Morgunblaðið - 24.04.2009, Qupperneq 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 24. APRÍL 2009
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ARNFRÍÐUR KRISTRÚN SVEINSDÓTTIR,
Hrísmóum 1,
Garðabæ,
lést á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð laugardaginn
18. apríl.
Hún verður jarðsungin frá Garðakirkju miðviku-
daginn 29. apríl kl. 15.00.
Sigurlaug Stefánsdóttir, Jóhannes Hjaltested,
Sveinn Viðar Stefánsson, Sigríður Brynjólfsdóttir,
Heiða Sólrún Stefánsdóttir, Jón Sigfússon,
Guðmundur Stefánsson, Unnur Jóhannsdóttir,
Guðný S. Stefánsdóttir, Hörður S. Hrafndal,
barnabörn og barnabarnabörn.
erfitt með að koma í heimsókn á Skjól
fyrst eftir andlát mömmu þá mátti
pabbi ekki heyra á annað minnst en
að fara þangað reglulega til þess að
heimsækja Helgu, sína kæru systur.
Taugin var sterk og hún slitnaði ekki
þótt hann væri kominn á tíræðisaldur
og þau bæði farin að láta á sjá. Þetta
fallega og sanna systkinasamband
getur kennt okkur margt og sannar-
lega verið til eftirbreytni.
Frelsarinn okkar Jesús Kristur
sagði: „Hjarta yðar skelfist ekki. Trú-
ið á Guð og trúið á mig. Í húsi föður
míns eru margar vistarverur. Væri
ekki svo hefði ég þá sagt yður að ég
færi burt að búa yður stað. Þegar ég
er farinn burt og hef búið yður stað
kem ég aftur og tek yður til mín svo
að þér séuð einnig þar sem ég er.
Veginn þangað sem ég fer þekkið þér.
Ég er vegurinn, sannleikurinn og líf-
ið. Enginn kemur til föðurins nema
fyrir mig. Ég lifi og þér munuð lifa.“
Ég kveð Helgu Sigurbjörnsdóttur,
kæra föðursystur mína, með þakklæti
og virðingu.
Sigurbjörn Þorkelsson.
Helga frænka var yngst sjö eldri
barna Sigurbjörns Þorkelssonar,
kaupmanns, sem kenndur var við
verslun sína Vísi. Hún var líka hin síð-
asta úr hópnum til þess að kveðja
þessa jarðvist. Það er athyglisvert, að
öll lifðu systkinin lengi og flest dóu á
svipuðum aldri og Helga. Þetta var
ekki heilsuhraustur hópur en lífsglað-
ur og lifandi sönnun þess, að fleira
ræður örlögum okkar en sjúkdómar
og annað mótlæti.
Helga fór ekki varhluta af and-
streymi, en hún varð fyrir þyngra
áfalli en flestir þurfa að þola. Hún
missti eiginmann sinn í sjóinn rétt
rúmlega tvítug og tveggja barna
móðir. Þorvaldur Friðfinnsson var
glæsilegur hæfileikamaður, listhneigt
náttúrubarn, sem var Helgu harm-
dauði mikill. Hún jafnaði sig aldrei á
þeim missi og lifði fyrir syni sína og
aðra ættingja upp frá því. Þess feng-
um við bræðurnir að njóta.
Þegar Helga kom frá Bíldudal hóf
hún sambýli við bróður sinn Þorkel á
Hrefnugötunni. Þá bjuggu foreldrar
okkar bræðra í sama húsi og hélst sú
skipan allt frá 1941 þar til Þorkell
kvæntist 1963. Þá höfðum við búið í
Sigtúni 29 í þrettán ár. Helga var
okkur sem önnur móðir og lagði jafn-
an gott til uppeldis okkar og tók þátt í
því svikalaust að bjarga því sem
bjargað varð. Hvort sem það var eðl-
islægt lunderni hennar eða lífsreynsl-
an, þá átti hún jafnan auðveldara með
að standa á meiningu sinni gagnvart
okkur en mamma og skipti hvorki
skapi né skoðun, þegar mikið lá við.
Hún var hæg í lund, yfirlætislítil og
umhyggjusöm, kröfuhörð til sjálfrar
sín og reglusöm og hélt heimili með
miklum myndarbrag þrátt fyrir er-
ilsöm störf til framfærslu sinnar og
sonanna.
