á skemmdar-
vargi og eða -vörgum, hittum þá fyrir
Sigurð, sem gekkst við verknaðinum.
Fátt varð um kveðjur það sinnið. En
það skildi ég þó síðar, að hér var ein-
ungis um öryggisatriði að ræða af
hálfu Sigurðar, vegna enn yngri
barna, er þar voru oft að leik á tjarn-
arbakkanum og hefðu trúlega haft
löngun til að reyna siglingu á þessu
„merka skipi“. Þótt þetta atvik hafi
alla tíð lifað í minni mínu og sjálfsagt
aldrei fyrirgefið, þá hefur það ekki
orðið til þess að bera skugga á síðari
kynni og vinskap okkar Sigurðar.
Um eiginlegan félagsskap á yngri
árum var ekki að ræða, enda heil 10
ár sem aðskildu okkur. Á seinni árum
áttum við í ýmiskonar samstarfi. Við
vorum til að mynda tveir síðustu mó-
híkanarnir sem stunduðu grásleppu-
veiðar af Álftanesi. Árið 1974 tekur
svo Sigurður sæti í hreppsnefnd
Bessastaðahrepps og störfuðum við
þar saman í tvö kjörtímabil. Á þessu
tímabili er uppbygging hreppsins til
þéttbýlis rétt komin af stað. Tvö stór
verk – fyrir svo lítið byggðarlag –
voru þá í farvegi, það voru fyrsti
áfangi Álftanesskóla og síðan vænt-
anlegar hitaveituframkvæmdir. Ég
minnist ávallt jákvæðra viðbragða
Sigurðar við þessum, sem og öðrum
framkvæmdum, sem til hagsbóta
mættu verða fyrir byggðarlagið. Nú
þegar Álftanesskóli hafði verið tekinn
í notkun, þá losnaði húsrými í gamla
Bjarnastaðaskóla og sú ákvörðun þá
tekin að nýta það rými undir bráða-
birgða félags- og skrifstofuaðstöðu
fyrir hreppinn. Við þær smíðar störf-
uðu Sigurður og Hafsteinn á Brekku.
Oft var gaman að fylgjast með þeim
félögum, sjá hvernig eldri hluti efnis
var nýttur á ný og var margur boginn
naglinn barinn réttur og notaður til
festingar á nýjan leik. Hér var gamla
samviskusemin að verki. Auk þessa
unnu þeir félagarnir við endurbætur
á stofnæð hitaveitunnar. Síðar meir
varð svo Sigurður verkstjóri við ýmis
verk á vegum sveitarfélagsins. Margt
kemur í hugann þegar sest er niður,
en látum hér staðar numið. Þegar við
verðum báðir komnir yfir landamær-
in þá er ekki trúlegt að við eigum eftir
að setjast að sameiginlegu sveitar-
stjórnarborði, en hugsanlega gætum
við átt eftir að hittast á nýjum grá-
sleppumiðum.
Í lok þessara fátæklegu orða vil ég
þakka Sigurði Klemenzsyni fyrir öll
hans störf í þágu okkar samfélags,
einnig ánægjuleg kynni og góðan vin-
skap. Megi góður guð gefa að honum
vegni vel á nýjum grundum. Ég sendi
Rósu eiginkonu Sigurðar, börnum
þeirra hjóna og öðrum ættingjum
innilegustu samúðarkveðjur.
Einar Ólafsson.
Sigurður Klemenzson
✝ Guðrún Jóna Har-aldsdóttir fæddist
4. febrúar 1932. Hún
andaðist 27. desem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Haraldur Jónsson, f.
19.5 1893, d. 27.6.
1977, og Herbjörg
Andrésdóttir, f. 20.7.
1906, d. 20.12. 1978.
Systkini Guðrúnar
eru Ágúst, f. 20.8.
1930, Jón Sigurður, f.
27.5. 1933, d. 7.6.
1933, Guðlaug S., f.
21.5. 1934, Elsa, f. 4.8. 1935, Andrés
Eyberg, f. 21.9. 1936, d. 16.2. 1955,
Þóra, f. 18.1. 1939, d. 20.6. 1984,
Sigurbjörn Gunnar, f. 30.4. 1940,
Sigurður, f. 22.12.
1941, Ása Ásthildur,
f. 9.1. 1944, Lára
Jensína, f. 9.4. 1945,
og Sigurdís, f. 24.6.
1948.
Guðrún Jóna giftist
17.12. 1966 Einari
Guðmundssyni, f.
27.7. 1926. Börn
þeirra eru Að-
alsteinn, f. 18.5. 1967,
og María, f. 27.12.
1971, sambýlismaður
Þorsteinn Einarsson,
f. 3.6. 1967, sonur
þeirra Einar Rökkvi, f. 22.11. 2008.
