Morgunblaðið - 02.05.2009, Blaðsíða 36

36 Umræðan MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. MAÍ 2009
✝ Ingveldur Hólm-steina Rögn-
valdsdóttir fæddist á
Tyrfingsstöðum í
Akrahreppi í Skaga-
firði 4. janúar 1922.
Hún lést á Heilbrigð-
isstofnuninni á Sauð-
árkróki 24. apríl
2009. Foreldrar
hennar voru hjónin
Árný Sigríður Árna-
dóttir, f. 30.9. 1891,
d. 5.11. 1964 og
Rögnvaldur Jónsson,
f. 17.9. 1884, d. 11.3.
1967. Þau stunduðu búskap m.a.
á Tyrfingsstöðum og Ytri-Kotum
allt til ársins 1929 en þá gerðist
Rögnvaldur vegaverkstjóri og
þau fluttu til Sauðárkróks þar
sem þau bjuggu til æviloka.
Systkini Ingveldar voru Guðrún
Þrúður, f. 1911, m. Ragnar Jó-
hannesson og Árni Sigurjón, f.
1915, m. Jónína Antonsdóttir.
Þau eru öll látin.
Árið 1944 giftist Ingveldur
Guttormi Óskarssyni, f. 29. 12.
1916, d. 13. 11. 2007, syni
hjónanna Sigríðar Hallgríms-
dóttur og Óskars Á. Þorsteins-
sonar, bónda í Hamarsgerði og
síðar Kjartansstaðakoti á Lang-
holti. Dætur Guttorms og Ingv-
eldar eru: 1) Sigríður f. 19.11.
1947, m. Pétur Skarphéðinsson, f.
26.3. 1946. Börn þeirra: a) Skarp-
héðinn f. 1974, m. Hildur Gróa
Gunnarsdóttir. Dætur þeirra
Auður og Vigdís. b) Inga Dóra, f.
1980, sambýlismaður Sveinn Egg-
ertsson. 2) Ragnheiður Sigríður,
f. 5.12. 1953, m. Sig-
urður Frostason, f.
22.3. 1953. Börn
þeirra: a) Jórunn, f.
1977, m. Valgarður
Ragnarsson. Börn
þeirra María og
Frosti. b) Óskar, f.
1983, sambýliskona
Hafrún Pálsdóttir.
3) fósturdóttirin, El-
ísabet Bjarnfríður
Vilhjálmsdóttir,
bróðurdóttir Gutt-
orms, f. 27.2. 1958.
Dóttir hennar og
Kára Sveinssonar er Inga Rún, f.
1976, sambýlismaður Abayom
Michael Banjoko. Synir þeirra
Michael Kári og Adam Ingi. Dótt-
ir Ingu Rúnar og Þráins Péturs-
sonar er Helga Bríet.
Að loknu barnaskólanámi á
Sauðárkróki stundaði Ingveldur
nám við Héraðsskólann að Laug-
arvatni í einn vetur. Átján ára
fór hún sem ráðskona í vega-
vinnu hjá föður sínum og hélt
þeim starfa í mörg sumur. Fyrstu
tvö hjúskaparárin bjuggu þau
Ingveldur og Guttormur í
Reykjavík en fluttu síðan til
Sauðárkróks þar sem Guttormur
starfaði sem gjaldkeri Kaup-
félags Skagfirðinga til starfsloka.
Ingveldur var lengst af heima-
vinnandi húsmóðir en eftir að
dæturnar voru fluttar að heiman
vann hún tímabundið í verslun og
síðar á kaffistofu KS.
Útför Ingveldar fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag, 2. maí
og hefst athöfnin kl. 11.
Elsku amma mín, elsku yndislega
amma mín. Loksins fékkstu að
sofna svefninum langa og veit ég að
þú situr við hlið hans afa ham-
ingjusöm og sæl og fylgist með
okkur hinum. Ég átti svo margar
yndislegar stundir hjá þér og afa,
mér leið svo vel hjá ykkur. Ég á
aldrei eftir að gleyma því hversu
góð þú varst mér alltaf, þú hefur
alltaf verið mér eins og móðir líka
og hugsa ég að þú hafir stundum
litið á mig sem dóttur þína því að
ég var svo mikið hjá ykkur.