Eins og mamma naut Helga sín
einna best í sumarbústað þeirra
systkina á Kiðafelli. Þar báru ávöxt
vinnusemi hennar, þolinmæði og
seigla við skógræktina í landi Brekku.
Þar er svo vindasamt að þess er sér-
staklega getið í jarðabók Eggerts og
Bjarna; landið að mestu melur með
gróðurflákum. Þurfti úthald árum
saman til að gefast ekki upp. Ef vel
viðraði var Helga jafnan fyrst á fótum
og komin út að hlúa að nýgræðingi og
öðru ungviði. Sér þess nú stað svo um
munar og minnir okkur einlægt á
þann draum Sigurbjörns afa, að
margir afkomenda hans myndu eiga
unaðsstundir á Kiðafelli.
Helga móðursystir var fríð kona og
glæsileg; hún var dekkri yfirlitum en
systkini hennar eldri og hafði þannig
nokkra sérstöðu í hópnum. Hún líkt-
ist yngri systkinum sínum samfeðra
að ýmsu leyti og hafði áreiðanlega til
að bera dálítið af þeirri listhneigð,
sem þau voru svo ríkulega búin.
Helga var friðsöm og orðvör, föst
fyrir en dró sig fremur í hlé en að
lenda í stælum. Faðmur hennar var
hlýr og skjólgóður. Það var gæfa okk-
ar bræðranna að eignast þessa móð-
ursystur, þó örlögin hefðu mátt haga
því á annan hátt, hvernig það bar til,
að hún fékk svo mikilvæga þýðingu
fyrir okkur.
Ólafur, Arnór og Sigurbjörn
Sveinssynir.
✝ Margrét Odds-dóttir fæddist í
Hlíð í Kollafirði,
Strandasýslu, 7. jan-
úar 1928. Hún lést á
Sjúkrahúsi Akureyr-
ar 11. apríl sl.
Margrét var átt-
unda barn hjónanna
Sigríðar Jónsdóttur,
f. 25. apríl 1889, d. 13.
október 1958, og
Odds Lýðssonar
hreppstjóra, f. 7. nóv-
ember 1884, d. 28.
október 1936. Sigríð-
ur var frá Tröllatungu í Stein-
grímsfirði en móðurætt hennar
kemur frá Þorskafirði og föð-
urættin frá Laugabóli við Ísafjörð.
Oddur var aftur á móti af kunnri
Strandaætt, Ennisættinni frá
Skriðnesenni. Börn þeirra hjóna
urðu alls tíu, fimm dætur og fimm
synir. Yngsta dóttirin, Elín, fædd
1930, er nú ein eftirlifandi þessara
systkina.
1934 flytur Oddur með fjölskyld-
una búferlum úr Strandasýslunni
og sest að á Glerá, skammt ofan við
Akureyri. Margrét, sem er sex ára
er þetta gerist, er því alin þar upp
með móður sinni til 18 ára aldurs að
hún fer að heiman. Hún nam í
Barnaskóla Glerárþorps fram að
fermingu en fór síðan í Gagnfræða-
skóla Akureyrar og
varð gagnfræðingur
þaðan. Hún starfaði á
myndastofunni Poly-
foto þar til hún fór í
Húsmæðraskóla Ak-
ureyrar. Að því loknu
vann hún eitt sumar á
Laugarvatni en kom
heim og fór að starfa
ásamt systrum sínum,
Ragnheiði og Elínu, á
Hótel KEA. Á þessum
árum kynnist hún eft-
irlifandi eiginmanni
sínum, Jóni E. Aspar,
loftskeytamanni og síðar skrif-
stofustjóra Útgerðarfélags Ak-
ureyringa í yfir 30 ár. Hann er
fæddur Akureyringur en foreldrar
hans koma bæði úr Strandasýslu.
Margrét og Jón hófu búskap 1950
og giftu sig 19. maí 1951. Þau
byggðu sér einbýlishúsið Ásveg 31
og hafa búið þar síðan 1956.
Þau eignuðust tvö kjörbörn, Sig-
ríði Oddnýju, f. 10. október 1960, og
Halldór, f. 5. júní 1966. Sigríður
Oddný er gift Skúla Magnússyni, f.
12. maí 1959, og eiga þau tvö börn,
Margréti, hennar sambýlismaður er
Bragi Thoroddsen, og Magnús
Ágúst, dóttir hans er Emelía Valey.
