SunnudagsMogginn - 01.11.2009, Blaðsíða 27

1. nóvember 2009 27
V
iðbrögð hafa almennt verið góð við nýjum Sunnudagsmogga, sem kemur út í
breyttri mynd. Enda er byggt á sama grunni og áður, lagt mikið upp úr frétta-
skýringum og viðtölum, Lesbókin er á sínum stað og barnaefnið. En við það
bætist fjölbreyttara efnisval sem tengist helstu áhugasviðum þjóðarinnar.
Kannski barst mesta hrósið frá Herra Hundfúlum, á vefmiðlinum Feykir.is, sem sagðist
„bara hinn ánægðasti enda nýbúinn að eignast góðan vin. Nefnilega nýjan og skemmtilegan
Sunnudagsmogga, sem stakk sér í gegnum dyralúguna í kompaníi við laugardagsblað Mogg-
ans … Fyrsti Sunnudags-Mogginn var stútfullur af fínu og fjölbreyttu efni og það er sann-
arlega fátt sem slær við hressilegri, fróðlegri og jákvæðri heimsókn í morgunsárið“.
Einhverra hluta vegna er hrós kærkomið frá herra sem kallar sig Hundfúlan. Og Ragnari
Torfa Geirssyni fannst sniðugt að hafa Sunnudagsmoggann svona tímaritslegan. „Þetta er
ekta blað til að setjast með í hægindastólinn á sunnudegi og lesa í áföngum.“ Hildigunnur
Sverrisdóttir skrifaði að þetta væri „góð blanda skota og sjónarhóla, menningarlegt en þó
ekki tilgerðarlegt, létt og sannfærandi hönnun …“
Og Bernharður Guðmundsson, varaformaður Öldrunarráðs Íslands, sendi langt bréf, þar
sem hann skrifaði: „Sunnudagsmoggi hafði hinsvegar skínandi viðtal við áttræðan Flosa og
annað við Tomma gráskeggjaðan og afbragðs pistil eftir Styrmi og fyrir það ber að þakka.
Það er mikill auður fólginn í eldri kynslóð, ekki síst núna í kreppunni, við höfum jú lifað þær
nokkrar og ættum að segja rækilega frá því svo að yngra fólkið sjái lífið í réttu samhengi. Og
við ólumst upp í sagnahefðinni, kunnum að segja frá.“
Eiður Guðnason var eins og fleiri ánægður með viðtalið við Flosa Ólafsson, sem féll frá
sömu helgi og Sunnudagsmogginn kom út – með hnyttiyrði á vörum eins og tíðkaðist í
Sturlungu, eftirlætisbók hans. Eiður bætti við: „Ég heyri enn dillandi hláturinn í honum
þegar hann var að klippa áramótaskaupin í eldgamla daga og svo heyrði maður allt í einu:
Þetta er alveg mígandi fyndið. Týpískur Flosi!“
Pistill Styrmis Gunnarssonar um að tími ókeypis fréttamiðlunar væri liðinn vakti athygli:
„Nú eru jafnvel orðnir til netmiðlar, sem byggja á því að safna saman fréttum úr öðrum net-
miðlum. Hér á Íslandi á það við um eyjuna.is, pressuna.is og að einhverju leyti amx.is. Þessir
netmiðlar byggja að verulegu leyti á fréttum, sem birtar eru í heild af mbl.is, vísi.is og dv.is.
Útgefendur þessara þriggja síðastnefndu netmiðla standa undir verulegum kostnaði við þau
fréttaskrif. Það er óeðlilegt að aðrir miðlar geti einfaldlega tengt sig við þær fréttir án þess að
nokkuð komi í staðinn. Þeir eiga auðvitað að greiða fyrir þessa þjónustu.
Það er komið að þáttaskilum í rekstri fjölmiðlafyrirtækja á Íslandi. Tími ókeypis frétta-
miðlunar er ekki kominn. Hann er liðinn.“
Egill Helgason lýsti efasemdum á ókeypis fréttamiðlinum Eyjunni: „Ungt fólk venst á að
nota netið, það er helsti miðill þess. Unnvörpum segir það skilið við dagblöð sem skreppa
saman eða hverfa, áhorf á hefðbundnar sjónvarpsfréttir minnkar. Það er ekkert mál fyrir
fólk sem notar netið að missa af fréttatímum. Það er búið að fá flestar fréttirnar sem birtast í
blöðum áður en þau koma út.“
Netið er smátt og smátt að taka við sem stærsti miðillinn fyrir auglýsingar. Þeirri þróun
verður ekki snúið við. Það er nóg framboð af ókeypis fréttum á netinu og það nægir flestum
eins og Jónas Kristjánsson ritstjóri segir í nýrri starfsævisögu sinni sem nefnist Frjáls og
óháður. Tilraunir til að selja inn á fréttavefsíður hafa gengið mjög illa. Maður sér ekki hvern-
ig sú leið er fær, nema þar sem verið er að miðla sérstakri tegund af fréttum til afmarkaðra
hópa – eins og hugsanlega viðskiptafréttum.