Ég hlakkaði alltaf svo til að koma
á Krókinn til afa og ömmu.
Ég á svo margar góðar minn-
ingar um ykkur afa. Ég gleymi því
aldrei þegar ég reiddist mömmu, þá
ætlaði ég sko að flytja á Krókinn til
afa og ömmu, eða þegar ég var
hrædd að fara að sofa þá hélstu í
höndina á mér meðan ég var að
sofna. Og þegar ég gekk inn um
útidyrnar á Skagfirðingabrautinni
og kleinuilminn lagði á móti mér og
þar stóðst þú í eldhúsinu með
svuntuna þína og steiktir og steikt-
ir kleinur, þannig ætla ég að minn-
ast þín. Ég held að ég sé ekki alveg
búin að átta mig á því að þú sért
ekki hérna lengur hjá okkur, að ég
eigi ekki eftir að hitta þig aftur. Ég
á eftir að sakna þín svo mikið. Ég
sakna þess að geta ekki tekið upp
tólið og hringt í þig og sagt þér frá
því hvað börnin mín eru að gera,
því alltaf fannst þér gaman að
heyra af þeim. Ég er svo þakklát
fyrir allt sem þú hefur gert fyrir
mig og börnin mín og fyrir allan
þann tíma sem við áttum saman.
Ég er þakklát fyrir þessa daga sem
ég sat hjá þér núna undir það síð-
asta og að hafa fengið að kveðja þig
þá. Ég elska þig, amma mín, guð
veri með þér.
Inga Rún.
Hún elsku amma mín er látin.
Amma mín sem ég hitti svo sjald-
an en þekkti eingöngu af góðu. Mér
eru fáar æskuminningar jafn kærar
og þær að koma til ömmu og afa á
Sauðárkrók. Það var alltaf einstök
tilfinning að koma inn í hlýjuna á
Skagfirðingabraut 25. Það var allt-
af svo óskaplega fínt og fallegt hjá
henni ömmu. Mér fannst líka alltaf
svo sérstakt að þar virtist næsti
matmálstími byrja um það leyti
sem sá fyrri endaði – mér þótti það
alls ekki verra og hvergi hef ég
borðað jafn mikið af gómsætum
kökum og rækjusalati eins og hjá
ömmu! Ég er heppin að hafa átt svo
góða ömmu, hjartahlýja hennar og
umhyggja var einstök. Erlendis
veitti það mér öryggistilfinningu að
vita af hennar hlýju hugsunum og
fyrirbænum.
Nú hefur hún lagt í sína hinstu
för og eflaust hitt á ný þá fjölmörgu
sem hún hafði saknað svo lengi. Ég
efast ekki um að á nýjum stað hef-
ur hún fengið jafn hlýjar móttökur
og hún sjálf veitti í lifandi lífi.
Inga Dóra Pétursdóttir.
Elsku besta amma mín.
Eins sárt og það er fyrir okkur
hin að missa þig þá veit ég líka að
það er það sem þú varst farin að
þrá. Því þakka ég guði fyrir að þú
loks hafir fengið hina hinstu hvíld.
Ég veit líka að það mun ekki væsa
um þig, þar sem þín beið gríðarleg-
ur fjöldi af fólki sem glatt hefur
tekið á móti þér.
Það voru svo ómetanleg forrétt-
indi fyrir mig að hafa ykkur afa svo
stutt frá eins og raun var í minni
æsku og eru góðu minningarnar
endalaust margar þegar hugsað er
til baka. Tilvera þín og afa í mínu
lífi var svo stór hluti af tilverunni
að ég er ennþá ekki búin að sætta
mig við að börnin mín upplifi ekki
þessi sömu forréttindi. Að hafa
ömmu og afa svo nærri sér er
hreint og beint ómetanlegt og gríð-
arlega dýrmætt hverju barni sem
er að alast upp.
