Skólablaðið - 01.03.1984, Blaðsíða 4

Quid novi?
Framliðnir aðhyllingar frimanns eru
beðnir að mæta í dómkirkjuna á morg-
un, en þar verður frímannsblaðið jarð-
sett við hátíðlega athöfn.
Herrar (og frúr) á öllum aldri, takið
eftir að útsala er á Kristni Björgvinssyni
6.X í Glæsibæ á föstudags- og laugar-
dagskvöldum. Ódýr og snör afgreiðsla.
— Samband gleðimanna.
Valdabarátta meirihluta ritnefndar.
Hatrömm barátta var háð um smá-
orðið svo (so), sem varð þess næstum
valdandi að meirihlutinn tvístraðist í
frumeindir sínar. Mér finnst ritháttur-
inn „so“ ferlega asnalegur og hallæris-
legur. arnór g. ólafsson (litlu stafirnir
eru vegna þess að hann er svo lítill), lé-
legur penni og algjört svín var á öðru
máli. Hann heimtaði að sín lágkúrulegu
skrif „skörtuðu“ þessum fáránlega rit-
hætti og er þetta en’n eitt dæmi þess að
maðurinn er ekki með fulle fem, enda
hefur hann dvalist langdvölum á stofn-
unum fyrir fólk með sérþarfir.
W.E.
Ritnefnd skólablaðsins hefur injög
miklar áhyggjur af ört hrakandi mál-
fari ungdómsins. Við spurðum mál-
hreinsunarmanninn, góðmennið, þýsku-
kennarann og séníið Halldór Vilhjálms-
son hverju þetta sætti. Hann hafði þetta
að segja um þessa geigvænlegu mál-
þróun: „Also, faktumið er júst það að
þið kunnið ekki ykkar eigið Mutter-
sprache.“
Ónefndur ritnefndarmaður sagði að
daglega dyttu honum í hug fullt af
fyndnum bröndurum í Quid novi en
gallinn væri bara sá að hann gleymdi
þeim alltaf jafnóðum. Daginn eftir var
honum færð að gjöf minnisbók til að
skrifa gullkornin í (minnisbókin var
auðvitað á stærð við frímerki og álíka
þunn og rakvélarblað).
í íslenskutíma var kennarinn að tala
um hnignun hirðkvæða: „Fyrst hættu
Danir og Svíar að skilja íslensku skáld-
in, síðan hættu Norðmenn að skilja
þau.“
Þá tautaði einn nemandinn: „Og loks
hættu íslendingar að skilja íslensku
skáldin."
4