Morgunblaðið - 14.01.2010, Side 30

30 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 14. JANÚAR 2010
✝ Jenný Þóra Skarp-héðinsdóttir fæddist
í Arnartungu á Snæfells-
nesi 1. febrúar 1931. Hún
lést á líknardeild Landa-
kotsspítala sunnudaginn
3. janúar sl.
Foreldrar hennar
voru Skarphéðinn Þór-
arinsson, f. 10. desember
1898, d. 18. desember
1978, og Elín Sigurð-
ardóttir, f. 10. september
1901, d. 15. júlí 1971.
Jenný var önnur í röð
fjögurra systkina. Hin eru Sigurvin
Birkir, f. 17. maí 1929, Björg Hulda,
f. 23. nóvember 1936, og Rakel Erna,
f. 2. júlí 1947.
Hinn 1. júní 1952 giftist Jenný
Þóra Gissuri Kristjánssyni Breiðdal,
f. 3. september 1922.
Foreldrar hans voru
Kristján Hólm Ágústs-
son Breiðdal, f. 21.
september 1895, d. 6.
júlí 1959, og Ingibjörg
Njálsdóttir, f. 4. nóv-
ember 1885, d. 22.
ágúst 1945. Börn
Jennýjar Þóru og
Gissurar eru: 1) Ingi-
björg, f. 1953, maki
Stig Svensson, dætur
hennar; Jenný, Íris
Dröfn og Heiðrún
Klara. 2) Skarphéðinn, f. 1955; maki
Ragnheiður E. Stefánsdóttir, börn
þeirra; Stefán Vignir og Rakel Erna.
3) Smári, f. 1957, börn hans; Guð-
mundur, Gissur Breiðdal, Rúnar
Breiðdal, Skarphéðinn og Arnberg-
ur. 4) Víðir, f. 1958, maki Nanthikan
Seeklang, dætur hans; Katrín Þóra
og Brynja Ósk. 5) Ellert, f. 1959,
kvæntur Selmu Björk Petersen, börn
þeirra; Elín Arna og Marteinn Áki. 6)
Stefanía, f. 1960, gift Ásgeiri Helga-
syni, börn þeirra; Ásta, Sólveig og Al-
dís. Barnabarnabörn eru fimm.
Jenný ólst upp á bænum Syðri-
Tungu í Staðarsveit á Snæfellsnesi.
Hún stundaði nám í Húsmæðraskól-
anum Hverabökkum í Hveragerði
veturinn 1949-1950 og aftur 1951-
1952. Veturinn 1950-1951 vann hún á
Vegamótum á Snæfellsnesi og þar
kynntist hún Gissuri. Þau flytja í
Borgarnes 1952 og búa þar til ársins
1999 er þau fluttu í Kópavog.
Útför Jennýjar Þóru fór fram frá
Hjallakirkju 13. janúar síðastliðinn í
kyrrþey.
13. janúar sl. var Jenný Þóra
Skarphéðinsdóttir tengdamóðir mín
kvödd. Útförin fór fram í kyrrþey að
hennar ósk og eftir hennar fyrirmæl-
um. Jenný hafði alla tíð ákveðnar
skoðanir á lífinu og tilverunni og var
hennar eigin útför engin undantekn-
ing.
Ég var aðeins 17 ára þegar hitti
tengdamömmu í fyrsta skipti á heimili
þeirra Gissurar á Þórólfsgötunni í
Borgarnesi. Það var ekki verið að
gera mikið tilstand þó að nýr einstak-
lingur birtist á heimilinu, mér var
bara kennt hvernig ætti að komast
inn, þótt það væri læst, og þar með var
ég orðin ein af heimilisfólkinu. Jen-
nýju fannst það ekki tiltökumál eftir
að hafa alið upp 6 börn hvort það
bættist einn eða fleiri í hópinn við
matarborðið.
Oft var þröng á þingi í stofunni á
Þórólfsgötunni þegar allir krakkarnir
af Holtinu komu til að horfa á sjón-
varpið, en það var eitt af fyrstu sjón-
vörpum í Borgarnesi, keypt áður en
Ríkissjónvarpið tók til starfa. Örugg-
lega bæði til að minnka smá atgang-
inn og til að börnin héldust heima við.
