Morgunblaðið - 09.01.2009, Side 33

Minningar 33
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. JANÚAR 2009
✝ Páll Þórðarsonfæddist á Löngu-
mýri á Skeiðum, Ár-
nessýslu 9. desember
1913. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Grund 27. desember
síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Þórður Pálsson
bóndi frá Löngu-
mýri, f. 2.10. 1884, d.
3.1. 1915, og Stef-
anía Stefánsdóttir
húsfreyja f. 7.12.
1877, d. 21.4. 1970.
Fósturforeldrar Páls voru Sigríð-
ur Gísladóttir húsfreyja, f. 9.9.
1873, og Ásgeir Ingi Ásmundsson
bóndi, f. 11.1. 1863. Systkini Páls
voru Guðrún Þórðardóttir og Mar-
grét Þórðardóttir.
Páll kvæntist 12. desember 1942
Rakel Björnsdóttur, f. 20.6. 1919,
d. 28.9. 1996. Foreldrar hennar
voru Björn Sumarliði Jónsson og
Guðrún Brynjólfsdóttir. Börn Páls
og Rakelar eru: Þórður Kristján
Pálsson, f. 22.10. 1943, kvæntur
Kolbrúnu A. Karlsdóttur, þeirra
börn eru: Páll, f. 10.2. 1964, Krist-
ín, f. 21.12. 1966, og Edda, f. 18.3.
1969. Birna Svala Pálsdóttir, gift-
ist Garðari G.S.
Andréssyni, f. 28.4.
1934, d. 24.2. 1980.
Börn þeirra eru:
Rakel, f. 26.6. 1963,
Stefán, f. 4.7. 1964,
og Ólöf, f. 13.12.
1966. Birna giftist
Sigurmundi Haralds-
syni, barn þeirra er
Guðrún Ösp, f. 4.7.
1982. Barnabörn og
barnabarnabörn Páls
eru 18 talsins.
Páll var menntað-
ur bifvélavirki. Hann
starfaði mestan hluta starfs-
ævinnar hjá Landssímanum, síðar
Pósti og síma, eða frá 2. júní 1945
til ársins 1998, en áður starfaði
hann við störf tengd bíliðn.
Páll og Rakel hófu búskap í
Reykjavík 1942, þau byggðu síðar
myndarlegt húsnæði í Hlégerði í
vesturbæ Kópavogs sem varð
heimili fjölskyldunnar um árarað-
ir. Leiðin lá síðar í Skipholt 53 í
Reykjavík en síðast áttu þau
heimili á Sléttuvegi 11 í Reykjavík
og þar bjó Páll eftir andlát Rakel-
ar.
Páll verður jarðsunginn frá
Grafarvogskirkju í dag kl. 13.
Elskulegi faðir minn, mínar
dýpstu þakkir fyrir að vera mér
dásamlegur pabbi í heil 65 ár.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn faðir lífsins ljós
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert mín lífsins rós
tak burt minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn láttu lífsins sól
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn minn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd
og slökk þú hjartans harmabál
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær
aldrei ég skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni
svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Þinn einlægur sonur og tengda-
dóttir
Þórður Kristján Pálsson og
Kolbrún Anna Karlsdóttir.
Í okkar litlu fjölskyldu er nú
höggvið stórt skarð, skarð sem
ekki verður fyllt og þótt sorgin
muni dvína með tímanum þá verð-
ur um ævilangan söknuð að ræða.
Allt frá því ég man eftir mér hef-
ur afi minn verið stór hluti af
mínu lífi enda var hann gjarnan
virkur þátttakandi í mínu daglega
lífi og ég í hans. Ég var svo hepp-
inn að fyrstu árin mín sjö bjugg-
um við á efri hæðinni hjá afa og
ömmu í Hlégerðinu og þannig
bundumst við órjúfanlegum bönd-
um sem aldrei verða rofin.
Samverustundirnar og samtölin
okkar afa eiga eftir að verða mér
styrkur í sorginni enda kom mað-
ur ekki að tómum kofunum þegar
maður leitaði aðstoðar og ráða hjá
þér elsku afi. Það var sama hvað
maður tók sér fyrir hendur, alltaf
varst þú tilbúinn að setja þig inn í
málin og veita ráðgjöf hvort sem
það voru húsbyggingar, atvinnu-
mál eða bílakaup. Þegar ég
kynntist henni Hörpu var henni
að sjálfsögðu tekið opnum örmum
af ykkur ömmu. Og þegar við
eignuðumst Söndru þá áttaði
maður sig betur og betur á því
hversu kærleiksrík þið amma
voruð því hún sótti það fast að
heimsækja ykkur eins og við
systkinin gerðum á okkar upp-
vaxtarárum.
