Morgunblaðið - 07.05.2009, Blaðsíða 29

Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. MAÍ 2009
Auður Ruth
Torfadóttir
✝ Auður RuthTorfadóttir fædd-
ist í Reykjavík 22. júní
1939. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 21. apríl
síðastliðinn og fór út-
för hennar fram frá
Grafarvogskirkju 27. apríl.
Meira: mbl.is/minningar
✝ Sigursveinn Ingi-bergsson fæddist
að Sandaseli í Með-
allandi, Leiðvall-
arhreppi í Vestur-
Skaftafellssýslu 27.
nóvember 1928. Hann
lést á heimili sínu 25.
apríl sl.
Foreldrar hans
voru hjónin Ingiberg-
ur Sveinsson f. 20.4.
1898, d.
17.1. 1991 og Arn-
fríður Sigurbergs-
dóttir f. 12.4. 1895, d.
17.9. 1989, búendur að Sandaseli í
Meðallandi og í Skammadal í Mýr-
dal. Systkini Sigursveins voru. 1)
Kristinssyni f. 9.2. 1933, þeirra börn.
a) Arna Sigríður Brynjólfsdóttir f.
8.7. 1958, gift Guðna Bjarnasyni f.
19.4. 1953, þeirra börn. a1) Bryndís
Guðnadóttir f. 9.3. 1979, gift Guð-
mundi Ólafi Sigurðssyni, f. 14.6.
1975, a2) Brynjar Guðnason f. 4.12.
1989, Ásdís Birta f. 9.1. 1996. b)
Kristinn Brynjólfsson f. 15.10. 1959
kvæntur Heiðu Ósk Stefánsdóttur f.
1.1. 1961. Þeirra börn. b1) Auður
Dagný Kristinsdóttir f. 26.6. 1982
gift Gísla Kristjánssyni f. 1980. b2)
Arnar Freyr Kristinsson f. 24.8.
1992, b3) Elísa Ósk Kristinsdóttir f.
31.7. 2000. c) Sæunn Brynjólfsdóttir
f: 31.7. 1964, maki: Peter Lommerse
f: 10.4. 1961, þeirra börn: c1) Íris
Lommerse f: 5.9. 1993 og c2) Björk
Lommerse f: 5.7. 1996. Lára Ingi-
bergsdóttir f. 3.1. 1939,
d. 5.8. 1998. Hennar barn. a) Arn-
fríður Tómasdóttir f. 12.7. 1961,
hennar börn. a1) Ásdís Hafliðadóttir
f. 1.10. 1982, hennar sambýlismaður.
Einar Hannes Harðarson f.
26.5. 1984, þeirra börn. aa1)
Andri Fannar Einarsson f. 30.11.
2005 og óskírð Einarsdóttir f. 23.4.
2009. a2) Arnar Tómas Birgisson f.
28.4. 1995. Sambýlismaður Arn-
fríðar er Arnar Helgason Ar-
inbjarnar f. 27.2. 1960, þeirra barn
a3) Lára Margrét Arinbjarnar f.
13.6. 2000.
Fimmtán ára gamall fór Sig-
ursveinn til Vestmannaeyja og vann
þar í landi og til sjós. Sjómennsku
hélt hann svo áfram á bátum og tog-
urum. Hann útskrifaðist úr fiski-
mannadeild Stýrimannaskólans
1958 og síðan úr farmannadeild
sama skóla 1965. Eftir það var hann
stýrimaður og afleysingarskipstjóri
á bátum, togurum og farskipum.
Eftir að Sigursveinn hætti til sjós
vann hann í Álverinu í Straumsvík
og að síðustu var hann vaktmaður
hjá Landssímanum.
Jarðarför Sigursveins fer fram
frá Fossvogskapellu í dag, 7. maí, og
hefst athöfnin kl. 13.
Einar Þorsteinsson
hárskeri í Vest-
mannaeyjum og í
Reykjavík, sam-
mæðra, kvæntur Hen-
nýju Dagnýju Sig-
urjónsdóttur f. 29.4.
1922, d. 26.1. 2005.
Þeirra börn. Páll
Heiðar f. 13.2. 1957
og Arnfríður f. 1.4.
1960 gift Brynjari Þór
Níelssyni, þeirra börn.
Einar f. 16.3. 1989 og
Helgi f. 15.11.
1991.Gróa Ingibergs-
dóttir f. 27.3. 1927, d. 6.10. 2008. Ás-
dís Ingibergsdóttir f. 17.6. 1931, d.