Hvað sem líður þróun fjölmiðla er ljóst að áhrif dagblaða eru mikil á ókeypis fréttamiðl-
ana, sem enduróma fréttirnar sem þar birtast. Og pistlahöfundar Sunnudagsmoggans eru
lesnir á Eyjunni.
Viðbrögð lesenda
„Þrátt fyrir að Gylfi sé aðeins búinn
að sitja í stól forseta ASÍ í eitt ár er
hann væntanlega þegar orðinn
óvinsælasti forseti sem setið hefur á
þeim stalli, í sögu Alþýðusambands
Íslands, sem er afrek út af fyrir
sig.“
Aðalsteinn Á. Baldursson, formaður
Framsýnar, í pistli á vef félagsins
um Gylfa Arnbjörnsson.
„Ég hreifst svo á tón-
leikunum að ég var
gjörsamlega orðlaus yfir
því að Ísland ætti
svona skáld.“
Tónlistarfræðingurinn Árni
Heimir Ingólfsson um tónlist
Jóns Leifs.
„Það hefur verið að
stríða okkur að at-
vinnuleysisbætur eru
svo háar í samanburði
við launin og margir
vilja frekar vera á bót-
um en stunda vinnu. Og svo þarf
atvinnulífið að borga hærri skatta til
þess að hægt sé að greiða fólki at-
vinnu- leysisbætur. Þetta er
vítahringur sem þarf
að rjúfa.“
Ásbjörn Jónsson, fram-
kvæmdastjóri Fiskkaups.
„Annars er ég bara
latur og nenni ekki
að raka mig. Allir
eru að segja mér
að raka skeggið af
en ég er svo
þrjóskur.“
Sparkundrið David Beck-
ham sem skartar alskeggi
um þessar mundir.
„Mér finnst rétt að svona mál
séu kláruð á Íslandi og þing-
menn komi sameinaðir fram í
alþjóðlegu samstarfi.“
Illugi Gunnarsson eftir kjör Helga Hjörv-
ars til forseta Norðurlandaráðs.
Ummæli vikunnar
um einkavæðingu bankakerfisins. Skrifaðar hafa
verið ýtarlegar skýrslur um einstaka þætti henn-
ar og Ríkisendurskoðun hefur gert á henni yf-
irgripsmikla úttekt. Ferlið var gagnsætt, það var
opið, og færustu erlendu ráðgjafarstofnanir
fengnar til verks á öllum stigum. Allir sem vildu
gátu boðið í bankana. Eftirspurnin var mun
minni en vonast var til og varð því að gera all-
margar atrennur. Allt liggur þetta fyrir. Æskilegt
er samt sem áður, þótt ekki væri nema vegna
umræðunnar, að sett væri á laggirnar enn ein
rannsókn á þessu ferli og helst fengnir til hennar
erlendir sérfræðingar og fagaðilar, sem eingöngu
nýttu hérlenda til aðstoðar og stuðnings. Kostn-
aður yrði auðvitað meiri en ella, en þýðingar-
mikið er að setja það ekki fyrir sig. Hitt þarf ekki
að fá neina aðila til að segja okkur, að einkavæð-
ingarferlið á sínum tíma var fyrir opnum tjöldum
gert, en nú eru einhverjir að eignast tvo af þrem-
ur íslensku bönkunum án þess að nokkur viti
hverjir þeir eru. Enginn veit hvaða kosti ríkið átti
í stöðunni. Almenningur fær engan möguleika til
að hafa áhrif á þróun málsins. Enginn veit af
hverju í ósköpunum ekki var farin hefðbundin
uppgjörsleið í skiptum við þessa kröfuhafa. Aug-
ljóst er þó að þeir eru að fá meira í sinn hlut en
hefðbundin aðferð hefði gefið. Enginn veit hvað
gerist ef það eru í raun vogunarsjóðir, sem eru að
eignast bankana. Eru þeir verri en aðrir kann að
vera spurt. Þeir eru þó örugglega kvikustu fjár-
festar sem hægt er að fá. Þeir svífast einskis til að
hámarka stundargróða. Mesta skammaryrði út-
lendinga um gömlu íslensku bankana á gullald-
arárum þeirra var að þeir væru fremur vogunar-
sjóðir en bankar. Því miður var meira til í þeim
skætingi en móðgaðir landar héldu. En ekki líta
allir á orðið vogunarsjóð sem niðrandi. Því vitað
er um að minnsta kosti einn þjóðhöfðingja sem
stoltur lýsti sjálfum sér sem stjórnanda í stórum
vogunarsjóði, þegar útrás var enn allra meina
bót.
Handagangur í öskjunni
á kröfuhafafundi.
Morgunblaðið/Kristinn
Óskar Magnússon
Stofnað 1913
Útgáfufélag: Árvakur hf., Reykjavík.
Ritstjórar: Davíð Oddsson Haraldur Johannessen
Útgefandi:
Aðstoðarritstjóri: Karl Blöndal