SunnudagsMogginn - 18.04.2010, Síða 37

lega kósí, þótt það sé nú ekki alltaf nýtiltekið hjá okkur.
Okkur semur líka ágætlega þótt mér finnist hann stund-
um heldur latur við uppvask og slíkt. Hann hefur hálf-
partinn synt í gegnum lífið á kæruleysinu og í raun hefur
hann aldrei þurft að læra neitt annað en músík.
Lítið vit á matseld
Mér hefur alltaf fundist tónlistarupplagið í Guðmundi
svipað og hjá mér en við eigum fremur auðvelt með að
skilja framvinduna í tónlistinni – hvað kemur næst.
Eðlilega var ég farinn að spila töluvert á undan Guð-
mundi en hann fór snemma að koma til mín með tónlist
og hafði þá alltaf mikinn áhuga á hljómaganginum í tón-
listinni. Við höfum ekki spilað mikið saman enda hef ég
nú ekki verið að hvetja of mikið til þess – það er ágætt að
við séum hvor á sínum staðnum því ég upplifi mig alltaf
aðeins fullorðnari en hann enda búinn að spila lengur.
Guðmundur er í fullri vinnu við tónlistina og hefur
ekki gefist mikill tími fyrir annað í seinni tíð. En hann
var óskaplega mikill hestamaður og æfði sund í mörg ár.
Að öðru leyti hefur þetta verið meira og minna músík.
Hann hefur til dæmis lítið vit á þeirri efnafræði sem er á
bak við matseld en hefur hins vegar gaman af því að
borða.
Við Guðmundur erum alltaf pínulítið að keppa þótt
það sé öfundarlaust og á heilbrigðan hátt. Framgangur
hans í tónlistinni hefur ekki komið mér á óvart því ég
hef alltaf vitað að hann væri öflugur á því sviði.“
að breytingar verði þar á í náinni framtíð.
Morgunblaðið/Ómar
jurnar
Tengsl
Bræðurnir Sigurður
og Guðmundur
Guðmundssynir
Berþóra Njála Guðmundsdóttir
ben@mbl.is
18. apríl 2010 37
Guðmundur: „Við Siggi kynntumst í raun ekkert í
alvöru fyrr en ég var 12, 13 ára, eftir að við fluttum í
Breiðholtið. Í minningunni var Siggi með herbergi í
kjallaranum heima í Njarðvík og það var dálítil
mystería yfir því hvað væri þarna niðri. Þar var allt
annar heimur; subbulegt herbergi, sófar og sígar-
ettur á borðunum. Ég mátti nú ekki mikið fara í
herbergið hans en einstöku sinnum var mér boðið
inn og þá kveikti hann á gítarmagnaranum fyrir mig
og leyfði mér að glamra. Þarna var hann unglingur
með sítt hár og átti töffaravini sem hann var farinn
að spila með í hljómsveitum.
Fljótlega eftir að við fluttum í bæinn fór hann til
Ítalíu og var þar í tvö ár. Á meðan notaði ég tæki-
færið og stalst í gítarana og gítarmagnarana hans
sem voru í geymslu heima og kenndi þannig sjálfum
mér að spila á gítar. Ég nýtti mér líka símtölin sem
mamma átti við hann út og bað hana um að spyrja
hvar hann geymdi hljóðfærin eða hvernig maður
ætti að framkalla ákveðin hljóð. Það var svo ekki
fyrr en hann kom til baka og fór að búa með okkur í
Breiðholtinu að við fórum að glamra saman og hann
fór að kenna mér meira.
Ég man að einhvern tímann spurði ég hann hvort
hann hefði heyrt nýja lagið með Mariah Carey og
Whitney Houston. Hann leit á mig eins og ég væri
viðundur og rétti mér svo bunka af geisladiskum
sem hann sagði mér að hlusta á. Þetta voru svona
tíu, tuttugu diskar úr safninu hans sem var eins
konar sneiðmynd af tónlistarsögunni. Þegar ég skil-
aði þeim fékk ég nýjan bunka. Þannig kynntist ég
Pink Floyd, Led Zeppelin, Deep Purple, Cardigans
og öllu mögulegu sem skipti sköpum fyrir mig.
Annars hefði ég bara matast af því sem spilað var í
útvarpinu og Popp TV eins og krakkar gera.
Ætlaði að gefast upp á tónlistinni
Siggi er listamaður og það kemur fram í öllu sem
hann gerir, hvort sem það er að laga mat, búa til
tónlist eða taka myndir. Hann fór til Ítalíu að læra
ljósmyndun þegar hann hélt að hann væri búinn að
gefast upp á tónlistinni en tveimur, þremur árum
eftir að hann kom heim aftur stofnaði hann Hjálma.
Þá var hann búinn að átta sig á því að hann vildi búa
til tónlist en ekki taka myndir.