25.7. 2007, gift (skilin) Brynjólfi
Kær vinur er fluttur yfir á annað
tilverustig, vinur sem maður var í
daglegu símasambandi við.
Ég er ekki búinn að átta mig ennþá
á því að Svenni sé farinn. Stend mig
oft að því að taka upp símann til að fá
upplýsingar, segja honum frá ein-
hverju og til að heyra smitandi hlátur
hans, sem var nú ekkert smáræði.
Við Svenni vorum bekkjarbræður
úr farmannadeild í Stýrimannaskól-
anum. Hann var aldursforseti í
bekknum og hann var valinn í það
heiðursembætti að hringja inn og út í
kennslustundir. Í lokaprófunum
hringdi í mig skipstjóri og bauð mér
stýrimannsstarf en bað mig um það í
leiðinni að útvega annan stýrimann.
Ég talaði við Svenna og tók hann boð-
inu vel. Daginn eftir urðum við
Svenni að taka þau próf sem eftir
voru og síðan beint um borð í síld-
arflutningaskipið Dagstjörnuna (ex
Þyril). Þar vorum við í eitt ár en síðan
skildi leiðir í 8 ár. Þá bauðst mér skip.
Ég hringdi í Svenna og hann var til í
að koma sem stýrimaður til mín. Mig
vantar líka íbúð, sagði ég. „Ég skal
leigja þér íbúð,“ sagði Svenni. Mín
fjölskylda var í þeirri íbúð í fjögur ár.
Við Svenni vorum á Suðra í níu mán-
uði og Svenni leysti mig af sem skip-
stjóri. Skipið var selt. Nokkrum mán-
uðum seinna kom Svenni sem 1.
stýrimaður á Hvalvíkina og leysti líka
þar af sem skipstjóri. Hann fór
nokkru seinna í land og vann í ál-
verinu í Straumsvík og endaði sinn
vinnuferil sem vaktmaður hjá Lands-
símanum.
Þegar hann var ungur háseti á
togaranum Karlsefni, fékk Svenni á
sig brot, sem varð þess valdandi, að
hann þurfti á efri árum að gangast
undir mjaðma- og hnéaðgerðir.
Svenni var ungur í anda, þótt ævin
væri orðin löng. Lagði stund á
stjörnufræði og aðra heilaleikfimi.
Hann stofnaði ekki fjölskyldu en
hafði gaman af að vera í vinahópi og
skeggræða og þá oft á léttari nótun-
um. Ók með vinum sínum um landið
og stundaði veiðar í ám og vötnum.
Þótt hann legðist undir hnífinn
nokkrum sinnum og væri orðinn
þéttur á velli lét hann það lítið á sig fá
og var furðu léttur í hreyfingum.
Þessvegna er erfitt að sætta sig við
þessi snöggu umskipti. Þar fór
skemmtilegur vinur, sem mátti ekki
vamm sitt vita.
Ég votta fjölskyldu Sigursveins
mína dýpstu samúð.
Guðmundur Arason
Sigursveinn
Ingibergsson
✝ Jón Magnús Guð-mundsson fæddist
í Reykjavík 19. sept-
ember 1920. Hann
lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir 22.
apríl sl. Hann var
sonur hjónanna Guð-
mundar Jónssonar
togaraskipstjóra, f. í
Reykjavík 12.6. 1890,
d. 6.9. 1946, og Ingi-
bjargar Pétursdóttur
húsfreyju, f. í Svefn-
eyjum 20.9. 1892, d.
24.12. 1980. Systkini
Jóns eru Pétur skipstjóri, f. 18.12.
1917, d. 21.5. 1984, Andrés Hafliði
lyfsali, f. 10.7. 1922, Sveinn garð-
yrkjubóndi, f. 7.6. 1924, d. 27.8.
1986, Þórður vélstjóri, f. 13.4.
1926, d. 12.12. 2004, og Ingibjörg,
f. 29.6. 1931, d. 9.9. 1931.
Jón kvæntist 26.10. 1951 Málfríði
Bjarnadóttur lyfjafræðingi, f. 9.1.
1925. Foreldrar hennar eru Bjarni
Snæbjörnsson læknir og alþing-
ismaður, f. 8.3. 1889, d. 24.8. 1970,
og Helga Jónasdóttir, f. 21.12.
1894, d. 2.6. 1989. Börn Jóns og
Málfríðar eru fimm og fyrir átti
Jón eina dóttur: 1) Sólveig Ólöf, f.
