Skólablaðið - 01.04.1944, Page 40

fara núna, þótt ég færi ekki í fyrra (var þá
eitthvað lasinn).
Eftir langar deilur og mikið þvarg hafði
það verið afráðið á föstudagsmorguninn að
hafa hátíðina inni hjá Laugarnesi. Flestir
vildu fara út í Viðey. En nefnd sú, er kosin
hafði verið til að undirbúa hátíðina, sagði,
að því yrði eigi við komið, og taldi þar mörg
vandkvæði á, ekki væri hægt að fá nógu
marga báta o. s. frv. Og eftir að tvisvar hafði
verið fellt að fara inn að Laugarnesi, var
það samþykkt við þriðju atkvæðagreiðslu!!!
Um kvöldið (föstudagskvöldið) kom ég til
Thoroddsensbræðra (Bolla og Sigurðar), og
voru þeir í óða önn að búa sig út. Þeir keyptu
mestu ósköp í nestið. Ég fann það ráðlegast
að fara að þeirra dæmi og nesta mig um
kvöldið. Ég fór því og keypti ýmislegt, brjóst-
sykur, kex o. fl. Mamma gaf mér 2 kr. til
að eyða á hátíðinni, en ég hugsaði mér að
eyða þeim ekki öllum, því að um daginn pant-
aði ég bækur (frá Danmörku) og er að safna
mér til að geta betalað þær, þegar þær koma.
Á laugardagsmorgun fór ég á fætur kl. 7.
Veðrið var yndislega gott, bliðalogn og sól-
skin, eins og nú hefur verið undanfarna tvo
mánuði. Var meira að segja mjög heitt.
Ég klæddi mig í snatri í sparifötin, og svo
fór ég niður í bæ og til Sveinbjarnar (Árna-
sonar). Hann var að rísa úr rekkju. Sagði
hann mér, að skemmtunin skyldi haldin í
dalverpi einu skammt fyrir sunnan Fífu-
hvamm, svo sem kortersgöngu fyrir sunnan
þann stað, sem skemmtunin var haldin á í
fyrra. Höfðu kennarar skólans ekki fallizt á
að hafa skemmtunina hjá Laugarnesi, og þá
varð að breyta þeirri fyrirætlun.
Svo gengum við niður í bæ, og keypti Svein-
björn sitthvað smávegis. Ég fór svo heim
og fór að búa mig.
Ég ætlaði að hafa nestið í tösku, sem Sigga
systir á. Ég lét niður í hana og hljóp svo til
Sveins (Gunnarssonar). Hann hafði beðið
mig að lofa sér að hafa sitt dót með mínu,
og lofaði ég því, þar eð taskan var nógu stór.
Þegar ég svo kom að sækja nestið, var Svenni
ekki nærri tilbúinn, en þegar ég var búinn
að skamma hann dálítið, fór hann að flýta
sér, ég tók nestið, og svo hlupum við niður í
skóla. Þá voru margir komnir. Dótið átti að
fara suður eftir á bifreið, og merkti ég því
mína tösku.
Kl. rúmlega hálftíu var svo lagt af stað.
Var gengið í fylkingu. Fremst var borinn
fálkafáninn (sem enn mun vera til). Svo
komu stúlkurnar og svo bekkirnir hver af
öðrum og fyrsti bekkur aftast. Fylkingin var
nú stundum hálfbágborin og fór alveg út um
þúfur, þegar komið var út úr bænum. Þá
gekk hver þar, sem hann helzt vildi. Hiti var
afar mikill um morguninn.Við vorum því kóf-
sveittir og móðir. Ekki bar til tíðinda á leið-
inni. Loks eftir rúman klukkutíma gang var
komið suður í Kópavog. Dótið var þá komið
þangað. Við tókum nú hver sína tösku og
héldum svo af stað austur eftir. Ég gekk
með þeim allra fyrstu, en aðalhópurinn var
nokkuð á eftir. Eftir skamma stund var kom-
ið á þann stað, er hátíðin var á í fyrra. Við
héldum áfram til að leita að dal þeim, sem
hátíðin átti að vera í, en reyndar vissi eng-
inn, hvar hann var. En flest fólkið vildi ekki
fara lengra, þó að þarna væri ekki annað en
sandur og mýri. Við héldum þá hinir upp á
hæðina fyrir austan Fífuhvamm, en sáum
engan dal. Þá sendum við út landkönnuði,
og var ég einn af þeim, og var ég svo hepp-
inn að finna dalinn, og fórum við þangað.
Við vorum 11 alls, úr flestum bekkjum skól-
ans (og nú koma nöfn 11 miðaldra heiðurs-
manna).
Dalurinn var dæmalaust skemmtilegur.
Við fórum nú að éta. Verst þótti mér, að ég
var með matinn hans Svenna, svo að hann
gat ekki fengið neitt. Þegar við höfðum lokið
við að éta, fórum við í fótbolta, því að við
höfðum fótboltann. Það var afar heitt, og urð-
um við því brátt þyrstir. Við sendum því einn
úr 1. bekk eftir öli, sem var til sölu hjá hinu
fólkinu. Þegar hann var farinn, fórum við
að ólátast og tókum upp á því að fara úr
öllum fötunum og spila þannig fótbolta. Síð-
an stukkum við upp á hæðina og veltum okk-
ur þar í snjófönn og sungum þar og flug-
umst á. Þá var ölið að koma, og flýttum við
okkur þá niður. Við drukkum ölið og lékum
38
Skólablaðið