Það eru vafalaust mörg börn í
dag sem glöð vildu eiga ömmu sem
alltaf er til staðar og alltaf er hægt
að leita til eftir skóla þegar mamma
og pabbi eru að vinna. Svo heppin
var ég og þó ég hafi verið orðin svo-
lítið erfið þegar komið var fram á
unglingsár, þá minnist ég með
hlýju allra sunnudagssteikanna
sem við fengum hjá þér svo ótelj-
andi oft í hádeginu á sunnudögum,
ég, Óskar og pabbi þegar mamma
var að vinna. Alltaf veisla og
huggulegheit.
Ófáar stundirnar lék ég mér með
eldfasta fatið sem geymt var á ís-
skápnum og innihélt alls konar
Ingveldur Hólmsteina
Rögnvaldsdóttir
BRÉF TIL BLAÐSINS
UMRÆÐAN um mögulega aðild
Íslands að Evrópusambandinu fer
fram á röngum forsendum. Sú af-
staða að ganga
til samninga til
að „láta reyna á
hvað við fáum“
er í besta falli
sérkennileg. Að-
ild að Evrópu-
sambandinu er
ekki viðskipta-
samningur sem
stendur og fell-
ur með því hvað
við fáum í staðinn. Í samfélagi
þjóðanna gilda sömu reglur og í
samfélagi mannanna – maður vel-
ur sér ekki vini í hagnaðarskyni.
Ákvörðun um aðild að bandalaginu
þarf að byggjast á pólitískum for-
sendum – vera ákvörðun um
hvaða samfélagi þjóðanna við ætl-
um að tilheyra, hvaða þjóðir við
ætlum að líta á sem vinaþjóðir,
hvert við ætlum að sækja stuðning
ef á þarf að halda og hverja við
viljum styðja ef á reynir. Þetta er
ákvörðun sem líkist þeirri er afréð
aðild okkar að Atlantshafs-
bandalaginu.
Við eigum að ganga til samn-
inga við Evrópusambandið fær-
andi hendi – leggja fram stöðu
okkar sem útvörður Evrópu í
norðri og sérþekkingu okkar á
sviði sjávarútvegs og orkumála.
Við eigum að bjóða fram forystu
okkar í samstarfi smáþjóða og
taka höndum saman með Norð-
urlöndum til að bæta skilning Evr-
ópubúa á jafnréttis- og umhverf-
ismálum. Við eigum að ganga til
verks sem forysturíki á tilteknum
sviðum – en ekki til að hirða feit-
ustu bitana af diskinum. Menning
okkar og saga á rætur í Evrópu.
Við deilum grískum heimspeki-
hugmyndum, rómverskum rétt-
arreglum, frönskum lýðræð-
ishugmyndum og norrænum
hugmyndum um velferðarríkið
með Evrópubúum.
Við eigum mest af okkar við-
skiptum við Evrópu, menntum
fólkið okkar í Evrópu, njótum bók-
mennta, tónlistar og myndlistar
sem að mestu á rætur í Evrópu.
Mörg okkar eiga minningar um
borgir eða þorp í Evrópu sem við
lítum á sem annað heimili. Um leið
og við göngum til samstarfs við
þjóðir innan Evrópusambandsins
þurfum við að leggja til hliðar siði
og venjur úr fortíðinni. Við þurfum
að hætta að líta á sjávarútveg sem
forsendu byggðar á Íslandi. Utan-
ríkisstefna okkar á ekki að mótast
af þörfum sjávarútvegs. Við eigum
að hætta að hugsa um Ísland sem
land sérstakra efnahagsaðstæðna.
Það er ekki lögmál að hér sé
óðaverbólga, verðtrygging og him-
inháir vextir. Við þurfum að hætta
að efast um sjálfstæði okkar –
Danir, Írar, Finnar eða Ítalir eru
ekki síður sjálfstæðar þjóðir, þrátt
fyrir veru sína í Evrópusamband-
inu. Benedikt Jóhannesson hefur
bent á þær afleiðingar sem skort-
ur á lánsfé getur haft á framtíð-
arsamfélag okkar. Eiríkur Berg-
mann hefur bent á hve fallvaltur
EES-samningurinn getur verið.