19.2. 1949, móðir Ásdís Sigfúsdótt-
ir, f. 27.11. 1919. Maki Pétur Rúnar
Guðmundsson, f. 22.2. 1948. Börn
þeirra eru a) Guðmundur Hrannar,
f. 31.12. 1967, k. Elín B. Gunn-
arsdóttir, börn þeirra Eva Sólveig,
10.8. 1962, k. Kristín Sverrisdóttir,
f. 26.7. 1963. Börn þeirra Hrefna, f.
4.2. 1991, María Helga, f. 9.10.
1993, Jón Magnús, f. 11.6. 1998, og
Sverrir, f. 16.6. 2003.
Jón flutti með foreldrum sínum
að Suður-Reykjum í Mosfellssveit
1926. Að loknu búfræðiprófi 1942
lagði hann stund á alifuglarækt við
University of Wisconsin 1945-1947,
í Svíþjóð 1949 og Washington 1961.
Jón var bóndi á Reykjum í Mos-
fellssveit 1947-2000 og frum-
kvöðull í alifuglarækt. Hann var
oddviti Mosfellshrepps 1962-1981,
hreppstjóri 1984-1990 og varð
heiðursborgari Mosfellsbæjar
2000. Jón var mikill hugsjóna- og
félagsmálamaður. Hann keppti í
íþróttum og var virkur í íþrótta-
hreyfingunni, sat m.a. í stjórn FRÍ
um árabil og var sæmdur gull-
merki þess og heiðursmerki
Íþrótta- og ólympíusambands Ís-
lands og var heiðursfélagi í Ung-
mennafélaginu Aftureldingu. Hann
starfaði í ýmsum samtökum bænda
og var formaður stjórnar Mjólk-
urfélags Reykjavíkur frá 1977-
1999. Jón var mikill hestamaður og
sinnti störfum fyrir þeirra samtök,
var m.a. í stjórn LH um árabil og
sæmdur gullmerki þess. Jón var
stofnfélagi í Karlakórnum Stefni
og söng með fleiri kórum, m.a.
Karlakór Reykjavíkur um árabil.
Jón var virkur í frímúrarareglunni
og stofnfélagi í frímúrarastúkunni
Glitni í Reykjavík. Hann var stofn-
félagi í Lionsklúbbi Kjalarnesþings
og starfaði í mörgum fleiri fé-
lögum.
Útför Jóns fer fram frá Lang-
holtskirkju í dag, 7. maí, kl. 13.
Meira: mbl.is/minningar
Ásdís Eir og Erla
Margrét. b) Birgir
Tjörvi, f. 11.5. 1972,
k. Erla Kristín Árna-
dóttir, börn þeirra
Kristín Klara og Árni
Pétur. c) Ásdís Ýr, f.
17.3. 1976, m. Har-
aldur Örn Ólafsson,
dóttir þeirra Sólveig
Kristín. d) Bryndís
Ýr, f. 17.10. 1978, m.
Jürgen Maier, börn
þeirra Ísak Þorri,
Freyja og Marta. 2)
Guðmundur, f. 28.8.
1952, k. Þuríður Yngvadóttir, f.
11.6. 1952. Börn þeirra eru a) Mál-
fríður, f. 19.7. 1977. b) Yngvi, f.
8.8. 1984, k. Sigrún Melax, dóttir
þeirra Þuríður. c) Ingibjörg Ásta,
f. 8.8. 1987. 3) Helga, f. 18.6. 1954,
m. Magnús Guðmundsson, f. 21.11.
1952. Börn þeirra Jón Bjarni, f.
27.12. 1981, og Árni, f. 4.4. 1985. 4)
Bjarni Snæbjörn, f. 6.1. 1956, k.
Björg Kristín Kristjánsdóttir, f.
27.12. 1954. Börn þeirra eru: a)
Þórður Illugi, f. 23.1. 1980, k.
Harpa Rún Eiríksdóttir, börn
þeirra Ólafur Jón Guðjónsson og
Bjarni Snæbjörn. b) Kristján
Sturla, f. 17.1. 1985. c) Málfríður, f.
13.3. 1991. 5) Eyjólfur, f. 30.8.
1960, k. Auður Ósk Þórisdóttir, f.
31.12. 1961. Synir þeirra Snæbjörn
Þórir, f. 1.2. 1993, og Þorsteinn
Orri, f. 7.9. 1997. 6) Jón Magnús, f.
Jæja Jón minn, þá er komið að
leiðarlokum.
Við vorum samferða í lífinu í yfir
30 ár. Ég held ég megi segja að okk-
ar samskipti hafi alltaf einkennst af
gagnkvæmri virðingu og væntum-
þykju. Þú varst jú pabbi hans Bjarna
og þráðurinn á milli ykkar var alltaf
mjög sterkur og ég fann svo vel hvað
þér þótti vænt um hann.