Elsku afi, kallið er komið og nú
liggur leiðin heim til Drottins,
fullvissa okkar er sú að fagn-
aðarfundir verði nú þegar þú og
amma Rakel sameinist á ný, það
er huggun okkar. Afi, ég þakka
þér kærlega fyrir samfylgdina og
að hafa gert mig að betri manni
með því að sýna mér kærleikann
í verki. Minningin um þig mun
ávallt vera með okkur.
Stefán, Harpa og stelpurnar.
Elsku afi minn, nú ertu farinn
til hennar ömmu og ég veit að
hún tekur vel á móti þér. Mín
fyrsta minning er frá því ég var
lítil stúlka og þú byggðir grind-
verk kringum húsið þitt og ömmu
í Hlégerði í Kópavogi og ég sagði
öllum að „afi er að byggja grind-
verk fyrir Rakel“. Mín fyrstu níu
ár bjuggum við uppi á lofti hjá
ykkur ömmu og þá var stutt nið-
ur til ykkar ef eitthvað bjátaði á
eða bara til að koma í heimsókn.
Það voru mikil viðbrigði fyrir mig
þegar við fluttum upp í Breiðholt
og ég sá þig sjaldnar. Þú hugs-
aðir allaf vel um okkur barna-
börnin og þær eru ófáar ferðirnar
sem við höfum farið með ykkur
ömmu. Öllum krökkunum hrúgað
upp í bílinn og keyrt af stað eitt-
hvað út á land. Ég á margar góð-
ar minningar frá þessum ferðum.
Við áttum skemmtilegar ferðir í
sumarbústaði og tjaldútilegur þar
sem allir voru samankomnir og
skemmtu sér vel. Ég man sér-
staklega eftir einni ferðinni í Ölf-
usborgir þar sem við héldum upp
á afmæli ömmu. Ekki má gleyma
öllum stórfjölskylduferðunum og
jólaböllunum, þar voruð þið
amma aðaldriffjaðrirnar.
Afi minn, þú varst alltaf tilbú-
inn að hjálpa til, hvort sem það
var að keyra okkur eða eitthvað
annað. Að koma til ykkar ömmu
var alltaf gott og tryggt og á
sunnudögum var það fastur liður
að heimsækja ykkur og fá pönnu-
kökur eða vöfflur með rjóma, það
breyttist ekkert þó að ég eign-
aðist mína eigin fjölskyldu. Ykkar
heimili var staður þar sem stór-
fjölskyldan kom saman og allir
voru velkomnir. Ég þekki marga
af stórfjölskyldunni vegna þess
að ég hitti þá heima hjá ykkur
eða fékk fréttir þegar ég heim-
sótti ykkur. Þú hefur alltaf metið
að við höfum komið og heimsótt
þig og þegar ég sagði þér að ég
ætlaði að flytja til Noregs varðst
þú ekki hrifinn, vildir hafa okkur
nálægt þér. Þegar við komum að
kveðja þig grést þú og sagðir að
þú myndir aldrei sjá mig aftur en
það reyndist ekki rétt, í hvert
skipti sem ég kom til Íslands var
mitt fyrsta verk að heimsækja þig.
Nú kem ég og ætla að fylgja þér
síðasta spölinn á þessari jörð. Ég
veit að þú ert hvíldinni feginn og
líður vel þar sem þú ert núna.
Takk fyrir allt sem þú hefur
gert fyrir mig og mína fjölskyldu.
Rakel Garðarsdóttir.
Nú hefur lokið ævigöngu sinni
aldraður vinur minn Páll Þórð-
arson, hann lést laugardaginn 27.
desember á Elliheimilinu Grund.
Páli kynnist ég fyrst árið 1966 en
þá lágu leiðir okkar saman á Bíla-
verkstæði Pósts og Síma en þar
starfaði Páll í 44 ár. Páll var bón-
góður, skemmtilegur og góður
maður, hann gat verið svolítið sér-
vitur og þess vegna gátu oft orðið
til skemmtileg tilsvör sem gaman
þótti að.
1973 þegar ég sem ungur maður
var að stofna heimili og eignast
fyrstu íbúðina, með gamlan bíl
sem þurfti oft viðhald, þá var Páll
boðinn og búinn að aðstoða og
gefa ráð, það kom sér því vel á
þessum fyrstu búskaparárum að
eiga þennan góða vin að sem ber
að þakka. Páll var virtur og vel
metinn af sínum samstarfsmönn-
um og var tekið eftir því að hann
vantaði ekki til vinnu og veit ég að
veikindadagar hans á 44 ára
starfsferli voru sárafáir.