Forsvarsmenn þeirra iðnfyr-
irtækja sem við lítum nú á sem
máttarstólpa atvinnulífsins telja
aðild að Evrópusambandinu for-
sendu fyrir velgengni. Talsmenn
launþegasamtaka eru að mestu
sammála um nauðsyn þess að
sækja um aðild. Það er rómantísk
hugmynd að standa einn og
óstuddur – á erfiðum tímum er
það vond hugmynd. Við eigum
ekki að ganga til samninga við
Evrópubandalagið til að „láta
reyna á hvað við fáum“ heldur til
að tryggja að Ísland verði áfram
og ávallt hluti af menningarheimi
Evrópu. Það tryggjum við best
með því að sækja um aðild að Evr-
ópusambandinu.
ÁRNI ZOPHONÍASSON,
framkvæmdastjóri.
Hvernig veljum við okkur vini?
Frá Árna Zophoníassyni
Árni Zophoniasson
ÞAÐ hefur löngum verið talið að ís-
lensk heilbrigðisþjónusta sé góð og
gerist vart betri í heiminum og
undir það má
vissulega taka.
Við erum á
mörgum sviðum
fær og eigum vel
menntaða heil-
brigðisstarfs-
menn. Ég velti
því fyrir mér
hvort þetta vel
menntaða fólk fái
að njóta mennt-
unarinnar, hæfni
og færni sem það hefur aflað sér.
Er réttur maður á réttum stað?
Heimsókn á sjúkrahúsið
á Akureyri
Dóttir mín varð fyrir því óláni að
hrasa einn föstudagsmorgun. Þegar
frá leið létu verkir og bólga á sér
kræla. Ég sem skyndihjálparkenn-
ari ákvað að líta þyrfti á þetta, því
það gat verið sprunga í beini eða
brot, í besta falli slæm tognun. Við
komum á Sjúkrahúsið á Akureyri
kl. 8.10 og hin hefðbundna skrán-
ing hófst. Þar sem við vorum einu
viðskiptavinir slysavarðstofunnar
sá ég fram á að heimsóknin tæki
ekki langan tíma. Þegar skráningu
lauk fengum við að vita að biðin
gæti orðið allt að klukkustund þar
sem fræðsluerindi lækna sjúkra-
hússins væri nýhafið.
Olli undrun
Mig setti hljóða eitt andartak,
klukkustundarbið. Ég spurði hvort
læknir yrði ekki sóttur en fékk það
svar, að ef líf lægi við væri læknir
sóttur. Ekki varð undrun mín
minni við þetta og spurði hvort
starfsemi lægi niðri í klukkustund
á meðan fræðsluerindi lækna stæði
yfir. Hvað gera hinir starfsmenn-
irnir? spyr ég bara. Fátt varð um
svör. Það er nú ekki eins og ég hafi
farið fram á að fá alla hersinguna,
mig vantaði bara einn lækni til að
meta hvort fótur dóttur minnar
væri brotinn og til þess þarf panta
röntgenmynd og það gera læknar.
Fékk mig til að hugsa
Þegar klukkan var orðin rúmlega
níu var okkur mæðgum boðið inn á
sjúkrastofu þar sem hjúkr-
unarfræðingur tók við. Vann fræð-
ingurinn þau verk sem þurfti,
klæddi stelpuna úr sokknum og
spurði nokkurra spurninga og
sagði okkur svo að læknirinn væri
væntanlegur innan skamms. Eftir
u.þ.b. 15 mín. kom læknakandídat,
spurði sömu spurninga og hjúkr-
unarfræðingurinn og kíkti á fót-
inn. Úrskurður féll á þremur mín-
útum, það þarf að taka mynd til að
sjá hvort um brot er að ræða.
