Morgunblaðið - 04.06.2009, Blaðsíða 29
af. Jón barðist við illvígan sjúkdóm
síðasta árið sem hann lifði og var
hann kjarkmikill í þeirri baráttu
eins og maður gat búist við af hon-
um. Hann var mjög lítið fyrir að
kvarta og ég heyrði hann raunar
aldrei kvarta eða barma sér yfir
einu eða neinu á þeim áratugum
sem ég þekkti hann. Hann var líka
þess eðlis að það var honum ekki
eiginlegt að bera tilfinningar sínar
á torg. Jón var auk þess að vera
frábær í stærðfræði, sem var hans
aðalfag í háskóla með trygginga-
stærðfræði sem sérfræðigrein, mik-
ill áhugamaður um sögu. Hann var
ótrúlega vel að sér, m.a. um seinna
stríð og las sér mikið til um sögu
þess. Mest las hann bækur eftir er-
lenda sagnfræðinga um ýmis sagn-
fræðileg málefni. Hann las líka
Newsweek í hverri viku og fylgdist
vel með málefnum líðandi stundar í
heiminum. Jón var gríðarlega örlát-
ur og studdi börnin sín með ráðum
og dáð. Hann var samt innilega
þakklátur ef hann fékk að gjöf eitt-
hvert smáræði, til dæmis bók í af-
mælisgjöf sem hann langaði að
lesa. Jón hafði mikið dálæti á
barnabörnunum og veit ég fáa sem
reyndust eins þolinmóðir að sinna
þeim og hann. Hann var ólatur við
að sýna þeim bækur um fugla og
önnur dýr og kenndi þeim að spila
og las fyrir þau. Hann var einnig
duglegur að tefla við börnin og
hugsaði meira um þarfir þeirra en
sjálfan sig. Ég gleymi því aldrei og
er honum mjög þakklátur fyrir
hvað hann kenndi börnunum mín-
um margt og hjálpaði til við uppeldi
þeirra. Hann var ekki mikið fyrir
að siða þau til, ég man aldrei nokk-
urn tíma til þess, heldur lærðu þau
af honum kurteisi og fágaða fam-
komu með því að umgangast hann.
Jóns Erlings er sárt saknað meðal
vina og vandamanna. Eftir standa
minningarnar um sérstaklega vand-
aðan mann sem ekki mátti vamm
sitt vita og var einkar vel liðinn og
dáður meðal þeirra sem kynntust
honum. Ég vil votta Sigrúnu inni-
lega samúð mína og allri hans stóru
fjölskyldu.
Einar Björnsson.
Þegar ég var lítil stelpa, áður en
ég flutti til Svíþjóðar, man ég að afi
var alltaf að reyna að kenna manni
eitthvað, hann vissi allt og hann gat
frætt mann um allt mögulegt. Þrátt
fyrir að hann hefði mikið að gera
virtist hann alltaf hafa tíma til að
tala við mann. Ég fékk líka stund-
um að fara með í vinnuna. Ég vissi
aldrei almennilega hvað hann gerði,
bara að hann var að reikna eitthvað
í fínum fötum á flottri skrifstofu.
Hann var alltaf svo rólegur, traust-
ur, þolinmóður, vanafastur og ljúf-
ur og pirraðist mjög sjaldan á lát-
unum í okkur krökkunum.
Ég flutti til Svíþjóðar þegar ég
var sjö ára gömul og dvaldist þá oft
hjá afa og ömmu á sumrin. Það var
alltaf jafn gott og gaman að koma
til afa og ömmu. Alltaf tekið á móti
mér og ýmsum gestum með mér
gegnum árin opnum örmum eins og
ekkert væri sjálfsagðara. Ég hef
oft hugsað út í hvað var þægilegt
og gaman að tala við afa, hann var
svo góður að hlusta og einbeita sér
og hafði svo mikinn áhuga á öllu
mögulegu og svo vel að sér um
margt.