Frá svona löngum tíma er margs
að minnast. Minningin um þig er
sterk og skýr. Þú varst höfuð fjöl-
skyldunnar og Fríða var kletturinn.
Þú minntir mig alltaf á ítalskan guð-
föður þegar þú sast við endann á
borðstofuborðinu á Reykjum með
alla fjölskylduna við borðið. Þá held
ég, að þér hafi innst inni liðið best.
Einhverra hluta vegna fengu
strákarnir í fjölskyldunni meiri at-
hygli en stelpurnar. Þú varst áhuga-
samur um að hafa þá með þér og
kenna þeim handtökin og leiðbeina.
Synir mínir Þórður og Kristján væru
svo miklu fátækari ef þín hefði ekki
notið við.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Björg Kristín Kristjánsdóttir.
Jón á Reykjum er látinn. Ég
kynntist Jóni þegar ég kom inn á
heimili hans sem tilvonandi tengda-
sonur snemma á áttunda áratugnum.
Eftir að hann hafði komist að því
hverra manna ég var og minnst þess
að hafa keypt bolakálf af afa mínum,
Bjarna í Víðistöðum, tók hann mér
mjög vel og þannig voru samskiptin
eftirleiðis. Að hætti þeirra tíma var
ég með sítt hár og skegg, en Jón var
af þeirri kynslóð Íslendinga sem lét
sér helst ekki vaxa skegg og var
lengst af burstaklipptur. Hann var
óþreytandi alla tíð að gera athuga-
semdir við þessa tísku, ýmsum ná-
komnum til nokkurs ama. Þannig lá
hann aldrei á skoðunum sínum, enda
var ævinlega unnt að skeggræða við
hann um pólitík og dægurmál þótt
sjaldan værum við á einu máli. Jón
kunni þá list að ræða mál án þess að
allt færi í háaloft, en nú á tímum eru
allir hættir að ræða um pólitík í fjöl-
skylduboðum til að koma í veg fyrir
karp um aukaatriði. Jón sagðist hafa
haft þá reglu að drífa í að ræða erfið
mál. Ef hann átti fyrir höndum bæði
erfið símtöl og skemmtileg, þá
hringdi hann fyrst þau erfiðu. Ef
hann hafði staðið í karpi við sveit-
unga á fundi að kvöldi var hann oft
mættur snemma daginn eftir til að
leysa ágreining eða gera gott úr mis-
klíð. Þegar við Bjarki Bjarnason hóf-
um að skrifa sögu Mosfellssveitar
fyrir nokkrum árum var gott að leita
í smiðju Jóns, enda var hann mikill
áhugamaður um varðveislu sögulegs
fróðleiks og hvatamaður að stofnun
Héraðsskjalasafns Mosfellsbæjar.
Hann hafði verið oddviti í tæpa tvo
áratugi og hreppstjóri í tæpan ára-
tug, enda gerðu vinstrimenn hann að
heiðursborgara Mosfellsbæjar þeg-
ar þeir náðu völdum af Sjálfstæðis-
flokki. Jón var jafnan með skýringar
og skemmtisögur á reiðum höndum,
og hafði það viðmið að ekki skyldi
láta góða sögu gjalda sannleikans.
Síðasta áratuginn lagði hann rækt
við ljósmyndasafn sitt og lagði mikla
áherslu á að skrá nöfn fólks á göml-
um myndum.
Síðustu æviár Jóns voru honum á
margan hátt erfið. Spretthlauparinn
var kominn í hjólastól og hann fann
ekki alltaf réttu orðin. Það gramdist
honum enda skapmaður og hafði
jafnan mikið til málanna að leggja.
Nýlega kom ég til hans á Eir og eftir
að hafa heilsað með kossi gestum
sem þar voru fyrir sneri ég mér að
honum. Hann sagði þá stundarhátt:
„Ekki kyssa mig!“ og brosti svo í
kampinn. Samræður urðu ekki
lengri að sinni en húmorinn var á
sínum stað. Jón lét verkin tala á
meðan kraftar leyfðu. Hann hafði
þann sérstaka hæfileika að geta haf-
ið störf um kl. fimm að morgni og
lokið dagsverki um hádegi. Það var
eins gott því áhugamálin voru gríð-
arlega mörg og lét hann til sín taka í
íþróttahreyfingunni, í sveitarstjórn-
armálum, í kórsöng, meðal hesta-
manna og í fjölmörgum samtökum
bænda svo fátt eitt sé talið. Hann var
afar stundvís – að sumra mati um of
– og mætti vel tímanlega á fundi, í
heimsóknir eða á önnur mannamót.
