SunnudagsMogginn - 27.02.2011, Blaðsíða 11

27. febrúar 2011 11
A
uðfundið er á glaðværu andrúmsloftinu að
það getur verið líf í tuskunum í kjallara
Borgarleikhússins þar sem Íslenski dans-
flokkurinn hefur hreiðrað um sig. Þegar
blaðamann ber að garði sitja dansararnir í hnapp í
hrókasamræðum og glatt er á hjalla. Steve Lorenz gefur
sér þó tíma til að tylla sér afsíðis með blaðamanni.
„Það verða tíu sýningar á ellefu dögum,“ segir Steve,
sem fer með hlutverk í Grossstadtsafari, einu þriggja
verka í sýningunni Sinnum þrír, sem frumsýnt verður
um aðra helgi. „Ástæðan fyrir þessari þéttu dagskrá er að
danssýningarnar bætast við sýningar á Ofviðrinu, þar
sem dansflokkurinn leikur stóra rullu og er á sviðinu all-
an tímann.“
– Hvernig var að dansa undir leikstjórn Oskaras Ko-
ursinovas í verki Shakespeares?
„Venjulega dönsum við í söngleikjum og það er mjög
frábrugðið þessu. Þá beinist kastljósið sjálfkrafa meira að
okkur. Hann notaði dansinn á fallegan máta, þar sem við
féllum meira inn í sviðsmyndina, og þetta var þyngra
verk en við eigum að venjast í leikhúsi. Og æfingarnar
voru ekki alltaf auðveldar vegna þess að þær fóru fram á
ólíkum tungumálum, Koursinovas talaði rússnesku, var
þýddur á íslensku og síðan aftur á ensku!“
80% fá ekki vinnu
Óhætt er að fullyrða að þetta er óvenjulegur vinnu-
staður. Fámennur og þéttur hópur vinnur náið saman að
sýningum Íslenska dansflokksins, þar sem líkaminn er
hljóðfærið sem hugurinn spilar á. Í ágúst verða liðin átta
ár frá því Steve steig fyrst á svið með dansflokknum.
„Tildrögin eru þau að Íslenski dansflokkurinn var að
leita að dansara og hélt um það leyti sýningu í Hollandi
þar sem ég var við nám. Þá settu allir nemendur skólans
upp sýningu og Katrín Hall, listrænn stjórnandi Íd, valdi
mig, spurði hvort ég hefði áhuga á þriggja mánaða verk-
efni á Íslandi. Ég sló til og eftir þrjá mánuði gekk einn
dansari úr skaftinu, sem varð til þess að ég stökk inn og
lengdi dvölina í sex mánuði. Eftir það fór ég aftur til Hol-
lands til að ljúka náminu en spurði hvort ég gæti komið
eftir það í ár. Katrín sagði: „Ég skal skoða það.“ Og tveim
vikum síðar kom ég aftur til Íslands.“
Óhætt er að segja að samkeppnin sé mikil í dansheim-
inum. „Dansskólarnir eru margir og aragrúi af döns-
urum útskrifast á hverju ári, 80% fá ekki vinnu strax af
því að samkeppnin er svo mikil og lítið um stöður hjá
dansflokkum,“ segir Steve. „Flestir vilja vera í heima-
landi sínu, ég er til dæmis frá Þýskalandi og fyrsta mála-
miðlunin sem ég gerði var að fara í skóla til Hollands og
svo fór ég til Íslands að vinna.“
Hann segir Íslenska dansflokkinn mjög sterkan á al-
þjóðlegan mælikvarða. „En um leið er hann vanmetinn
af mörgum. Því miður er Ísland svolítið einangrað, því
aðrir dansflokkar búa flestir við þann munað að geta
ferðast auðveldlega á milli landa. Þegar við ferðumst með
sýningar út bregst fólk yfirleitt þannig við að það er al-
veg gáttað á því að það hafi aldrei heyrt um okkur fyrr:
„Af hverju sýnið þið ekki meira í Evrópu?“ En ástæðan er
fyrst og fremst sú að flugið er mjög dýrt.
En ég er mjög heppinn að hafa komist að hér, dans-
flokkurinn er mátulega stór, það hafa allir nóg að gera, fá
krefjandi verkefni og góð hlutverk. Og manni hefur farið
mikið fram á skömmum tíma, því við fáum marga dans-
höfunda sem maður hefði aldrei komist í tæri við í Evr-
ópu, af því að það hefði verið svo dýrt. En þeim finnst
spennandi að koma til Íslands. Svo hefði ég áreiðanlega
Orka og flæði í
dansinum
Dansarinn Steve Lorenz fer með hlutverk í frumsýningu Ís-
lenska dansflokksins á Sinnum þrír um næstu helgi. Á æfinga-
tímanum varð hann fyrir slysi og var fluttur á spítala í lífs-
hættu. En hann jafnaði sig fljótt og mætti fyrr en varði í
leikhúsið með kærustu sinni þar sem þau tilkynntu félögum
sínum og vinum að hún væri ólétt.
Texti: Pétur Blöndal pebl@mbl.is
Ljósmyndir: Kristinn Ingvarsson kring@mbl.is
Steve Lorenz er aftur kominn
á fullt með Íslenska dans-
flokknum og tekur þátt í frum-
sýningunni um næstu helgi.