Þegar ég var á fjórða ári í lækn-
isfræði tók ég skurðlækningar á Ís-
landi og bjó hjá afa og ömmu heila
önn. Afi hafði mikinn áhuga á að
heyra sögur frá spítalanum og við
fórum í gegnum daginn og allt sem
hafði skeð, þegar ég kom heim af
safninu á kvöldin.
Síðasta sumar þegar ég kom til
Íslands með strákinn minn, Einar
Paulo, næstum tveggja ára, var
hann strax kominn upp í fangið á
langafa sínum að læra um íslensku
dýrin. Ég man ég hugsaði með mér
að hann afi hefði lítið breyst gegn-
um árin.
Um páskana hitti ég svo afa
minn í síðasta sinn. Ég var með
báða strákana mína, Einar 2,5 ára
og Viktor 3 mánaða. Þó afi væri
orðinn mjög veikur vildi hann endi-
lega fá að halda á Viktori litla.
Hann hélt svo fallega og varlega á
honum og kyssti hann á kollinn.
Takk fyrir allt sem þú hefur gef-
ið mér, elsku afi minn.
Sigrún Einarsdóttir.
Elsku afi, þegar við hugsum til
þín, vakna margar góðar minningar
úr æsku okkar systkinanna. Þú
varst alltaf til í hvaða ævintýri sem
var, hvort sem það var að fara með
okkur í fjöruferðir eða rölta út í
smíðahús þar sem margir misgóðir
gripir voru skapaðir.
Þú átt heiðurinn af því að hafa
komið okkur systkinunum á skíði
og erum við ævinlega þakklát fyrir
þá kennslu. Einnig gerðir þú heið-
arlega tilraun til að vekja í okkur
áhuga á bleikjuveiðum, með mis-
jöfnum árangri því miður.
Alltaf var jafngott að koma til
ykkar ömmu þar sem sætabrauðið
flæddi og alltaf var heitt á könn-
unni. Var þá oft setið langtímum
saman og spjallað um daginn og
veginn. Hafðir þú alltaf skoðun á
öllu og alltaf hægt að leita til þín
um allt milli himins og jarðar.
Þú varst hafsjór af fróðleik og
fannst okkur ótrúlegt að einn mað-
ur gæti vitað allt sem þú vissir. Sú
skoðun breyttist þó ekki við aukinn
þroska okkar, heldur þvert á móti
styrktist hún. Þín er sárt saknað og
munum við alltaf hugsa til þín með
gleði í hjarta. Þú varst frábær afi
sem sárt er að horfa á eftir.
Hvíldu í friði elsku afi,
Þín barnabörn,
Daníel og Gwendolyn.
Minningar mínar um afa byrja í
smíðhúsinu, í sófanum með spen-
dýrabækurnar og þegar hann sagði
sögur til að svæfa mig og systur
mínar. Eftir að hafa verið með afa
öll sumur í Skólagerði og teflt ótal
skákir við hann, mun ég alltaf
muna eftir honum sem þeim ljúf-
asta og gáfaðasta manni sem ég hef
hitt.
Sumarið 2006 bjó ég í Skólagerð-
inu hjá ömmu og afa og það var svo
gefandi að kynnast afa mínum bet-
ur. Ég mun alltaf muna kvöldin í
stofunni með afa og ömmu þetta
sumar. Að koma heim eftir vinnu
og umgangast þau í rólegheitunum.
Ég dáðist alltaf jafn mikið að því
hvað afi vissi mikið, um allt. Á
sama tíma var hann alltaf jafn hóg-
vær en það var einkennandi eig-
inleiki afa.
Þegar ég hitti afa í síðasta sinn
um páskana var það einu sinni sem
hann missti þráðinn í því sem hann
var að segja. Mér fannst svo leið-
inlegt að sjá það svo ég vildi spyrja
hann hvaða jökull það væri sem
maður sæi gegnum gluggann. Ég
vissi að þetta var eitt af því síðasta
sem afi minn mundi ruglast í. Hann
svaraði rétt. Síðustu orðin hans til
okkar Maríu systur minnar voru
svo: „Gangi ykkur vel, elskurnar
mínar.“
Ég tek með mér þessar óskir
hans og mun ætíð muna úr hvaða
glugga maður sér Snæfellsjökul.