Páll hafði sérstaklega gaman af
því að ferðast og fórum við marg-
ar ferðir á fjöll og t.d. er eft-
irminnileg ferð sem við fórum
nokkrir saman inn í Gljúfurleit en
það er afréttarsvæðið sem Páll var
við smalamennsku sem ungur
maður og þekkti hann þar hvern
krók og kima og hafði gaman af
því að lýsa ferðum fyrri ára á af-
réttinum. Eins er eftirminnileg
ferð sem við fórum nokkrir saman
yfir Sprengisand og vestur há-
lendið niður í Skagafjarðardali þar
sem við tjölduðum við fallegan
fjallalæk í sérstaklega fallegu
sumarveðri, og um kvöldið fengum
við okkur gott kaffi og koníak og
sagðar voru mjög skemmtilegar
sögur fram eftir kvöldinu við lækj-
arniðinn, svona stundir eru
ógleymanlegar.
Góður samgangur var milli fjöl-
skyldna okkar Páls og var okkur
hjónum iðulega boðið í merkisaf-
mæli hans og Rakelar og nú síðast
í 95 ára afmælið hans.
Það er mikið lán fyrir okkur
fjölskylduna að hafa kynnst þess-
um góða og skemmtilega manni og
fengið tilsögn sem nýtist okkur vel
á lífsleiðinni.
Afkomendum Páls vottum við
samúð okkar og megi minningin
um góðan mann lifa með okkur.
Gunnar Þórólfsson og
Jóhanna Friðgeirsdóttir.
Páll Þórðarson
Elsku hjartans afi.
Þú ert floginn á ljóshraða
eins og þér er einum lagið.
Að tala opinskátt og af hrein-
skilni er eitt af fjölmörgu sem
þú kenndir okkur systkinunum
og munum við bera menningar-
arfinn til komandi kynslóðar.
Innilegar þakkir fyrir alla þá
dásemd sem þú hefur gefið
okkur.
Elskum þig alltaf.
Páll, Kristín og Edda
Þórðarbörn.
Yndislegi langafi.
Nú ert þú kominn á stjörn-
una, til stjörnunnar þinnar.
Ég trúi því að dúllan hún
langamma Rakel sé að færa þér
volgar kleinur og ískalda mjólk.
Þannig eru mínar dýrmætu
minningar um ykkur, turtildúf-
urnar.
Bið englana að vaka með
ykkur.
Kær kveðja
Snæbjörn Kristjánsson.
HINSTA KVEÐJA
mundar og Hervarar
Hansen, d. 1965, er
Finn Olaf Guð-
mundsson, búsettur í
Færeyjum. Barna-
börnin eru fimm og
langafabörnin tvö.
Guðmundur fór
ungur til sjós með
móðurbróður sínum
Karli Guðmundssyni
og stundaði sjó-
mennsku í áratugi,
fyrst sem háseti, síð-
an bátsmaður og
loks stýrimaður á
togaranum Karlsefni. Seinni hluta
ævinnar var hann atvinnu-
bifreiðastjóri á Sendibílastöðinni
þar til hann hætti störfum 67 ára
gamall.
Útför Guðmundar fer fram frá
Neskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 15.
Lokið er lífsgöngu bróður míns
eftir erfið veikindi. Þrátt fyrir að
ljóst væri að hverju stefndi kemur
dauðinn að óvörum. Á hugann
leita ósjálfrátt minningar um liðin
ár og allt í einu virðist tíminn hafa
liðið óvenjuhratt. Upp úr standa
jákvæðar myndir um heilsteyptan,
duglegan og trygglyndan bróður.
Gummi, bróðir minn, ólst upp í
Ólafsvík til 10 ára aldurs og flutti
þá með foreldrum okkar til
Reykjavíkur. Fyrst í Selásinn og
síðar niður á Suðurlandsbraut. Við
systkinin vorum fimm á þessum
tíma og ég þeirra langyngst. Það
voru erfiðir tímar og vinnusemi
var dyggð. Gummi naut venju-
bundinnar skólagöngu en hugur
hans stóð ekki til langskólanáms.
Fór hann óharðnaður unglingur til
sjós m.a. á síðutogaranum Þorkeli
mána. Naut hann þar leiðsagnar
og verndar móðurbróður síns til
að byrja með. Lítið var um vinnu
fyrir unga menn á þessum árum,
svo það taldist mikil heppni að
komast á sjóinn. Gummi var oft
fjarverandi vikum saman, einkum
þegar siglt var með aflann til Hull
og Grimsby í Bretlandi og eða til
Cuxhaven í Þýskalandi. Var oft
spenningur í mér og okkur systk-
inum þegar hans var aftur von
heim eftir útiveruna. Alltaf kom
hann færandi hendi með framandi
hluti sem ekki voru á hvers manns
borðum og engum í fjölskyldunni
gleymdi hann.
