SunnudagsMogginn - 14.02.2010, Blaðsíða 10

10 14. febrúar 2010
8:00 Vakna við ljúfa tóna
vekjaraklukkunnar og finn
strax að ekkert verður úr góð-
um áformum gærdagsins um að
hefja daginn í ræktinni. Ég
reyni að fara í ræktina þrjá
daga í viku og reyni svo að
hlaupa eða fara í góða göngu-
ferð um helgar. En það hefur
gengið brösuglega að ná góðum
takti eftir jólafrí. Það er svo
erfitt að byrja aftur. Fljótlega
vaknar eiginmaðurinn, þriggja
ára sonurinn og unglingurinn.
Og þá er dagurinn byrjaður og
allt fer á fullt í að næra sig,
klæða og koma sé út.
9:30 Mæti í kirkjuna. Eig-
inmaðurinn sér um að koma
drengnum á leikskólann og
sækja hann á mánudögum. Það
er töluvert púsluspil að koma
lífi okkar saman. Maðurinn
minn er prófessor í HÍ og getur
unnið endalaust og minn
vinnutími er ekkert sérstaklega
reglulegur. Við reynum þó bæði
og viljum láta fjölskyldulífið
ganga fyrir eins og hægt er. Ég
byrja á að fá mér langþráðan
kaffibolla og staldra við í eld-
húsinu í nokkrar mínútur og
spjalla við kirkjuvörðinn. Svo
er tölvan sett í samband og ég
dembi mér í verkefni dagsins.
10:00 Hjónaviðöl.
12:00 Ungir foreldrar komu
með þriggja vikna gamlan
dreng sem ég skíri um helgina.
12:30 Ætlaði að fá mér eitt-
hvað að borða en byrja að svara
tölvupósti og vinna í kynningu
á kvikmyndasýningu sem verð-
ur í kirkjunni á mánudag.
Áður en ég veit af er tíminn
runninn frá mér.
13:00 Sálgæsluviðtal.
14:00 Loksins er kominn
tími til að borða hádegisverð-
inn sem ég keypti mér í
morgun. Ég fer upp á efri
hæðina og kanna hvort þar sé
einhver sem hægt er að eiga
samfélag við á meðan ég
borða. Jú, þarna eru kirkju-
vörður og prestur. Ég fæ þau
til að setjast hjá mér og við
eigum líflegt spjall.
15:30 Nýti tímann áður
en fermingarfræðslan byrjar í
að fara yfir erindi kvöldsins
en ég hef tekið að mér að
fjalla um sjálfstyrkingu á
fundi hjá Sóroptimistum í
Grafarvogi.
15:30 Fyrri ferming-
arhópur dagsins kemur. Efni
dagsins er fyrirgefning. Við
ræðum hana út frá öllum
mögulegum hliðum, tökum
dæmi og gerum æfingar. Þessi
hópur en líflegur og ég þarf
að leggja mig alla fram við að
halda þeim við efnið.
16:30 Þá er komið að
seinni hópnum. Þessi hópur
er öllu minni og því er auð-
veldara að eiga áreynslu-
lausar umræður um fyr-
irgefninguna.
17:30 Fer í gegnum
tölvupósta og þarf að svara
nokkrum bréfum. Nokkuð er
um fyrirspurnir varðandi
kyrtlamátun fermingarbarna
sem verða síðar í vikunni og
svo er töluvert um að fólk hafi
samband og vilji bóka athafnir,
viðtöl eða skrá sig á námskeið í
kirkjunni.
18:15 Nú er kominn tími til
að fara heim. Ég gríp með mér
nokkrar bækur sem gætu gefið
mér hugmyndir að efni fyrir
helgistund með eldri borgurum
sem ég mun leiða á morgun. Ég
get litið yfir þær seinna í
kvöld.
18:30 Maturinn er næstum
tilbúinn þegar ég kem heim.
Minn elskulegi maður er búinn
að hita upp gúllasið sem hann
bjó til í gær. Sá litli er hress og
vill ólmur fá mömmu í bílaleik
og segja frá upplifunum dags-
ins.
20:00 Er mætt í Golfklúbb
Reykjavíkur í Grafarholti, þar
sem Sóroptimistaklúbbur Graf-
arvogs hittist einu sinni í mán-
uði. Þær báðu mig að vera með
erindi fyrir þær og æfingar, í
sjálfstyrkingu kvenna.