Ég fór oft á Þórólfsgötuna fyrstu árin
sem við Ellert, yngsti sonur Jennýjar
og Gissurar, vorum að draga okkur
saman. Ég sé það núna að ég hef ekki
verið gæfuleg tengdadóttir fyrst í
stað, vaknaði bara á sunnudags-
morgnum beint í lambalærið og hafði
mína hentisemi. En eftir því sem á
leið, og ljóst varð að ég myndi nú
kannski enda sem tengdadóttir, þá
tók Jenný mig inn í fjölskylduna á
sinn hlutlausa hátt. Ég fékk að skoða
gersemarnar sem hún hafði gert þeg-
ar hún var á Húsmæðraskólanum í
Hveragerði, yndislegir útsaumaðir
dúkar og vefnaður. Ljóst var að árin
tvö í Húsmæðraskólanum voru Jen-
nýju kær minning, þau voru ekki að-
eins gullkorn í minningabankann
heldur einnig undirbúningur undir
rekstur á stóru heimili. Það var saum-
að og prjónað á allan barnahópinn.
Jenný var mikil prjónakona og eitt af
uppáhaldinu mínu er lopateppi sem
hún prjónaði og lét mig hafa til að
breiða yfir mig, svo mér yrði ekki kalt
í bílnum á leið til Reykjavíkur fyrir 30
árum. Ég fékk aldrei að skila því, við
það var ekki komandi, gert úr afgöng-
um. Það er einhver innri hlýja sem
fylgir þessu teppi og þegar einhver er
lasinn á mínu heimili þá er ömmutepp-
ið tekið fram.
Eftir að Jenný veiktist af blóðreki í
lungum og varð bundin við súrefni þá
fluttu þau Gissur frá Borgarnesi í
Kópavoginn. Í fyrri íbúðinni uppgötv-
aði Jenný að þar leið henni ekki vel því
hún hafði ekki útsýni til „fóstra síns“,
Snæfellsjökuls. Hún var ekki í rónni
fyrr en ný íbúð hafði verið keypt og nú
var vel gætt að því að úr stofuglugg-
anum væri útsýni vestur á Snæfells-
nes og kollurinn á jöklinum blasti við í
góðu skyggni. Þarna í fjarlægð var
sveitin hennar og æskuheimilið Syðri-
Tunga í Staðarsveit. Jenný var mikill
dýravinur og ein af síðustu stundum
okkar saman var á Líknardeildinni á
Landakoti milli jóla og nýárs, þá sat
hún á rúmstokknum þegar ég kom og
horfði á dýralífsmynd í sjónvarpinu.
Við sátum þarna tvær með tárin í aug-
unum þegar ungviðið varð undir í lífs-
baráttu dýranna.
Kæra tengdamamma, takk fyrir
fallega samfylgd.
Þín tengdadóttir,
Selma Björk Petersen
Elsku amma Jenný kvaddi okkur
þegar við vorum rétt nýskriðin inn í
nýja árið. Ég er ánægð yfir því að hafa
Jenný Þóra Skarphéðinsdóttir
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi og
langalangafi,
LÁRUS ÞÓRARINSSON
fyrrv. flugumferðarstjóri,
Hverafold 19,
Reykjavík,
andaðist á heimili sínu laugardaginn 9. janúar.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju föstudaginn
15. janúar kl. 15.00.
Kristín Lárusdóttir,
Ásthildur Lárusdóttir,
Erna Lárusdóttir,
Einar Þór Lárusson,
Álfheiður K. Lárusdóttir,
Kristín Rúna Lárusdóttir,
tengdabörn, afabörn,
langafabörn og langalangafabarn.
✝
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR GUÐMUNDSSON
vígslubiskup
frá Grenjaðarstað,
sem lést laugardaginn 9. janúar, verður jarðsunginn
frá Akureyrarkirkju mánudaginn 18. janúar
kl. 13.30.