Gummi var frá fyrstu tíð
ábyrgðarfullur gagnvart velferð
minni og naut ég oft góðs af því að
vera litla systir hans. Hann fylgd-
ist alla tíð vel með því sem var að
gerast meðal yngri fjölskyldumeð-
lima. Reyndist hann börnum mín-
um ávallt góður frændi. Eftir að
hann hætti á sjónum hóf hann
sambúð með Sólveigu Bót-
ólfsdóttur og Sævari, syni hennar.
Gummi starfaði í mörg ár sem bif-
reiðastjóri hjá Sendibílastöðinni.
Hann var áreiðanlegur og röskur
til allra verka.
Að leiðarlokum er mér og fjöl-
skyldu minni þakklæti efst í huga
fyrir samfylgdina. Um leið og ég
bið Gumma, bróður mínum, bless-
unar langar mig til þess að vitna í
ljóðið Leiðarlok eftir Stein Stein-
arr:
Að lokum eftir langan, þungan dag,
er leið þín öll. Þú sest á stein við veginn,
og horfir skyggnum augum yfir sviðið,
eitt andartak.
Og þú munt minnast þess,
að eitt sinn, eitt sinn, endur fyrir löngu
lagðir þú upp frá þessum sama stað.
Hvíl í Guðs friði.
Birna systir.
Ég er búin að þekkja Gumma
frænda allt mitt líf. Nú þegar hann er
dáinn kemur upp ákveðinn tómleiki.
Fyrir um það bil einu og hálfu ári
greindist hann með nokkur æxli í
höfði. Ekki var hægt að fjarlægja þau
öll. Ég bjóst ekki við að hann myndi
fá að lifa þetta marga mánuði eftir
greiningu, en ég er þakklát fyrir þá.
Minningarnar eru margar enda sat
hann oft uppi með mig þegar ég var
lítil. Mér fannst það ekki leiðinlegt
þar sem hann var skemmtilegur og
frekar stríðinn. Á mínum unglings-
árum var það orðinn fastur liður að
hitta Gumma frænda í eldhúsinu hjá
ömmu og var þá mikið spjallað. Svo
dó amma og við hættum að hittast
svona oft. Ég saknaði þess og fór því í
heimsókn til hans og Sólveigar. Sjálf-
ur átti Gummi það til að mæta til mín
í búðina með gjafir fyrir ýmis tæki-
færi og kom hann þá alltaf í mýflugu-
mynd. Fyrir jólin gaf hann sér hins
vegar tíma og kom í heimsókn til þess
að spjalla. Tengslin milli okkar voru
mjög góð og sterk. Hann var þessi
frændi sem ekki fór mikið fyrir, en ég
þekkti hann aðeins sem frænda með
gott hjarta.
Eins og flestir sem eldast verðum
við alvörugefnari og það varð Gummi
líka. Í veikindum Gumma komu tímar
þar sem hann var mættur eins og
hann var þegar ég var lítil. Hann
reytti af sér brandarana og brosti
stríðnislega.
Þannig mun ég minnast hans.
Takk fyrir samfylgdina og megi Guð
fylgja þér í ný og skemmtileg ævin-
týri.
Þín
Hanna Berglind og fjölskylda.
Guðmundur Helgason
HINSTA KVEÐJA
✝ GuðmundurHelgason fæddist
í Ólafsvík 23. mars
1939. Hann lést á
deild 11E á Landspít-
alanum við Hring-
braut 3. janúar síð-
astliðinn. Hann var
sonur hjónanna
Helga Kristins
Helgasonar, f. 1911,
d. 2004, og Fannýjar
Guðmundsdóttur, f.
1913, d. 2000. Systk-
ini Guðmundar eru:
Óskírð Helgadóttir,
d. 1935, Sveinbjörn, f. 1937; Helga
Kristín, d. 1944; Helga, f. 1942;
Sólveig Sjöfn, f. 1946, og Birna
Sumarrós, f. 1950. Hálfsystir Guð-
mundar, samfeðra, var Ester
Kristín, d. 1995.
Sambýliskona Guðmundar er
Sólveig Bótólfsdóttir. Sonur Guð-
Ég flutti í Álftahóla 6. Hann
Gummi flutti mig fyrir fertugs-
afmælið mitt. Þá tók hann lítið
fyrir það.
Ég vona að Veiga verði dug-
leg áfram.
Mér fannst vænt um
Gumma.
Guð blessi ykkur öll.
Þín
Kristrún.
✝
Dóttir mín,
ÞÓRUNN KRISTÍN ÁSGEIRSDÓTTIR,
Skúlagötu 64,
lést á heimili sínu sunnudaginn 7. desember.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð.
Oddfríður Magnúsdóttir.