Á þessum tíma var farið að draga saman með okk-
ur vitsmunalega og við fórum að vera meira saman,
sérstaklega eftir að við fluttum á Flókagötuna árið
2005. Við höfum hins vegar ekki spilað mikið saman
nema þegar við gerðum plötuna Á ljúflingshól með
Sigríði Thorlacius. Hann hefur þó unnið mikið með
Hjaltalín, allt frá því við vorum að byrja árið 2004,
en þá tók ég gjarnan upp lög fyrir Hjaltalín heima í
skúr og hann mixaði þau fyrir okkur.
Ég tek mikið mark á honum þegar kemur að tón-
listinni og hef alltaf litið upp til hans en hann getur
verið mjög harður. Þegar við vorum að byrja með
Hjaltalín 17, 18 ára gömul gaf hann okkur alls kyns
ráð sem við vildum ekkert hlusta á en eftir því sem
ég læri meira skil ég betur hvað hann hefur átt við.
Við fengum svo Sigga til að taka upp nýju plötuna
okkar.
Á rússnesku mótorhjóli með hliðarvagni
Í seinni tíð hef ég kannski verið duglegri en hann við
að grafa upp nýja og gamla tónlist og ef ég heyri
eitthvað sem ég veit að hann muni fíla þá leyfi ég
honum að heyra það. Stundum er það ekki gott í
hans eyrum en stundum kann hann að meta það. Ég
kynnti hann t.d. fyrir Scott Walker, sem hafði mikil
áhrif á hann og okkur í Hjaltalín því þar var ákveðið
sánd á ferð sem við notuðum á plötunni okkar og
hann nýtti sér þegar hann gerði jólaplötuna með
Memfismafíunni en á þeim diski er m.a. lag sem
Walker Brothers sungu.
Siggi er mjög sérstök týpa bæði útlitslega og í
lund. Hann er sérvitur, sérstaklega þegar kemur að
tónlist og matargerð, en í raun hverju sem er. Hann
lætur ekki mikið hagga sér og er ekki sérlega uppá-
tækjasamur; það er frekar ég sem dreg hann út í
einhverja vitleysu en hann mig. Honum líður best
að spila eða vera heima í skúrnum enda erum við
búnir að koma okkur vel fyrir þar. Við erum oftast á
sama tempói þó að ég sjái lítið um eldamennsku,
enda hefur hann sterkar skoðanir á henni og leggur
mikið í hana. Við tókum t.d. oft fram grillið í vetur
en hann veit fátt skemmtilegra en að grilla.
Siggi keypti sér rússneskt mótorhjól með hlið-
arvagni í fyrrasumar, tók mótorhjólapróf og keypti
sér mótorhjólagalla. Þá skartaði hann nýrri hlið
íklæddur leðurgallanum. Það er mjög í stíl við hans
karakter að kaupa sér mótorhjól sem enginn annar
er á því hann er ekki mikið fyrir að vera venjulegur
og getur það einfaldlega ekki.
Ég á ekki von á því að við eigum eftir að búa lengi
saman því Siggi er trúlofaður. Kærastan hans,
Tinna, býr núna í Noregi þar sem hún er kennari en
hún er væntanleg heim í vor. Ég á ekki von á að hún
hafi áhuga á að búa með mér og Nínu kærustunni
minni í skúrnum til frambúðar svo þau eiga vænt-
anlega eftir að finna sér einhvern annan stað að búa
á og þá verðum við Nína ein eftir í skúrnum. Ég efast
samt um að ég muni búa þar miklu lengur, enda
óhóflega birtulaust, sem mér skilst að sé ekki gott
fyrir geðheilsuna.“
Getur ekki
verið venjulegur
’
Ég nýtti mér líka símtölin
sem mamma átti við hann út
og bað hana um að spyrja
hvar hann geymdi hljóðfærin eða
hvernig maður ætti að framkalla
ákveðin hljóð.
Sigurður Halldór Guðmundsson fæddist
15. mars árið 1978. Hann er einna þekkt-
astur fyrir söng og orgelleik með alíslensku
reggíhljómsveitinni Hjálmum sem gefið hefur
út nokkrar plötur, en einnig hefur hann gert
það gott með hljómsveitinni Memfismafíunni
og fleiri böndum, s.s. Fálkum frá Keflavík, þar
sem hann gerði sig fyrst gildandi. Hann starf-
ar auk þess sem hljóðmaður og upp-
tökustjóri, að mestu í Hljóðrita í Hafnarfirði.
Sigurður er trúlofaður Tinnu Ingvarsdóttur.
Guðmundur Óskar Guðmundsson fæddist
2. mars árið 1987. Hann er bassaleikari í
hljómsveitinni Hjaltalín sem stofnuð var árið
2004 og hefur gefið út tvær breiðskífur,
Sleepdrunk Seasons sem kom út árið 2007
og Terminal sem kom út í fyrra. Þá spilaði
hann inn á plötu Sigríðar Thorlacius, Á ljúf-
lingshól, sem kom út í fyrra og leikur með
ballhljómsveitinni Svitabandinu, svo eitthvað
sé nefnt. Sambýliskona hans er Jónína
Guðný Bogadóttir.