SunnudagsMogginn - 06.12.2009, Side 17

6. desember 2009 17
K
lukkan er farin að
ganga ellefu en það
sýður enn á pönnunni
á langborðinu. Það er
laugardagskvöld og Asíubúarnir
mér við hlið eru flestir orðnir
saddir þegar mér er vísað til sætis.
Nýkominn úr matarveislu reyni
ég að afþakka soðið svínakjöt en á
það er ekki hlustað. Maturinn er
sterkkryddaður og ég bið um að
hellt sé í tómt glasið. Konan sem
hjá mér situr fyllir það til hálfs af
viskíi og gefur því svo lit með an-
anassafa.
Borðið er baðað í glampanum af
stórum flatskjá þar sem hend-
ingar úr popplagi koma og fara
innan um bert hold. Það er verið
að syngja karaókí. Viskíþambið
eykur söngþörf matargesta og all-
ir taka lagið þótt ástríðan sé oft
meiri en hæfileikarnir. Það skiptir
engu máli.
Þótt við séum í Reykjavík gæt-
um við allt eins verið í Tókýó eða í
síðnætursamkvæmi með fasta-
gestum á Deja Vu barnum í
Matsuyama.
Aftur til upphafsins
Söngurinn sameinar og það er
ekki tilviljun að karókíið skuli
hafi farið jafn mikla sigurför í Jap-
an.
Hagkerfið sem reis úr rústum
síðari heimsstyrjaldarinnar
krafðist ósérhlífni og ótakmark-
aðrar virðingar fyrir vinnustaðn-
um. Velvild yfirmannsins var
gulls ígildi og hvar var betra að
koma sér í mjúkinn en á þétt-
setnum karókíbar þar sem engu
var skotið undan? Þangað til nú.
Kynslóð karla sem alin var upp
við strangan aga og sjálfsvíg með
vel ydduðum blýöntum er að snúa
baki við lífsgæðakapphlaupinu.
Ungir karlar sem áður misstu
svefn yfir því að eiga ekki bíl hafa
engan áhuga á að eignast stífbón-
aða Toyotu.
Þeir eru kallaðir „herbivore“ og
eru ofurmeðvitaðir um eigið útlit.
Gefum Philip Delves Broug-
hton, blaðamanni hjá Times, orð-
ið:
„Þeir eru feimnir og hljóðlátir.
Þeir sækja í félagsskap kvenna og
hafna ásæknum stefnumótas-
iðum. Þeir eru sparsamir og þeim
býður við neysluhyggju. Þeir
kjósa kyrrlát kvöld með vinum
fremur en að drekka þar til þeir
kasta upp á izakayabörunum í
Tókýó. Þeir eru andhverfan við
karlmennskudýrkun japanskra
launamanna, á hvers öxlum Japan
nútímans var reist.“
Lýsingin er talin eiga við um 30
til 40% karla á aldrinum 21 til 34
ára. Og þótt nýrri kynslóð aukins
jafnréttis sé lýst sem þöglum
meirihluta skyldi ekki afskrifa
karókíbarinn.
Börn naumhyggjufólksins
munu sækja í glysið.
baldura@mbl.is
Samúræja-
börnin snú-
ast til varnar
Borðið er
baðað í
glamp-
anum af stórum
flatskjá þar sem
hendingar úr
popplagi koma
og fara innan
um bert hold.
Það er engin tilviljun að
karókíið skuli hafa farið
sigurför um Japan.