Takk fyrir að hafa alltaf verið
góður vinur, afi, og fyrir að vera
mér fyrirmynd um ókomna tíð.
Stefán Einarsson.
Afi Jón var rólegasti og þolinmó-
ðasti maður sem við systkinin höf-
um kynnst. Það var sama hvaða
furðuhugmynd maður fékk, alltaf
tók hann því vel og leiðbeindi
manni í gegnum verkefnið á sinn
sérstaka máta. Í smíðhúsinu mátti
maður alltaf nota öll þau verkfæri
sem maður þurfti til verksins og afi
sýndi manni bara rólega hvernig
hlutirnir virkuðu og hvað bæri að
forðast. Þannig vorum við systkinin
orðin þokkalega góð með bæði hef-
ilinn og brennipennann þegar skól-
inn svo ákvað að maður hefði aldur
til að koma nálægt þessu. Eins var
með skólaverkefnin, við höfum öll
þrjú setið við borðstofuborðið hjá
afa og ömmu með hin margvísleg-
ustu dæmi, bæði reikningsdæmi
sem og önnur verkefni og fengið
leiðsögn. Allt vissi afi, hvort sem
það sneri að sögu, bókmenntum eða
stærðfræði, jafnvel flóknum burð-
arþolsútreikningum. Ef hann gat
ekki leyst dæmið strax, kom maður
bara aftur daginn eftir og þá var
allt klárt.
Afi var alltaf duglegur að spyrja
um námið sem maður stundaði,
hvernig manni líkaði í skólanum,
hvaða kennara maður hafði, en
hann hafði kennt með sumum
þeirra í Tækniskólanum, og fylgdist
því vel með því sem við barnabörn-
in vorum að læra. Spurningaflóðið
endaði ekkert þar heldur vissu afi
og amma alltaf hvað var í gangi í
lífi manns, afi vissi um framtíð-
arplön okkar allra, jafnvel fjárhag,
fyrir utan það að vita með hverjum
maður ynni og hvaða verkefni voru
í gangi hverju sinni og amma held-
ur reiður á öllum sem maður þekk-
ir, fjölskyldum og ættum vinafólks,
en þessi áhugi og þetta magnaða
minni finnst okkur hreint ótrúlegur
hæfileiki hjá þeim báðum.
Afi Jón var góður skíðamaður og
hætti ekki fyrr en eftir sjötugt á
svigskíðum. Það er skondið frá því
að segja að maður fylltist stolti að
vera með þessum gamla afa í lyftu-
röðinni því hann skíðaði miklu flott-
ar og hraðar heldur en allir hinir
gömlu karlarnir á svæðinu. Aldrei
fór hann eins mikið í fjöllin eins og
eftir að hann fór á eftirlaun og tók
yfirleitt alltaf einhvern með sér,
ýtti þannig undir áhuga okkar
barnabarnanna á skíðamennsku.
Vissan um heita kakóið hennar
ömmu og smurðu brauðsneiðarnar
eftir skíðaferðina latti mann nú
ekki heldur til farar.
Við systkinin þökkum kærlega
fyrir þessar stundir sem við höfum
átt með afa okkar, spila ólsen og
kasínu á okkar yngri árum og ræða
málefni daglegs lífs yfir kaffibolla
síðar og munum við eiga margar og
góðar minningar um hann.
Ásdís María, Ernir og Ari
Brynjólfsbörn.
Elsku afi. Ég hef lært mikið af
sögunum sem þú sagðir mér og
mun aldrei gleyma þeim. Þessi um
gamla og nýja bátinn var í uppá-
haldi og þú sagðir mér hana oft og
mörgum sinnum. Göngutúrarnir
niður á bryggju voru alltaf jafn
notalegir og þá fannst mér best að
tala við þig, það var svo huggulegt
að horfa á bátana og sjóinn og
hlusta á röddina þína. Ég man hvað
mér fannst þú góður smiður og ég
var svo stolt af því að eiga afa sem
gat gert allt. Núna þegar ég geng
út í smíðhús fæ ég tár í augun, eitt-
hvað vantar. Hlýjuna, ástina… af-
ann.