Þegar hér var komið sögu þurfti
ég frá að hverfa og klukkan rúm-
lega hálftíu.
Og ég spyr
Ég spyr, hvers vegna í ósköp-
unum getur ekki hjúkrunarfræð-
ingur, sem lokið hefur fjögurra
ára háskólanámi og hefur starfs-
reynslu á slysadeild, tekið ákvörð-
un um að senda fólk í myndatöku?
Hér er um að ræða minni háttar
meiðsl. Það kæmi öllum til góða að
myndataka væri yfirstaðin þegar
læknir kæmi. Ég reyndi að svara
spurningunni og eina svarið sem
ég gat grafið upp, þetta er spurn-
ing um starfssvið. Já, þessar
blessaðar girðingar sem eru á
milli heilbrigðisstarfsmanna og
enginn tekur á.
Þarf ekki að fella
girðingar?
Í þessu tilfelli er traust mitt til
hjúkrunarfræðings í engu minna
en til læknis. Tíminn sem fór í
þetta tilfelli er mikill og verðmæt-
ur fyrir alla aðila og þennan tíma
hefði mátt stytta um klukkstund
hið minnsta.
Það er löngu tímabært að yf-
irvöld heilbrigðismála og heil-
brigðisstéttir skoði það af fullri al-
vöru á hvern hátt megi fella
þessar girðingar. Þetta er ein-
angrað tilfelli sem ég fjalla um
hér, en málið er víðtækara og nær
til allra stétta og flestallra stofn-
anna. Nú á tímum mikils sparnað-
ar er tímabært að nýta starfs-
krafta á þann hátt sem þeir nýtast
best, burtséð frá girðingum sem
settar hafa verið upp á und-
anförnum áratugum. Þær eru
orðnar úreltar.
HELGA DÖGG
SVERRISDÓTTIR,
er M.Ed í menntunarfræðum
og sjúkraliði.
Girðingar heilbrigðis-
stétta þarf að fella
Frá Helgu Dögg Sverrisdóttur
Helga Dögg
Sverrisdóttir
Í RÚSSLANDI Pútíns hafa fjöl-
miðlarnir eina samræmda stefnu í
stjórnmálum. Þeir sem út af
bregða hafa ekki
gott af. Á Ítalíu
ræður Berlus-
coni för. Svo
mjög gekk Ítalía
á svig við lýð-
ræðisreglur um
fjölmiðla að
þingmanna-
samkoma Evr-
ópuráðsins sá
ástæðu til þess
árið 2004 að
álykta um sjálfstæði fjölmiðlanna
á Ítalíu og vara við misnotkun
þeirra.
Þegar Ólafur Ragnar Grímsson
tók að sér, með fulltingi Össurar
Skarphéðinssonar og fleiri, að taka
völd af Alþingi og færa það öðrum
varð í raun í aðalatriðum til ein
samræmd stefna fjölmiðlanna. Sú
stefna er andstaða við Sjálfstæð-
isflokkinn og leiðir nú til stuðnings
við ríkisstjórn Jóhönnu Sigurð-
ardóttur. Ísland hefur þannig orð-
ið þriðja ríkið í þessum félagsskap.
Þessi sterki áróður um nokkurt
árabil hefur leitt til hatursfullra
greina og bloggskrifa fólks af öllu
tagi, lærðra sem leikra, um Sjálf-
stæðisflokkinn og okkur sjálfstæð-
ismenn. Meira að segja Jón Bald-
vin Hannibalsson er ansi nærri
þessum mörkum. Sumt af þessum
skrifum er ekki hugnanlegt af-
lestrar og leiðir hugann til fyrstu
áratuga 20. aldar. – Spurningin er
hvort Evrópuráðið muni hér
sporna við fótum eða hvort Ísland
verði þriðja ríkið.
EINAR S. HÁLFDÁNARSON,
hæstaréttarlögmaður
og löggiltur endurskoðandi..
Þriðja
ríkið
Frá Einari S. Hálfdánarsyni
Einar S.
Hálfdánarson
Fréttir
í tölvupósti