Útför Margrétar fer fram frá Ak-
ureyrarkirkju í dag, föstudaginn
24. apríl, og hefst athöfnin kl. 13.30.
Elsku amma, í dag er komið að
kveðjustundinni. Við munum ætíð
minnast þín sem veittir okkur svo
mikið öryggi í gegnum árin, alltaf
reiðubúin að styðja okkur og
styrkja, hvetjandi okkur til að
rækta það betra innra með okkur,
allra gleðistundanna í eldhúshorn-
inu í Ásveginum.
Elsku amma, við þökkum þér
samfylgdina og biðjum Guð að varð-
veita þig alla tíð.
Margrét og Magnús.
Nú er tíma Margétar Oddsdóttur
lokið í þessu jarðlífi. Fari einhver
héðan á betri stað er hún þar á með-
al. Við sem viljum minnast hennar
hér eru mágkona hennar, bræðra-
börn og makar.
Margrét, eða Magga frænka eins
og hún var jafnan kölluð, var kona
með gullhjarta sem bar mikla um-
hyggju fyrir öllum sínum. Hún var
grandvör og hreinskiptin og ekkert
að skafa af hlutunum. Magga var
glaðvær og glettin og átti oft hnytt-
in tilsvör. Við munum hvellan hlát-
ur hennar sem var einkennandi fyr-
ir hana og stóra systkinahópinn
hennar.
Heimili Möggu var á vissan hátt
miðdepill ættingja hennar og það
var fastur liður að koma við í kaffi
hjá þeim heiðurshjónum Margréti
og Jóni Aspar. Þau voru einstak-
lega skemmtileg, samheldin og
gestrisin hjón og unun var að heim-
sækja þau á fallegt heimili þeirra.
Mikið var skrafað og skeggrætt í
eldhúskróknum og alltaf tókst
Möggu að töfra fram veisluborð
þótt innlitið væri óvænt. Það var
spjallað um ferðalög, veiðimennsku
og hagi fjölskyldunnar, bæði í
gamni og alvöru.
Margrét og Jón eignuðust tvö
börn; dótturina Sigríði sem hefur
verið foreldrum sínum stoð og
stytta og soninn Halldór sem er
fjölfatlaður. Þau Magga og Jón önn-
uðust Halldór af einstakri natni og
umhyggjusemi alla tíð.
Við vottum Jóni, Halldóri, Sigríði
og fjölskyldu okkar innilegustu
samúð.
Við munum sakna Möggu frænku
og minnast hennar með mikilli
hlýju. Blessuð sé minning Mar-
grétar Oddsdóttur.
María, Sigríður, Nicholas,
Torfi, Alma, Gylfi og Hulda.
Frá því við munum eftir okkur
hefur Akureyri átt sérstakan stað í
tilveru okkar. Þar áttu heima flest-
öll móðursystkini okkar og þar bjó
Magga frænka. Hún var næst
mömmu í aldri af 10 systkinum og
með þeim var sérstakur systra-
strengur. Hún fæddist í Stranda-
sýslu og fluttist sem barn með allri
fjölskyldunni að Glerá fyrir ofan
Akureyri. Þar sleit hún barnsskón-
um og á Akureyri óx hún upp sem
ung stúlka. Hún giftist Jóni H. Asp-
ar og saman byggðu þau sér heimili
á Ásveginum þar sem þau hafa síð-
an alltaf búið. Þar hefur verið fastur
punktur í tilveru okkar, staður þar
sem umhyggju og kærleik er að
finna í öllum hornum. Minningar
um sumarfrí norður til frændfólks-
ins eru margar og oft var dvalið hjá
Möggu og Jóni. Magga tók alltaf á
móti okkur brosandi með útbreidd-
an faðminn. Hún hafði einstakt lag
á að tala við okkur börnin eins og
vitibornar verur, spurði okkur um
skoðanir okkar og líðan. Gestrisni
og góðvild var henni í blóð borin.