Það var svo notalegt að sitja í
fanginu á þér að horfa á íþróttir og
deila með þér vonbrigðum eða
gleði. Ég hefði ekki getað hugsað
mér betri, góðhjartaðri, hlýrri afa
og er ég því óendanlega þakklát
fyrir að vera ein af þeim sem hittu
þig í þínu langa og hamingjuríka
lífi.
Hvíl þú í friði.
Þín elskandi litla
Þorgerður.
Kveðja frá Félagi íslenskra
tryggingastærðfræðinga
Jón Erlingur Þorláksson, einn af
stofnfélögum Félags íslenskra
tryggingastærðfræðinga, er látinn.
Hann var fjórði Íslendingurinn,
sem lauk prófi frá Hafnarháskóla í
tryggingastærðfræði og tölfræði en
það var á árinu 1956. Hann hélt
strax heim að námi loknu og hóf þá
störf hjá Hagstofunni en síðar voru
störf hans að mestu tengd trygg-
ingamálum. M.a. var hann fram-
kvæmdastjóri Tryggingasjóðs fiski-
skipa til 1986 er sjóðurinn var
lagður niður en frá þeim tíma rak
hann ráðgjafarstofu.
Hann var virkur í starfi félagsins
og var m.a. varaformaður og for-
maður þess. Hann var tillögugóður
á fundum og áhugasamur um vöxt
og viðgang félagsins sem og starfs-
greinarinnar.
Við þökkum honum góð störf og
ágætt samstarf um áratugaskeið og
vottum eiginkonu hans og fjöl-
skyldu þeirra innilega samúð.
Bjarni Þórðarson,
formaður.
Minningar 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 4. JÚNÍ 2009
✝
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, stjúpfaðir, afi, lang-
afi og langalangafi,
HÖGNI STURLUSON,
Hlíf,
Ísafirði,
lést á öldrunardeild Sjúkrahúss Ísafjarðar
miðvikudaginn 27. maí.
Útför hans fer fram frá Hnífsdalskapellu laugar-
daginn 6. júní kl. 14.00.
Ingibjörg Högnadóttir, Svanberg Einarsson,
Jónína Högnadóttir, Birkir Þorsteinsson,
Júlíus Högnason, Guðmunda Reimarsdóttir,
Sturla Högnason, Sigrún Reimarsdóttir,
Guðrún Högnadóttir, Þórður Jónsson,
stjúpbörn, barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir samúð og hlýhug við andlát
frænda okkar og vinar,
GARÐARS LÁRUSAR JÓNASSONAR
frá Seljateigshjáleigu,
Reyðarfirði,
sem lést þriðjudaginn 19. maí.
Útförin hefur farið fram.
Guðlaugur T. Óskarsson,
Sigurbjörn Marinósson.
Það er sárt til þess
að hugsa að eiga ekki
eftir að hitta Sonju
tengdamóður aftur
hér í þessari tilvist eða heyra fallega
hláturinn og blíðu röddina hennar
aftur.
Sonja var glæsileg kona og vel af
Guði gerð. Hún var einstaklega
hjartahlý og heillandi manneskja
með lífsgildin á hreinu. Það fór ekki
fram hjá neinum að þar sem Sonja
var, þar var gleði, hlátur og ást. Hún
hafði svo þægilega nærveru og hún
samgladdist ávallt heilshugar þegar
vel gekk og var huggari og veitti
styrk þegar á bjátaði. Hún sinnti
móðurhlutverkinu af einskærri alúð
og ást hennar var skilyrðislaus og
tær. Margs er að minnast en fyrst og
fremst er ég þakklát fyrir að hafa átt
Sonju sem tengdamóður í nær 15 ár.