Guðrún verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Frænka mín hún Gunna er látin 76
ára.
Ég fékk sting fyrir hjartað þegar
ég frétti að Gunna frænka væri kom-
in á spítala. Eftir stutta sjúkralegu
fékk ég fréttina af andláti þínu hinn
27. desember. Mér er minningin um
ferðir með þér vestur til Ísafjarðar
og í Kvígindisfjörð mjög kær. Gunna
var dætrum mínum sem amma og
var oft talað um að fara til „ömmu“
og „afa“ á Nýbýlaveginum hjá þeim.
Gunnu verður sárt saknað hjá okkur
og minning um góða konu stendur
eftir. Stutt er síðan Gunna varð
amma og finnst mér leitt að Einar
Rökkvi fái ekki að njóta „ömmu“ eins
og hún Gunna var.
Elsku Einar, Steini, Mæja, Þor-
steinn og Einar Rökkvi, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð.
Þóra Björg Garðarsdóttir.
Okkur systkinin langar til að
minnast frænku okkar, hennar Guð-
rúnar Jónu, sem kvaddi þennan
heim rétt fyrir áramótin. Gunna eins
hún var ávallt kölluð var stóra systir
pabba og gift Einari bróður hennar
mömmu. Gunna var næstelst þeirra
systkina sem voru tólf að tölu. Í
gegnum tíðina höfum við heyrt
Gunnu segja okkur ýmsar sögur frá
því þegar hún sem ung stúlka þurfti
að passa systkini sín og fara í sendi-
ferðir fyrir Hebbu ömmu og Harald
afa. Einnig koma sögur hennar um
vinnuna hjá félagsbókbandinu á
hennar yngri árum og frá verunni í
húsmæðraskólanum á Ísafirði fram í
minningunni. Samheldni fjölskyld-
unnar var mikil og í minningunni
koma skýrt fram allar samveru-
stundir stóru fjölskyldunnar á heim-
ili ömmu og afa um helgar þegar við
vorum börn. Það var oft glatt á hjalla
í sunnudagskaffinu hjá ömmu og afa
enda fjölskyldan stór og barnmörg.
Kvígindisfjörður var þér alltaf
kær, fjörðurinn hans Einars þíns, en
þar dvöldum við systkinin oft dögum
saman ásamt þér, Einari, Steina og
Mæju. Þá var oft glatt á hjalla og ófá
prakkarastrikin sem við krakkarnir
fundum upp á. Þeim var flestum tek-
ið með jafnaðargeði nema þegar við
komum með kóngulærnar inn í hús,
en þær var þér meinilla við og þá
heyrðist í þér elsku frænka. Þú varst
ávallt auðfús að spila við okkur
krakkana, jafnvel þó að langt væri
liðið á kvöldin, og áttir þú alltaf þitt
fasta sæti við borðið. Þú varst líka
dugleg við útsauminn og erum við
ófá frændsystkinin sem eigum frá
þér klukkustreng með Mjallhvíti og
dvergunum sjö.
Í veikindum þínum kom lítill sól-
argeisli inn í líf þitt, prinsinn hann
Einar Rökkvi, en hann fæddist í nóv-
ember, aðeins nokkrum dögum áður
en þú kvaddir þennan heim.
Elsku Einar, Steini, Maja, Þor-
steinn og Einar Rökkvi, megi Guð
vera með ykkur og veita ykkur styrk
á þessum erfiðu tímum.
Því hamingja þín mælist
við það, sem þér er tapað,
og þá er lífið fagurt
og eftirsóknarvert,
ef aldrei hafa fegurri
himinstjörnur hrapað
en himinstjörnur þær,
er þú sjálfur hefur gert.
(Tómas Guðmundsson)
Með samúðarkveðju,
Guðmundur, María, Alda
Sigurðarbörn og fjölskyldur.
Gunna „amma“ er dáin.
Nýbýlavegur 82 var okkur systr-
unum sem annað heimili og við kom-
um alltaf til Gunnu eftir skóla. Þar
var tekið á móti okkur með kostum
og hlýju. Við áttum oft erfitt með að
skilja af hverju Gunna væri eldri en
amma Lauga en samt ekki amma.
En Gunna var þá bara amma númer
tvö. Einar kom heim í hádegismat
ásamt Steina og Bjössa og fengum
við að njóta þess er við komum
„heim“ til Gunnu úr skóla, heitur
matur og veitingar. Heitur matur er
nú orðinn sjálfsagður hlutur í skól-
um í dag. Einnig var gott að spjalla
við Gunnu og fá svör við öllum
spurningum okkar, þar komum við
ekki að tómum kofunum.
Minning um yndislega „ömmu“ og
góða konu fylgir okkur systrunum
og sendum við Einari og börnum
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guðrún Ósk og Anna Sigríður.
Guðrún J.
Haraldsdóttir