Henni var annt um að við börnin
nærðumst vel og ef henni fannst
uppá vanta þá tók hún fram vítam-
ínið. Sumar okkar voru ekki alltaf
jafn hrifnar af því og því er Ásveg-
urinn vítamínbættasta hús sem við
þekkjum, þar sem töflurnar voru
faldar á ýmsum stöðum. Möggu og
Jóni auðnaðist að eignast tvö börn,
fyrst Sigríði Oddnýju (Sjoddý) og
seinna Halldór. Halldór er fjölfatl-
aður og varð að lífsstarfi frænku
okkar, betri og kærleiksríkari for-
eldra er vart hægt að hugsa sér.
Nú er Magga frænka búin að
kveðja þennan heim og hennar er
sárt saknað of okkur systrum. Við
þökkum fyrir að hafa átt hana að og
munum minnast hláturs hennar og
gæsku meðan við lifum.
Elsku Jón, Halldór, Sjoddý og
fjölskylda, okkar dýpstu samúðar-
kveðjur til ykkar allra.
Sólrún, Hauður, Þóra Sjöfn,
Anna Margrét og fjölskyldur.
Margrét Oddsdóttir
Margrét Helgadóttir eða Magga
Helga eins og hún var alltaf kölluð
var ein sú fórnfúsasta kona sem við
þekktum. Hún kom víða við á sinni
ævi og ávallt tilbúin að veita aðstoð
sína ef hún átti möguleika á því.
Magga fæddist í Þingvallasveit og
var uppalin þar. Leiðir fjölskyldu
minnar og Möggu lágu saman þegar
Magga kom norður í Fljót að Reykj-
arhóli á Bökkum til að aðstoða við
heimilið sökum veikinda ömmu
minnar. Hún reyndist heimilinu vel.
Upp frá þessu myndaðist vinátta
sem varði ævilangt.
Þegar svo amma og afi fluttust til
Reykjavíkur, á Bergþórugötuna,
urðu heimsóknir Möggu tíðari og
vinatengslin styrktust. Ekki lá
Magga á liði sínu, því hún varð
ömmu til mikillar aðstoðar þegar
langamma mín lá banaleguna og
flutti Magga þá heim til ömmu á
Bergþórugötuna og gerði lang-
ömmu minni kleift að þurfa ekki að
eyða síðustu mánuðum sínum á
sjúkrastofnun heldur vera heima.
Þarna lýsum við Möggu einna best,
fórnfýsi hennar voru lítil takmörk
sett, ef það var þörf þá var Magga
til staðar. Vinátta hennar var traust
og brást aldrei. Möggu var mjög
hugleikið gott íslenskt málfar og
missti hún nánast aldrei af þætt-
inum „Orð skulu standa“ í ríkisút-
varpinu. Hún leiðrétti okkur iðulega
ef við töluðum ekki rétt mál. Og það
var henni algerlega hulið hvernig og
af hverju fólk notaði slettur inn í
þessa fallegu tungu sem íslenskan
Margrét Helgadóttir
✝ Margrét Helga-dóttir fæddist á
Fellsenda í Þingvalla-
sveit 8. febrúar 1915.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnun Suðurlands
14. apríl síðastliðinn.
Margrét var ógift og
barnlaus.
Útför Margrétar
mun fara fram frá
Hvítasunnukirkjunni
Fíladelfíu í dag, föstu-
daginn 24. apríl, og
hefst athöfnin kl. 13.
er. Það var ekki hægt
að setjast niður stutta
stund án þess að fá
vísubrot. Magga var
hafsjór af vísum og
kvæðum og átti til vís-
ur um nánast hvaða
kringumstæður sem
upp komu. Jafnvel í
banalegunni fór hún
með vísu og fékk
kaffisopa. Sterkt kaffi
og vísur, það fannst
henni góð blanda.
Núna síðustu ár átti
Magga heimili að
Blesastöðum á Skeiðum og þar leið
henni mjög vel. Elsku Hildur og
starfsfólk, takk fyrir yndislega um-
hugsun um hana Möggu okkar.
Ekki nóg með að þið væruð henni
alltaf góð heldur keyrðuð þið henni
reglulega til okkar ömmu í Hafn-
arfjörðinn, þar sem þær vinkonurn-
ar dvöldu saman í oft tvær vikur í
einu á heimili ömmu og nutu fé-
lagsskapar hvor af annarri. Þetta
voru yndislegar stundir, perlur sem
aldrei gleymast. Möggu Helga er
sárt saknað af okkur öllum og verð-
ur minnst af allri fjölskyldunni sem
einstakrar, góðhjartaðrar konu sem
var hluti af okkar fjölskyldu. En við
skulum hafa það hugfast að Magga
elskaði Drottin Jesú af öllu hjarta
og talaði oft um það síðustu ár að
hún stefndi heim til Drottins.