Steinunn S. Sigurðardóttir, Ingólfur S. Ingólfsson,
Halldór Sigurðsson, Ester Hjartardóttir,
Guðmundur Sigurðsson, Sigrún Kristjánsdóttir,
Ragnheiður Sigurðardóttir, Bragi Guðmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JENNÝ ÞÓRA SKARPHÉÐINSDÓTTIR,
Þverbrekku 2,
Kópavogi,
andaðist á líknardeild Landspítala Landakoti
sunnudaginn 3. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Samtök lungnasjúklinga,
sími 560 4812.
Gissur Breiðdal,
Ingibjörg Gissurardóttir, Stig Svensson,
Skarphéðinn Gissurarson, Ragnheiður E. Stefánsdóttir,
Smári Gissurarson,
Víðir Gissurarson, Nanthikan Seeklang,
Ellert Gissurarson, Selma Björk Petersen,
Stefanía Gissurardóttir, Ásgeir Helgason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
INGUNN ANNA HERMANNSDÓTTIR,
lést á Hrafnistu Reykjavík mánudaginn 4. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Langholtskirkju föstudaginn
15. janúar kl. 13.00.
Björn Jónasson,
Hermann Páll Jónasson,
Finnbogi Jónasson,
Gunnar Börkur Jónasson, Dóra Hansen,
Kristín Jónasdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og
afi,
GUÐBJARNI JÓHANNSSON
húsasmíðameistari,
Vesturgötu 98,
Akranesi,
lést á Landspítalanum mánudaginn 11. janúar.
Útförin verður auglýst síðar.
Bára Guðjónsdóttir,
Jóhann Rúnar Guðbjarnason, Margrét Björg Marteinsdóttir,
Guðrún Guðbjarnadóttir
og barnabörn. ✝
Þorleifur Pálmi
Jónsson fæddist
28. mars árið 1919 að
Geithól við Hrútafjörð
í Vestur-Húnavatns-
sýslu. Hann lést á
hjúkrunarheimilinu
Hrafnistu þann 6. jan-
úar 2010.
Foreldrar Þorleifs
voru hjónin Jón Ás-
mundsson (21.7.1887 –
19.6.1938) bóndi á
Geithóli og orgelleik-
ari, ættaður frá Snart-
artungu í Bitrufirði og Jónína Sig-
urlaug Þorleifsdóttir (22.6.1887 –
17.4.1925) frá Stóra-Búrfelli í Svína-
vatnshreppi. Ættir Jóns föður hans
voru úr Bitrunni, Gilsfirði og Dölum.
Ættir Jónínu Sigurlaugar móður
hans voru úr Austur Húnavatns-
sýslu.
Systur Þorleifs voru Guðbjörg
(23.5.1914 – 28.10.2005) og Guðrún
Birna (26.8.1916 – 13.3.1999), og
hálfbróðir hans samfeðra er Erlend-
ur (f. 8.4.1929), kennari, rithöfundur
og bókmennta-
gagnrýnandi, sem lifir
nú einn þeirra systkina.
Hann kvæntist 23.12.
1944 Hlíf Alfoldínu
Schiöth Lárusdóttur, f .
18.5. 1920. Hún lést
8.12. 1993.
Börn Þorleifs og
Hlífar eru Jón Baldur f.
7.11. 1944, bifvélavirki,
Örn Sævar f. 12.11.
1945, trúarbragða-
fræðingur búsettur á
Spáni, Ásbjörn f. 19.7.
1950, forstöðumaður, Lovísa f. 15.1.
1952 kaupmaður, tvíburarnir
Brynja f. 25.2.1954 skrifstofumaður
og Björk f. 26.2. 1954 atvinnurek-
andi, og tvíburarnir Lárus f. 22.9.
1956 myndlistamaður, búsettur í
Noregi og Helgi f. 22.9 .1956 stærð-
fræðingur, búsettur í Þýskalandi.
Þau eiga 16 barnabörn og barna-
barnabörn orðin 28.
Þorleifur verður jarðsunginn frá
Bústaðakirkju í dag, fimmtudaginn
14. janúar, og hefst athöfnin kl 13.