Fyrir þremur og hálfu ári vildi svo
til að sama dag lágu leiðir okkar
Sonju saman á Landspítalann, í sitt-
hvorum tilganginum þó; ég að fæða
frumburð okkar Inga Fróða og hún
að fara í fyrstu geislameðferðina eftir
að meinið tók sig upp aftur. Það var
svo lýsandi fyrir Sonju að gera lítið
úr sínum veikindum og sinni baráttu
en áhersla hennar og áhugi var svo
mikill á litla gullmolann Helga
Fróða. Hún kom brosandi inn á fæð-
ingardeildina eftir fyrsta daginn sinn
í meðferðinni, ljómandi eins og sólin
og stoltið leyndi sér ekki, fimmta
ömmubarnið var fætt. Ömmudreng-
urinn var henni hjartfólginn eins og
Sonja Guðlaugsdóttir
✝ Sonja Guðlaugs-dóttir fæddist í
Ólafsvík 10. desem-
ber 1939, í húsi því
sem nefnt var Betle-
hem. Hún lést á heim-
ili sínu aðfaranótt 24.
maí síðastliðins og
var jarðsungin frá
Ólafsvíkurkirkju 30.
maí.
hin ömmubörnin og
svo kom sjötta ömmu-
barnið, Klara Ísafold,
til okkar tæpum 17
mánuðum síðar. Hún
vissi að hún fengi líka
rauðgyllta ömmu-
stelpu með fallegan
farva eins og hún tók
til orða.
Þau voru ófá símtöl-
in sem við áttum um
lífið og tilveruna og um
blessuðu börnin og
óbilandi áhugi hennar
á þeim leyndi sér ekki.
Hún fylgdist vel með þroskaferli
þeirra og hverjum áfanga var fagnað,
hvort sem það voru fyrstu skrefin
eða fyrsti dagurinn í leikskólanum.
Hún fylgdist alltaf spennt með og
góð ráð hennar voru oft vel þegin
enda kona með mikla reynslu og ekki
kölluð þjálfarinn fyrir ekki neitt.
Minning hennar mun lifa í hjörtum
okkar og við Ingi munum ávallt halda
minningu hennar á lofti fyrir börnin
okkar. Óteljandi myndir og sögur eru
geymdar og gleymast aldrei,
skemmtilegar ævintýraferðir til
Ólafsvíkur að skoða kindurnar hans
Helga og að borða ilmandi matinn
hennar ömmu Sonju í Sandholtinu að
ógleymdum hveitikökunum.
Amma Sonja er hjá Jesú eins og
Helgi Fróði orðaði réttilega að fyrra
bragði þegar við sögðum honum að
hún væri látin. Með fullvissu um að
hún sé á fallegum stað hjá litlu
drengjunum sínum sem hún og Helgi
fengu að hafa allt of stutt hjá sér hug-
hreystir okkur. Henni hefur nú án
efa verið falið mikilvægt hlutverk á
öðru tilverustigi þar sem hún umvef-
ur allt og alla í kringum sig með kær-
leika sínum og hlýju.
Harpa Helgadóttir.
Fleiri minningargreinar um Sonju
Guðlaugsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Morgunblaðið birtir minningar-
greinar alla útgáfudagana.
Skil | Greinarnar skal senda í
gegnum vefsíðu Morgunblaðsins:
mbl.is – smella á reitinn Senda efni
til Morgunblaðsins – þá birtist val-
kosturinn Minningargreinar ásamt
frekari upplýsingum.
Skilafrestur | Ef birta á minning-
argrein á útfarardegi verður hún að
berast fyrir hádegi tveimur virkum
dögum fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað getur
birting dregist, enda þótt grein ber-
ist áður en skilafrestur rennur út.
Greinar, sem berast eftir að útför
hefur farið fram, eftir tiltekinn skila-
frests eða ef útförin hefur verið gerð
í kyrrþey, eru birtar á vefnum,
www.mbl.is/minningar. Æviágrip
með þeim greinum verður birt í
blaðinu og vísað í greinar á vefnum.
Minningargreinar