Nú ert þú komin heim til Drott-
ins, elsku Magga okkar. Við erum
Guði svo innilega þakklát fyrir ynd-
isleg kynni og trausta vináttu. Hitt-
umst aftur heima hjá Drottni.
Jóhanna og Guðmundur, Viktor
Örn, Jökull Freyr og Axel Rúnar
Guðmundssynir.
Margrét Helgadóttir hét hún, en
við kölluðum hana Möggu Helgu.
Nú hefur þú fengið hvíldina sem
þú þráðir. Síðustu dagarnir sem þú
lifðir á spítalanum og við áttum með
þér ásamt tryggðarvinunum þínum,
eru dagar sem við gleymum ekki.
Við hjónin og börnin erum þér afar
þakklát fyrir þá hjálp sem þú gafst
okkur fyrir næstum því 19 árum.
Við auglýstum í Hvítasunnukirkj-
unni Filadelfíu eftir hjálp til að gæta
drengsins okkar sem var þá næstum
2ja ára og dætra sem voru nokkru
eldri og einnig til að sjá um heimilið
þar sem húsmóðirin var á spítala
með fjórða barnið okkar, dreng sem
var fæddur langt fyrir tíman. Þá
varst það þú, Magga Helga, sem
svaraðir, þá 75 ára gömul. Þetta
voru fyrstu kynnin sem við höfðum
af þér, þó höfðum við séð þig á sam-
komum og á mótum hjá hvítasunnu-
kirkjunni. Þú komst austur í sveit,
hugsaðir um heimilið okkar, pass-
aðir börnin og eldaðir. Við erum þér
afar þakklát fyrir það. Það sem þú
hafðir nú gaman af að búa til vísur
og fara með vísur, þá fannst hús-
bóndanum mjög gaman að hlusta og
einnig að botna. Sparsöm varst þú á
matinn og nýttir allt sem var til,
bjóst til klatta úr afgöngum eins og
sósum og hafragrautnum.
Árin hafa liðið hratt eftir að þú
varst hjá okkur. Við hefðum mátt
sinna þér betur, en þú varst samt
alltaf í huga okkar og hjarta. Börnin
sem eru nú orðin stór töluðu oft um
þig. Við fórum til þín og vistmann-
anna á Blesastöðum þar sem þú átt-
ir heima og héldum samkomu á síð-
asta ári. Það var yndislegt að koma
til þín, ég man hvað þú hélst fast í
höndina á mér meðan samkoman
stóð yfir en það var svo yndislegt.
Þú varst svo dugleg að koma á
Kvennamót einu sinni á ári og við
munum sakna þín næstu helgi. Eins
og áður sagði þá fengum við að
njóta þess að hjálpa þér örlítið síð-
ustu dagana. Ég mun alltaf muna
þegar ég bauð þér kaffi sem þér
fannst nú vera óþarfi að hafa fyrir.
Líka þegar þú varst að tala um að
það væri nú tími til að fara í garm-
ana, eða þegar þú baðst um að
bleyta trantinn. Við munum ekki
gleyma stóra brosinu þegar þú viss-
ir að við vorum hjá þér. Það var gott
að geta beðið með þér og lesið Guðs
orð sem þér var svo kært. Elsku
Magga Helga, þú þráðir lengi að fá
að komast heim til Drottins ef það
var hans vilji, eins og þú sagðir allt-
af, og nú ert þú komin heim til hans.
Það er svo gott að vita að einn dag,
ef Guð lofar, þá fáum við að sjá þig
aftur hjá honum.
Þú, Magga mín, varst alltaf svo
fús og við vitum að þú komst við hjá
mörgum heimilum með hjálpfúsri
hendi. Þú varst enginn bruðlari og
lifðir mjög einföldu lífi en þú áttir
svo innilegt samband með frelsaran-
um þínum. Þú talaði oft við okkur
um gamla tímann, um Fellsendabæ-
inn sem þú ólst upp á.
Við viljum enn og aftur þakka fyr-
ir okkur, elsku Magga Helga. Megi
Guð hugga og styrkja þá sem sakna
þín og syrgja.
Christina, Gylfi og fjölskylda.