22:10 Ek í hlaðið heima hjá
mér. Löngum vinnudegi er
lokið. Ég er sátt við fundinn
með Sóroptimistum. Erindið
gekk vel og það var gaman að
hitta þessar flottu konur sem
eru að sinna mikilvægum
störfum. Ég kíki á Facebook
eftir gott spjall við eiginmann-
inn.
00:30 Er ég lögst upp í rúm
með Karlsvagninn. Þakklát
fyrir góðan dag.
Dagur í lífi sr. Guðrúnar Karlsdóttur prests í Grafarvogskirkju
Morgunblaðið/Sigurður Bogi
Þakklát fyrir daginn
Guðrún Karls-
dóttir prestur í
Grafarvogi.
T
ekið var á móti íslensku ólympíuförunum með
pomp og prakt við komuna til landsins 1956, en þá
hafði Vilhjálmur Einarsson nælt í verðlaun á þeim
vettvangi fyrstur Íslendinga. Vilhjálmur varð annar
í þrístökki á leikunum í Melbourne í Ástralíu.
Fjöldi fólks var á Reykjavíkurflugvelli sunnudaginn 9. des-
ember, að sögn Morgunblaðsins, þegar áætlunarvél Flug-
félags Íslands kom frá Hamborg og Kaupmannahöfn.
„Við erum hingað komin til þess að bjóða velkomna heim
þrjá landa okkar, fulltrúa Íslands á Olympíuleikunum í
Melbourne, íþróttamennina Vilhjálm Einarsson og Hilmar
Þorbjörnsson og fararstjóra þeirra, Ólaf Sveinsson,“ sagði
Gylfi Þ. Gíslason menntamálaráðherra þegar hann ávarpaði
viðstadda.
Gylfi sagði ennfremur, að sögn Morgunblaðsins: „Við erum
hingað komin til þess að þakka þeim, að þeir urðu landi sínu
til sóma, – að þeir sönnuðu það í sólskininu á suðurhveli
jarðar, að hér norður við nyrztu höf býr dugmikil þjóð, sem
þrátt fyrir smæð sína er hlutgeng meðal stórþjóða. Íslenzki
hópurinn á Olympíuleikunum var fámennastur og kominn
lengst að. En orðstír sá, sem hann gat sjálfum sér og landi
sínu, hefði sæmt hvaða stórþjóð sem væri.
Sérstaklega bjóðum við velkominn Vilhjálm Einarsson. Við
óskum honum til hamningju með glæsilegt afrek hans, mesta
afrek Íslendings í frjálsum þróttum. Þjóðin öll kann honum
þakkir, ekki eingöngu fyrir það að hafa skipað sér á bekk
með beztu íþróttamönnum heims, – ekki aðallega fyrir það,
að hafa orpið frægð á Ísland, heldur fyrst og fremst fyrir hitt,
að hann hefur sannað okkur sjálfum, ekki síður en umheim-
inum, að Ísland er gott land, því að það er gott land, sem elur
slíka syni, – sú þjóð, sem eignast afreksmenn, á sér framtíð.
Engum er það brýnni nauðsyn en þeim, sem búa afskekktir
og við örðug skilyrði, að trúa á land sitt, treysta sjálfum sér.
Afrek Vilhjálms Einarssonar hefur glætt trú okkar á Ísland,
traust okkar á íslenzkt þjóðerni. Þess vegna hefur það. sem
gerðist suður í sólheitri Ástralíu varpað birtu inn í skamm-
degið hingað norður undir heimskautsbaug. Afreksmenn í
íþróttum inna af höndum verðmæta þjónustu í þágu þjóðar
sinnar með því að vera æskulýðnum fagurt fordæmi. Mikil
afrek verða ekki unnin í krafti neinnar náðargáfu einnar
saman, heldur jafnframt fyrir þrotlaust starf og sterkan vilja.
Fordæmi afreksmanna í íþróttum auka starfið og styrkja vilj-
ann. Á hvoru tveggja er ungu fólki höfuðnauðsyn. Iðkun
heilbrigðra íþrótta er leið að því marki.“
„Það er gott
land sem
elur slíka syni“
Vilhjálmur Einarsson ásamt foreldrum sínum, Sigríði Vilhjálmsdóttur
og Einari Stefánssyni, á Reykjavíkurflugvelli við heimkomuna.
Morgunblaðið/Ólafur K. Magnúson
Vilhjálmur ræðir við Sigurð Sigurðs-
son, fréttamann Ríkisútvarpsins,
við komuna til Reykjavíkur.
Úr myndasafninu