Þorleifur var snemma efnilegur,
sterkbyggður umfram flesta aðra og
gæddur ágætri greind. Skólaganga
hans gat ekki orðið löng frekar en
venja var á þeim tímum. Hann gerð-
ist snemma áhugasamur um bók-
lestur, hafði frá fyrstu tíð mætur á
Halldóri Laxness og John Steinbeck
og hann safnaði ungur kveðskap.
Hann gerðist liðtækur skákmaður.
Hann flutti til Reykjavíkur
snemma á stríðsárunum, 1941, þeg-
ar ný atvinnutækifæri fóru að verða
til þar, vann í fyrstu ýmis bygginga-
störf en fann svo fljótlega starf lög-
regluþjóns sem hann sinnti upp frá
því í rúma fjóra áratugi.
Þau Hlíf eignuðust 8 börn. Meðan
ómegðin var mikil urðu áhugamál
Þorleifs að sitja á hakanum meðan
hann varð að vinna margfaldan
vinnudag. Hann vann þá fullan
vinnudag í byggingavinnu samhliða
starfi sínu sem lögregluþjónn.
Venjulegt var að jafnaldrar hans,
hraustir ungir menn úr sveit, byrj-
uðu atvinnulíf sitt í Reykjavík í
byggingavinnu. Framlag þessa hóps
til sköpunar nokkurra verðmæta
þjóðarinnar sem hafa orðið varan-
leg, er ómælt og ómetanlegt, þótt lít-
ið hafi verið hugað að því í fræðum.
Sem starfsmaður var Þorleifur
ósérhlífinn og framúrskarandi dug-
legur. Þess hafa margir minnst sem
hafa séð hann að starfi.
Þegar börnin uxu úr grasi fékk
hann meiri tíma fyrir sjálfan sig.
Hann var mikill áhugamaður um
tónlist, einkum söng og kórsöng.
Hann rifjaði upp og lærði að nýju að
spila á orgel, lesa nótur og vinna
með nótur. Hans kór var lögreglu-
kórinn sem hann var félagi í frá 1945
og fór margar ferðir með á kóramót
erlendis. Nú fékk hann gleðina af að
skrifa útsetningar fyrir kórinn.
Þorleifur var maður nægjusamur
og hógvær, hlýr og góðviljaður og
elskur að dýrum. Hann var ekki trú-
maður en hafði djúpa tilfinningu fyr-
ir því lífi sem fáir geta séð. Þessum
eiginleika hans lýsir bróðir hans,
Erlendur Jónsson, vel í bók sinni Að
kvöldi dags (Bókaútg. Smáragil
2007). Alla ævina bar Þorleifur með
sér eðli bóndans og saknaði sveitar
sinnar og búfjár. Hrútafjarðarháls
var honum sérstaklega hugleikinn
enda hafði hann eytt þar mörgum
stundum með fénu og hundinum sín-
um í æsku. Það mótaði líf hans er
móðir hans lést af barnsförum er
hann var sex ára. Hann hefur óskað
þess að aska hans verði flutt til
Hrútafjarðar þangað sem líf hans
hófst og þar sem það skal halda
áfram eftir viðkomuna hér.
Þorleifur fékk langt líf, 90 ár.
Hann var skýr í huga fram til hins
síðasta og hefði gjarnan mátt fá
nokkur ár til, en líkaminn var
þreyttur eftir langan vinnudag.
Þorleifur bjó síðustu ár sín á
hjúkrunarheimili Hrafnistu H-2,
Reykjavík þar sem hann naut alúð-
legrar og góðrar umönnunar sem
hann mat mikils og færum við
starfsfólki Hrafnistu okkar bestu
þakkir fyrir.
Við afkomendur hans minnumst
hans með hlýhug og þakklæti.
F.h. afkomenda,
Ásbjörn S. Þorleifsson.
Þá er komið að kveðjustund, hann
Þorleifur tengdafaðir minn er látinn
og er mér ljúft að minnast hans með
nokkrum orðum.
Ég man vel þá stund sem ég hitti
hann fyrst, þessi stóri maður með
svo stórar og vinnulúnar hendur og
Þorleifur Jónsson