Þannig var hann fyrir nokkru albú-
inn að mæta sínu skapadægri. Ég
þakka fyrir mig. Minningin lifir.
Magnús Guðmundsson.
Góður maður er genginn.
Látinn er föðurbróðir minn, Jón
M. Guðmundsson, bóndi á Reykjum í
Mosfellsbæ.
Ég hef verið honum samferða frá
fæðingu og aldrei hefur borið skugga
á vinskap okkar og frændsemi og ég
hef alltaf verið hreykinn af honum
frænda mínum.
Glæsilegur, hress og skemmtileg-
ur og það gustaði af honum hvar sem
hann fór, enda átti það fyrir honum
að liggja að verða forystumaður á
flestum þeim sviðum er hann lét til
sín taka.
Ég var svo lánsamur að eiga þess
kost að vera á Reykjum meira og
minna frá barnæsku og fram á ung-
lingsár. Þar var ég í góðu yfirlæti
undir verndarvæng frænda míns,
hans elskulegu eiginkonu Fríðu og
ömmu minnar Ingibjargar.
Jón réð mig í vinnu 9 ára, sem kúa-
smala, sem var mikil upphefð. Á
Reykjum lærði ég að vinna og naut
þar leiðbeininga frænda míns við hin
ýmsu störf sem til féllu í sveitinni.
Hann gat verið strangur ef eitthvað
fór úrskeiðis, en var alltaf sanngjarn
og leiðrétti í rólegheitum það sem
miður fór.
Jón áttaði sig á því að nauðsynlegt
var að treysta fólki, en jafnframt að
gæta þess að ábyrgðin yrði því ekki
ofviða. Hann úthlutaði gjarnan verk-
efnum sem í fólst ákveðin áskorun og
voru erfið, en hann vissi að við réðum
við.
Þannig lagði hann sitt af mörkum
til að koma mér og öllum þeim fjölda
unglinga sem dvöldu á Reykjum í
lengri eða skemmri tíma til manns
og fyrir það er þakkað að leiðarlok-
um.
Jón var á yngri árum afreksmaður
í íþróttum, keppnismaður í frjáls-
íþróttum, knattspyrnu og hand-
knattleik með Aftureldingu. Það
þarf því ekki að koma á óvart að
íþróttir voru iðkaðar af miklu kappi á
Reykjum í gamla daga undir forystu
Jóns frænda míns. Hann var lands-
frægur hestamaður og átti alltaf
góða hesta og betri kennara í um-
gengni við hestana og reiðmennsku
var ekki hægt að hugsa sér.
En að því kom að sumardvalir
mínar á Reykjum hættu.
Vinátta okkar Jóns hélst óbreytt
og ávallt fylgdist hann vel með því
sem ég tók mér fyrir hendur og varla
leið sú vika að við ekki hefðum sam-
band.
Jón átti viðburðaríka ævi og upp-
lifði miklar breytingar í þjóðfélag-
inu. Hann var frumkvöðull í búskap-
arháttum og óhræddur við að
innleiða nýjungar. Stóð í brúnni þeg-
ar Mosfellssveit breyttist úr sveit í
bæ og fór það vel úr hendi.
Í einkalífinu var hann mikill gæfu-
maður. Átti yndislega konu og glæsi-
lega afkomendur, sem nú kveðja ást-
kæran eiginmann, föður, afa og
langafa.
Þessi kveðjuorð eru sett á blað í
byrjun sumars þegar lóan er farin að
kvaka, grasið að grænka og sólin
hækkar á lofti. Það er sjálfsagt þess
vegna að hugurinn leitar aftur í tím-
ann þegar lítill strákur vestur í bæ
beið þess fullur tilhlökkunar að kom-
ast í sveitina.
Jón var væntanlegur á jeppanum
að sækja strákinn og loksins kom
hann í kakíjakkanum með sixpens-
arann á höfðinu, útitekinn og bros-
mildur og þá urðu miklir fagnaðar-
fundir. Þannig mun ég geyma í huga
mínum minninguna um frænda minn
og þakka forsjóninni fyrir að hafa
verið honum samferða um tíð.
Það voru mikil forréttindi.
Hvíl í friði, kæri frændi.
Guðmundur Pétursson.
Meira: mbl.is/minningar
Jón M.
Guðmundsson
 Fleiri minningargreinar um Jón
M. Guðmundsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.